نمودار MTF لنز

نمودار MTF لنز

یکی از بخش هایی که تصویربرداران حرفه ای باید به آن مسلط باشند خواندن نمودار MTF لنز است. ما در دی جی 24 با تمامی مباحث پیرو دوربین های دیجیتال و لنز های آنها صحبت می کنید تصمیم گرفتیم تا به صورت مفصل در مورد نمودار های MTF نیز صحبت کنیم تا علاقه مندان به تصویربرداراری را با این مبحث آشنا کنیم.

از آنجا که بسیاری از تولید کننده های مطرح لنز دوربین برای نشان دادن عملکرد محصولات خود از نمودار ام تی اف استفاده می کنند، دانستن نحوه تفسیر این نمودار ها برای تصویربرداران بسیار مفید خواهد بود. معمولا استفاده از این نمودارها  قبل از خرید لنز می تواند به شما کمک زیادی در انتخاب بهتر داشته باشد و البته استفاده از آنها نیز کمی سخت می باشد که اگر اصل اولیه آنها را یاد بگیرید می توانید به راحتی این نمودار ها را تفسیر کنید.

MTF چیست ؟

از آنجا که وضوح تصویر یک مقدار ذهنی می باشد و نمی توان آن را اندازه گیری کرد بسیار سخت است که با نگاه کرد به یک تصویر بگوییم کیفیت آن بالا می باشد. متغیر های زیادی می توانند درک ما را از کیفیت تصویر به اشتباه بیندازند به همین دلیل نیز تولید کنندگان به سراغ روش هایی برای اندازه گیری عملکرد لنز های خود در محیط آزمایشگاه رفته اند که می توان با استفاده از آنها عملکرد لنز را تخمین زد بدون اینکه عامل انسانی در آن دخیل باشد. این اندازه گیری های معمول همان نمودار MTF لنز می باشد که به آن عملکرد انتقال مدولاسیون نیز می گویند.

MTF چیست

از آنجا که هیچ لنزی در انتقال نور کامل نیست تابع MTF می تواند در تعیین کمیت کنتراست و وضوح بسیار مفید باشد. در این اندازه گیری ها خطا ایجاد نمی شود زیرا در مورد درک انسان صحبت نمی کنیم و دقیقا در مورد توانایی لنز در حداکثر کنتراست و جزئیات صحبت می کنیم. بیشتر نمودار هایی که امروزه مشاهده می کنید با استفاده از نرم افزار های تخصصی ایجاد شده اند و می تواند اطلاعات مفید بسیاری را برای ما فراهم کند. از این نمودار ها معمولا می تواند موارد زیر را استخراج کرد :

  1. رزولوشن لنز
  2. کنتراست لنز
  3. آستیگماتیسم و تبخیر رنگی جانبی
  4. انحنای میدان
  5. تغییر فوکوس

کاربرد داده های MTF

داده هایی که از نمودار MTF لنز به دست می آید می تواند به خوبی عملکرد کلی لنز را نشان دهد. و از داده های یکسان یک برند می توان برای مقایسه لنز های مختلف همان برند استفاده کنید. البته نمی توان داده هایی که از برند های مختلف ارایه شده را با یکدیگر مقایسه کرد و معمولا داده های دیگری نیز در بخش نوری وجود دارند که در این جدول از آن یاد نشده است مانند :

  1. اعوجاج
  2. انحراف رنگی طولی
  3. تکرر رنگ ها
  4. وینیتینگ
  5. پدیده Flare

از این رو می توان گفت اگرچه این نمودار ها می توانند اطلاعات مفیدی را در مورد برخی از موارد به ما بدهند اما تصویر کاملی از  عملکرد یک دوربین را برای ما فراهم نمی کنند. البته اکثر تولید کنندگان بر این باورند که داده های موجود در ام تی اف می تواند برای خرید لنز دوربین کافی باشد. گفتنی است که داده های این جدول برای لنز هایی که دارای فاصله کانونی مختلف هستند مانند 200 – 70 میلیمتر، تنها در کمترین و بیشترین فاصله ارائه می شود و در این میان هیچ داده ای وجود ندارد.

نمودار MTF لنز چگونه به دست می آید ؟

عملکرد یک لنز از بخش مرکزی تا گوشه های آن می تواند به شدت با یکدیگر تفاوت داشته باشد. بیشتر لنز ها به گونه ای ساخته شده اند که قسمت مرکزی آنها عملکرد بهتری داشته باشند و وضوح در گوشه های تصویر از بین می رود.

حتی گرانترین لنز های حرفه ای نیز می توانند مشکلات نوری مختلفی داشته باشند.

بنابراین در ارزیابی های MTF تنها یک نقطه تصویر مورد بررسی قرار نمی گیرد و نقاط مختلفی در نظر گرفته می شود. درادامه تصویری را مشاهده می کنید که توسط برند نیکون و برای لنز نیکون نقاطی در نظر گرفته شده است.

نمودار MTF لنز چگونه به دست می آید

نحوه خواندن نمودار MTF لنز

باید دقت داشته باشید که تولید کننده های مختلف روش های متفاوتی برای رسم داده ها در نمودار های ام تی اف دارند و می توان گفت نمایش آنها با یکدیگر متفاوت می باشد بنابراین یک آموزش کلی برای خواندن نمودار های MTF وجود ندارد.

نحوه خواندن نمودار MTF لنز

در تصویر بالا می توانید نمونه ای از نمودار های نیکون را مشاهده کنید. قبل از شروع باید بدانید که محور های X و Y در نشان دهنده چی می باشد. محور X فاصله مرکز قاب از گوشه ها را نشان می دهد مقدار 0 نشان دهنده مرکز است در حالی که مقادیر 5 و 10 و 15 و 20 نشان دهنده فاصله در میلیمتر از مرکز یک سنسور فول فریم می باشد. این فاصله ها در سنسور های مختلف از تولید کنندگان دیگر می تواند تفاوت داشته باشد. برای مثال در سنسور های APS-C  در لنز کانن فواصل 0 و 5 و 10 و 13 در نظر گرفته می شود.

محور Y نشان دهنده مقدار نوری است که لنز قادر به انتقال آن است. این داده ها از 0 (0 درصد) تا 1 (100 درصد) ادامه دارند و مقادیر میان آنها مانند 0.1 نشان دهنده 10 درصد است. دو گروه از خطوط در نمودار MFT وجود دارند که برای اندازه گیری رزولوشن و کنتراست از آنها استفاده می شود. یک لنز بسیار خوب (PERFECT) دارای  یک خط راست برای رزولوشن و کنتراست می باشد که از مرکز قاب به گوشه های آن می رسد.

آموزش خواندن نمودار MTF

در تصویر بالا از خط قرمز برای نشان دادن کنتراست و از خط آبی برای نمایش وضوح استفاده شده است. همانطور که مشاهده می کنید هر دو صاف هستند و در بالای نمودار قرار گرفته اند که نشان دهنده این است که لنز 100 درصد نور را منتقل می کند که در واقع چنین لنزی وجود ندارد !

آشنایی با نمودار های واقعی MTF

همانطور که گفتیم هیچ لنزی وجود ندارد که 100 درصد نور را منتقل کنید و باید به نمودار های واقع بینانه نگاهی بیندازیم.

نمودار MTF لنز

اگر منحنی قرمز را که نشان دهنده کنتراست است مشاهده کنید میبینید که لنز در مرکز دارای کنتراست بالایی است که در بخش های کناری کاهش پیدا می کند و همچنین وضوح نیز در وسط مقدار بالایی دارد و بخش های کناری کاهش پیدا می کند. این گفته بدان معناست که اگر از یک سوژه تصویربرداری کنید کیفیت آن در بخش مرکزی بالاتر از بخش های کناری می باشد. به طور معمول خطوط کنتراست در نمودار MTF بالاتر از خطوط وضوح قرار می گیرد. می توان گفت هر مقداری بالاتر از 0.9 مقدار بسیار عالی می باشد و بین 0.9 تا 0.7 خوب به شمار می رود و بین 0.5 تا 0.7 متوسط است.

برای وضوح این مقادیر معمولا کمی کاهش پیدا می کند.

بررسی نمودار ام تی اف

نموداری که در بالا مشاهده می کنید یک نمونه ساده از نمودار MTF لنز می باشد که تشکیل شده از بخش های :

  • رزولوشن (خطوط آبی)
  • کنتراست (خطوط قرمز)
  • آستیگماتیسم و تبخیر رنگی جانبی
  • انحنای میدان
عکاسی لوموگرافی

عکاسی لوموگرافی چیست؟

به لطف مدارس تصویربرداری استفاده از عکاسی آنالوگ در عصر حاضر افزایش پیدا کرده است و بسیاری از تصویربرداران اماتور و یا حرفه ای به این نوع از عکاسی علاقه نشان داده اند. اگر در حال جست و جو در مورد اشکال مختلف عکاسی هستید آنالوگ برای شما مزایا منحصر به فرد بسیاری را ارائه می دهد. برای مثال به شمار یاد می دهد تا عکاس بهتری شوید و معمولا به ویرایش حداقلی نیاز دارد. البته این شور در عکاسی آنالوگ وجود دارد که باید منتظر بمانید تا زحمات خود را بر روی یک تصویر مشاهده کنید. حال اگر در دنیای عکاسی تصمیم دارید تا کمی بیشتر در این شاخه حضور داشته باشید و علاقه مند به استفاده از دوربین های مختلف و سبک های متفاوت عکاسی هستید، پس احتمالا شما نیز به این فکر کرده اید تا وارد دنیای عکاسی لوموگرافی شوید.

لوموگرافی به به عنوان یک شکل منحصر به فرد از عکاسی به شما این امکان را می دهد تا سبک های بیشتری را امتحان کنید و خلاقیت بیشتری در تصاویر خود داشته باشید. این فعالیت یک حرکت با استفاده از دوربین آنالوگ می باشد و توسط “Lomographic Society International” تسهیل می شود. این نوع عکاسی به تصویربرداران اجازه می دهد تا خلاق باشند و با عکس های خود بازی کنند.

اما شاید برای شما نیز این سوال پیش آمده باشد که واقعا عکاسی لوموگرافی چیست و چرا باید از آن استفاده کنیم؟

تعریف عکاسی لوموگرافی

لوموگرافی در تصویربرداری

لوموگرافی نوعی از عکاسی است که از دوربین های آنالوگ برای ایجاد یک تصویر با فوکوس نرم و رنگ های روشن استفاده می شود. البته کلمه لوموگرافی بیشتر برای عکاسانی استفاده می شود که با استفاده از دوربین های آنالوگ عکاسی می کنند (توسط انجمن بین المللی لوموگراف) اما معمولا این کلمه برای هر تصویربرداری که از دوربین ارزان قیمت و عجیب غریب برای عکاسی استفاده می کند کاربرد دارد.

این سبک عکاسی غیر معمول به عکاسان یا به اصطلاح لومو گرافیست ها این امکان را می دهد تا تکنیک هایی مانند اعوجاج، تاری و یا نوردهی متعددی را در عکس های خود بگنجانند، از غضا تمامی این تکنیک ها در عکاسی معمولی ” بد ” تلقی می شوند. با این حال عکاسان لوموگرافیست از فلسفه فکر نکن و شات کن استفاده می کنند که این امکان را برای آنها فراهم کرده تا از زوایای غیر معمول و در شرایط نوری مختلف عکس های عجیب غریب بگیرند.

10 قانون عکاسی لوموگرافی

طبق جنبش لوموگراف ها که آدرس وب سایت آنها “Lomography.com” می باشد باید هر چیزی که از آن لذت می برید را ثبت کنید و هر قانونی که باعث محدودیت شما می شود را دو بیندازید.

قوانین لومو در عکاسی

اگر شما نیز به این نوع از عکاسی علاقه دارید باید بدانید که عکاسی لوموگرافی دارای قوانینی می باشد که باید از آنها آشنایی داشته باشید تا بتوانید یک عکاسی مفرح را برای خودتان فراهم کنید :

  1. هر جایی که می روید دوربینتان را با خود ببرید
  2. در هر زمانی از شبانه روز از دوربین استفاده کنید
  3. لوموگرافی دخالت در زندگی شما نیست بلکه بخشی از زندگی شما است
  4. از زاویه های مختلف تصویربرداری کنید
  5. تا جایی که ممکن است به سوژه های عکاسی لوموگرافی نزدیک شوید
  6. فکر نکنید
  7. سریع باشید
  8. لازم نیست از قبل بدانید که چه چیزی را در تصویر ضبط کنید
  9. و یا پس از آن
  10. نگران هیچ قانونی نباشید !

شروع جنبش لومو (Lomo)

لومو در lomography معانی مختلفی دارد. می تواند نشان از شرکت روسی lomo مخفف Leningrad Optics and Mechanics Association باشد که سازنده اولین دوربین لوموگرافی بودند که دوربین آنها در سال 1982 به بازار عرضه شد. همچنین این تعریف می تواند نشان دهنده کلمه LC-A که مخفف Lomo Kompakt Automat است نیز باشد که یک دوربین برای این گونه عکاسی است.

جنبش لومو در سال 1991 هنگامی آغاز شد که دو دانشجوی اتریشی در سفر به پراگ با دوربین LC-A برخوردند و از آن برای شرح سفر های خود استفاده کردند. این دو پس از اینکه تحت تاثیر نگاه سورئال، اغلب اوقات دنیایی دیگر از تصاویر خود با رنگ های زنده شدند، اقدام به خرید و فروش این دوربین برای علاقه مندان در اتریش کردند. محبوبیت LC-A پس از این اتفاق در خارج از کشور افزایش یافت و سرانجام در سال 1992 Stranzinger و Fiegl انجمن لوموگرافی را تاسیس کردند. سازمانی تشکیل شده از لوموگراف هایی از سراسر جهان که از دوربین هایی با کیفیت پایین برای ثبت تصاویر لومو خود استفاده می کنند.

خصوصیات عکاسی لوموگرافی

خصوصیات Lomographic در عکاسی

عکاسان معمولا به دلیل استفاده از قوانین متعدد برای بالا بردن کیفیت تصاویرشان، خلاقیت خود را از دست می دهند. به همین دلیل برخی از آنها به دنبال راه هایی برای به دست آوردن دوباره خلاقیت خود هستند. اگر شما نیز با همچین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنید باید بدانید که بهترین راه برای این کار عکاسی لوموگرافی است که شما را تشویق به استفاده از تکنیک های اشتباه می کند.

ویژگی های دیگری که باعث شده تا لوموگرافی از دیگر سبک های تصویربرداری متمایز باشد عبارتند از :

  • رنگ های بیش از حد اشباع شده
  • اعوجاج های نوری شدید
  • سوژه های رنگارنگ
  • قرار گرفتن بیش از حد در معرض نوردهی
  • تار شدن تصویر (Blurring)
  • استفاده از روش های جایگزین برای پردازش

برخی از گزینه های موجود مانند رنگ های بیش از حد اشباع و یا کنتراست را می توان با پردازش فیلم و اسلاید رنگی مانند فیلم استاندارد 35 میلیمتری نیز به دست آورد.

انواع دوربین لوموگرافی

دوربین های لوموگرافی

برای تمرین لوموگرافی می توانید از انواع دوربین عکاسی ها استفاده کنید. ابزار های ساده مورد استفاده در این سبک معمولا دارای قیمت پایینی نیز هستند و معمولا به عنوان دوربین های اسباب بازی شناخته می شوند. البته دوربین های ساده بدون نگرانی در مورد جنبه های مختلف تصویر به شما این اجازه را می دهند تا عکاسی کنید. در ادامه نگاهی به دوربین های مناسب برای عکاسی لومو می اندازیم.

دوربین های چاپ سریع

همانطور که میدانید دوربین عکاسی چاپ سریع به شما این امکان را میدهند تا به لطف فیلم های مخصوصی که دارند بلافاصله عکس های خود را چاپ کنید. این دوربین ها در حال حاضر در دنیای لوموگرافی بسیار رایج هستند و دلیل آن نیز تولید یک نمونه دوربین چاپ سریع توسط جامعه لوموگرافی می باشد. این دوربین که نام Lomo’Instant Camera را به آن داده اند، قیمت 99 دلاری دارد و می توانید با فشردن یک دکمه تصاویر خود را چاپ کنید.

دوربین های چند لنزی

این نوع از دوربین های لومو دارای چندین لنز هستند و اولین نمونه آنها ActionSampler بود که از قیمت 39.9 دلاری برخوردار بود. در این دوربین چهار لنز در یک ربع مرتب شده بودند و زمانی که با این دوربین عکس می گیرید هر فریم 35 میلیمتری به 4 بخش تقسیم می شود و تصاویر جداگانه ای را ایجاد می کند. البته از این نمونه دوربین مدل های دیگری نیز وجود دارد که در آنها 8 لنز موجود است و می تواند 8 تصویر متوالی را برای شما ایجاد کند.

دوربین فیش آی (Fisheye Cameras)

با استفاده از دوربین های فیش آی می توانید تصاویری بگیرید که شکل گرد دارند و با تصاویری که با دوربین های معمولی گرفته می شوند متفاوت هستند. دوربین های چشم ماهی این امکان را می دهند تا با لنز هایی که زاویه 70 درجه ای دارند عکس هایی با جزئیات بیشتری ثبت کنید. از اولین نمونه های این محصولات می توان به Fisheye One اشاره کرد که قیمت 49.99 دلاری دارد. البته در صورتی که یک دوربین حرفه ای دارید می توانید از لنز فیش آی نیز استفاده کنید.

دوربین های پانوراما

این نوع از دوربین ها برای شما امکان این را فراهم می کنند تا محیط بیشرتی را در تصاویر خود جای دهید. می توان گفت این محصولات تصاویر با ابعاد بالاتری را تولید می کنند و Sprocket Rocket با قیمت 74 دلار و Spinner 360 با قیمت 99 دلار نمونه هایی ا این محصولات به شمار می روند.

دوربین های پین هول (Pinhole)

این نوع از دوربین ها تشکیل شده از یک جعبه ضد نور و یک فیلم PINHOLE ساخته شده اند. این دوربین ها تصویر را بر اساس انتشار مستقیم و خطی نور تولید می کنند. در این محصولات به لطف عمق میدان بی نهایت می توانند از فاصله نزدیک و یا بسیار دور با وضوح مناسبی از اشیا عکاسی کنند. این محصولات دارای دیافراگم کمی هستند که باعث شده تا عکاسی از سوژه های سریع و یا در شرایط تاریکی بسیار سخت و یا غیر ممکن شود.

دوربین های فرمت متوسط

برخلاف دوربین های دیجیتال این دوربین عکاسی لوموگرافی با استفاده از فیلم با فرمت متوسط ، تصاویر بزرگ و جزی را تولید می کنند. این نوع از فیلم ها بسیار بزرگتر از 35 میلیمتر هستند و در انواع 120 میلیمتر و 220 میلیمتر در دسترس می باشند. گفتنی است که نمونه اول می توانید در هر رول 12 تصویر 6 در 6 سانتی متری را ایجاد کند و دومی نیز 24 تصویر 6 در 6 تولید می کند.

مزایا و معایب عکاسی لوموگرافی

لوموگرافی می تواند نواقص ظاهری خود را داشته باشد که البته از این مورد نیز می توانید به نفع خود استفاده کنید. در این دوربین ها ممکن است نشت نور رخ دهند و معمولا تصاویر غیر قابل پیش بینی هستند. نشتی نور زمانی رخ می دهد که دوربین شما دارای یک سوراخ باشد که باعث می شود تا نور اضافی به دوربین شما وارد شود. البته این گونه از نشتی ها می تواند تصاویر توهم زا را ایجاد کند که چندان هم بد نیست.

عکاسی لوموگرافیک

غیر قابل پیش بینی بودن عکاسی لوموگرافی آن را سرگرم کننده و گاهی ناامید کننده می کند. این عامل بسیار لذت بخش است زیرا شما می توانید تصاویر جذاب و لحظه ای را ایجاد کنید که در عین حال از نظر بصری زیبا هستند. البته ممکن است گاها ناامید کننده نیز باشد و می توان گفت مانند هر نوع دوربینی یادگیری دوربین های لومو نیز می تواند در بهبود کار شما تاثیر داشته باشد.

لوموگرافی اگرچه توسط بیشتر عکاسان معتبر مورد انتقاد قرار گرفته و حتی در برخی از موارد مورد تمسخر نیز واقع شده است، اما می توان گفت این ژانر راهی مناسب برای افرادی است که می خواهند تصاویر بی نظم و یا گیج کننده تولید کنند است.

نحوه استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای

پرسپکتیو ابزاری قدرتمند در عکاسی می باشد. البته چشم انداز دارای انواع مختلفی است که در این مطلب قصد بررسی نحوه استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای را داریم که می تواند در بهبود دادن تصویر شما تاثیر زیادی داشته باشد.

پرسپکتیو دو نقطه ای چیست؟

پیشتر در مورد پرسپکتیو در عکاسی صحبت کرده بودیم. هنگام صحبت در مورد چشم انداز اصطلاح نقطه محو اغلب استفاده می شود. این نقطه در تصویر محلی می باشد که در آن همه خطوط به هم نزدیک و یا ناپدید می شوند. برای مثال این نقطه در تصویر زیر جایی می باشد که جاده به پایان می رسد.

آشنایی با تکنیک پرسپکتیو دو نقطه ای

همانطور که مشاهده می کنید زمانی که از یک پرسپکتیو استفاده می کنید، نقطه ناپدید شدن توجه را به سمت خود جلب می کند در حالی که دو نقطه محو شده سوژه را در آغوش می کشد. پرسپکتیو دو نقطه ای نیز دقیقا به همین عامل اشاره دارد و می توان گفت این تکنیک زمانی کاربردی است که در بخش افق دو نقطه از تصویر محو می شوند.

کاربرد دیدگاه دو نقطه ای درعکاسی

خطوطی که از این نقاط به دست می آیند به ما نشان می دهند که باید به چه چیزی در تصویر دقت کنیم. می توان گفت در صورتی که از چشم انداز دو نقطه ای به خوبی در تصویر استفاده شود، برای تصاویر شما جلوه ای بی نظیر و خارق العاده را فراهم می کنند. این کار با استفاده از خطوط جلو بر میانه تصویر تاکید می کند.

نحوه استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای

شما می توانید در هر نوع از سبک عکاسی یک پرسپکتیو دو نقطه ای ایجاد کنید. این دیدگاه به ویژه در عکاسی معماری بسیار کاربردی است و می تواند به تصاویر جلوه و کاربرد را بیفزاید.

روش استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای

یکی از کاربرد هایی که تکنیک دو نقطه ای دارد این است که می توانید با استفاه از آن به سوژه خاصی تاکید داشته باشید برای مثال در عکاسی معماری این سوژه می تواند یک ساختمان باشد. با اینکه می توان از این نوع پرسپکتیو در بسیاری از سبک های عکاسی استفاده کرد اما بیشترین کاربرد آن در عکاسی معماری می باشد.

آموزش ایجاد پرسپکتیو دو نقطه ای

آموزش ایجاد پرسپکتیو دو نقطه ای 

پیدا کردن یک مکان مناسب

برای این نوع از ترکیب بندی یکی از مهمترین مراحل پیدا کردن مکان مناسب است که باید با دقت انجام شود. برای این کار باید توجه داشته باشید در محل مورد نظر دو خط وجود داشته باشند که به صورت مستقیم به سمت سوژه می رود. البته برخلاف دیدگاه تک نقطه ای در این تکنیک خطوط باید به سمت بیرون هدایت شوند نه به سمت داخل و معمولا از خط افق سر چشمه می گیرند.

سوژه مناسب پرسپکتیو دو نقطه ای

در تصویر بالا سمت چپ می توانید نمونه ای از دیدگاه یک نقطه ای را مشاهده کنید و در سمت راست دیدگاه دو نقطه ای دیده می شود. بهتر است تا برای شروع کار عکاسی خود از یک ساختمان با شکل مستطیلی عکاسی کنید که برای شروع بسیار سوژه مناسبی می باشد.

یافتن محل قرار گیری

جایی که برای عکاس در آن قرار می گیرد همیشه یک عامل مهم به شمار می رود. البته این عمر زمانی که قصد عکاسی پرسپکتیو دو نقطه ای را دارید اهمیت بالاتری پیدا می کند و می توان گفت این کار یک عنصر اساسی هنگام تصویربرداری شما می باشد.

شما باید در جایی بایستید که در وسط سوژه قرار داشته باشید و خطوط از کنار شما عبور کنند. ساختمان های سوژه های بسیار خوبی برای عکاسی شما هستند و اگر می خواهید عکاسی معماری انجام دهید بهتر است تا از یک گوشه به سوژه مورد نظر خود نگاه کنید.

شروع به عکاسی کنید

هنگامی که در مقابل سوژه ایستاده اید زمان آن رسیده است تا تنظیمات عکس را بررس کنید. ترکیب مرکزی موضوعی بحث برانگیز در میان عکاسان می باشد، اما زمانی که صحبت از دیدگاه دو نقطه ای می باشد موضوع متفاوت است. در نوع از ترکیب بندی بهترین کار می تواند قرار دادن تصویر در بخش مرکزی باشد که البته بسیاری از عکاسان حرفه ای نیز همین کار را انجام می دهند.

شروع عکاسی پرسپتیو نقطه ای

دو نقطه محو شما باید یا در خط افق قرار بگیرند و یا در گوشه ای از تصویر باشند. البته می توانید در پس پردازش خطوط محو شده را کمی ویرایش کنید و یا می توانید عکس خود را کمی برش بدهید تا خطوط در تصاویر تثبیت شوند. البته برش دادن را به دلیل پایین آمدن وضوح تصویر پیشنهاد نمی کنیم. برای آزمایش کردن تصویر نهایی خود، بهتر است تا به آن نگاه کنید و سپس به دنبال خطوط محو شده باشید. اگر آنها را پیدا کردید کار شما به پایان رسیده است.

مثلث طلایی

نحوه استفاده از مثلث طلایی در ترکیب بندی

قوانین ترکیب بندی از مواردی هستند که تمامی تصویربرداران با انواع رایج آن مانند قانون یک سوم آشنا می باشند. در این مقاله به شما آموزش می دهیم تا از تکنیک ترکیب بندی مثلث طلایی در عکس های خود استفاده کنید. این نوع ترکیب بندی با قانون یک سوم تفاوت هایی دارد و نباید با این مورد اشتباه گرفته شود.

ترکیب مثلث طلایی چگونه شکل می گیرد؟

قانون یک سوم عناصر مهمی را روی قاب شما روی خطوطی قرار می دهد که باعث شده تا این قانون ایجاد شود. این خطوط با استفاده از 9 جعبه با اندازه مساوی در فریم شما شکل گرفته اند. حال نوبت آشنایی با Golden Triangle می باشد که به جای جعبه در آن از مثلث استفاده شده است که باعث ایجاد اشکال مورب در ترکیب بندی شما می شود. با اینکه داشتن دوربین و لنز دوربین عکاسی حرفه ای یک شرط می باشد، اما نمی توان گفت تمامی افرادی که دارای تجهیزات حرفه ای هستند تصویربرداران حرفه ای می باشند.

استفاده از تکنیک های ترکیب بندی یکی از روش های بالابردن کیفیت تصاویر می باشد که در اینجا قصد بررسی یکی از آنها را داریم. قاب خود را تصور کنید و از گوشه سمت چپ بالا یک خط مورب بکشید به پایین سمت راست بکشید. البته کدام گوشه زیاد فرقی ندارد و شا تنها به یک خط مورب نیاز دارید. حال از گوشه پایین سمت چپ یک خط مورب به سمت بالا رسم کنید تا خط دیگر را قطع کند و برای طرف دیگر نیز همین کار را مانند تصویر زیر انجام دهید.

ترکیب بندی با استفاده از مثلث طلایی

همانطور که مشاهده می کنید در قالب خود مثلث هایی داریم که در عکاسی به مثلث طلایی معروف هستند و می توانید با استفاده از آنها به راحتی ترکیب بندی خود را انجام دهید.

عکاسی با استفاده از Golden Triangle

هنگامی که شبکه خود را برای استفاده از این ترکیب آماده کردید متوجه دو نقطه تقاطع خواهید شد که یکی از آنها در سمت چپ و دیگری در سمت راست ترکیب شما حضور دارند. همانند قانون یک سوم باید نقاط مورد نظر سوژه خود را بر روی این نقطه ها قرار دهید. عکس ها دارای یک نقطه اصلی و هستن که خطوط از آنها عبور می کنند و با کمک این نقاط باید از مثلث طلایی استفاده کنید.

قانون مثلث طلایی در ترکیب بندی

  • نقطه مورد علاقه : این موضوع اصلی شما را نشان می دهد. برای مثال هنگام گرفتن یک پرتره از صورت، باید چشم سوژه را بر روی یکی از این نقاط قرار دهید. البته در سوژه هایی مانند خانه، درخت و … باید آنها را نیز بر روی نقطه تقاطع قرار دهید.
  • خطوط پیشرو : در این حالت خطی که به سوژه منتهی می شود از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. این همان چیزی است که بر خلاف قانون یک سوم تصویر شما را مثلثی شکل می کند بنابراین شما به دنبال یک خط مورب هستید که به موضوع اصلی منتهی می شود.

سوژه های مناسب برای ترکیب بندی مثلث طلایی

مکان هایی وجود دارد که استفاده از مثلث طلایی در آنها تنها با استفاده از زاویه هلندی امکان پذیر می باشد که البته برای همه عکاسان استفاده از این زاویه ایده عال نیست. بنابراین چه نوع عکسهایی برای این تکنیک ترکیب بندی مناسب می باشند؟ جواب این سوال را در ادامه برای شما آورده ایم.

سوژه های مناسب برای قانون Golden Triangel

  • پرتره : پرتره های استاندارد در این حالت احتمالا به درد شما نمیخورد و در عوض می توانید  از تصاویری استفاده کنید که سوژه در آنها نشسته و یا دراز کشیده است. برای ایجاد خط مورد می توانید با زاویه بازی کنید و همچنین به دنبال بازو ها و پاها برای ایجاد خطوط مورب در تصویر باشید.
  • کوه ها : وقتی خط افق شما صاف نیست گزینه های بیشتری برای ایجاد Golden Triangle در اختیار دارید. از یک خط افق مورب استفاده کنید که به سمت سوژه اصلی شما هدایت شود. البته می توانید از تپه های شنی نیز به همین روش استفاده کنید.
  • جاده : می توانید از یک جاده که قالب شما را به صورت مورب برش می دهد برای تشکیل مثلث طلایی استفاده کنید. ایستادن در کنار جاده یکی از روش های مناسب برای موب نشان داده آن می باشد.

سوالات متداول در مورد ترکیب بندی مثلث طلایی

در مورد ترکیب بندی مثلث طلایی

Golden Triangle به چه معناست؟

این تکنیک یکی از روش های ترکیب بندی است که به قانون یک سوم شباهت دارد. در این تکنیک به جای استفاده از خطوط مستقیم از خطوط مورب استفاده شده است که مثلث هایی را ایجاد کرده اند و به عنوان راهنما عمل می کنند. سوژه اصلی تصویر باید بر روی این مثلث ها قرار بگیرد.

نسبت طلایی در عکاسی چگونه استفاده می شود؟

نسبت طلایی یکی از روش های ترکیب بندی است که با قرار دادن سوژه بر روی نقاط به خصوصی در کادر می توانید کار ترکیب بندی متنوعی را برای تصویر خود ایجاد کنید.

عکاسی فاین آرت

عکاسی فاین آرت چیست؟

یکی از سوالاتی که بسیاری از مردم از من می پرسند این است که عکاسی فاین آرت چیست؟ قبل از جواب دادن به این سوال من معمولا نفس عمیقی می کشم و کمی مکث می کنم. البته معمولا افراد انتظار یک پاسخ سریع را از من دارند. بنابراین تصمیم گرفتم تا در این مطلب این سبک از عکاسی را که علاوه به قرار گرفتن در قلمرو ذهنی هنر دارای معیار های عینی نیز می باشند توضیح دهم.

آشنایی با عکاسی fine art

معیبا اصلی که عکاسی فاین آرت را به یک سبک متفاوت از دیگر ژانر های عکاسی تبدیل کرده است، این است که این نوع تصویربرداری تنها در ضبط دیجیتالی یک موضوع خلاصه نمی شود. استفاده از دوربین و لنز دوربین برای مستند کردن آنچه دقیقا در مقابل عکاس ظاهر می شود معمولا در میان عکاسان ژورنال و روزنامه نگاران انجام می شود که تصاویر را به صورت خالصانه ثبت می کنند.

موضوع عکاسی فاین آرت

عکاسی از هنر های زیبای یا همان فاین ارت قبل از هر چیزی در مورد هنرمند می باشد و مربوط به چیزی نیست که دوربین می بیند. این سبک از عکاسی دقیقا مربوط به چیزی می باشد که هنرمند آن را می بیند و عکاس در این سبک از دوربین خود به عنوان یک ابزار برای خلق یک اثر هنری استفاده می کند. از دوربین برای ساخت یک قطعه هنری استفاده می شود که دید هنرمند را برای بینندگان ایجاد کرده و آن را ثبت می کند.

نحوه استفاده از فاین آرت در عکاسی

نمونه هایی از Fine Art

یکی از نمونه های این هنر را می توان نقاشی های Georgia O’Keeffe’s نام برد که بیانگر چشم انداز هنرمند از منظره نیومکزیکو می باشد. از طرف دیگر اگر تعداد زیادی از عکاسان با استفاده از سه پایه به همین منظره در نیومکزیکو بروند و سعی کنند تا تصویر مشابه این نقاشی خانم O’Keeffe’s به ثبت برسانند، نمی توان کار آنها را عکاسی فاین آرت نامید زیرا بیان هنری لازم برای این سبک از تصویربرداری را ندارند و آنها تنها چند عکاس منظره هستند.

عکاسی فاین آرت

به همین دلیل یک عکاس Fine Art باید تصاویر را تهیه کند که عناصر مشابهی با نمونه نقاشی های خانم O’Keeffe داشته باشد. آنسل آدامز (Ansel Adams) در این مورد می گوید :

هنر نیازمند کنترل واقعیت است، زیرا واقعیت هیچ حسی از زیبایی شناسی ندارد. عکاسی زمانی تبدیل به هنر می شود که در آن از کنترل های خاصی استفاده شود.

چگونه عکاسی فاین آرت انجام دهیم؟

طبق گفته های بالا یک تصویر هنری زیبای یا فاین آرت باید فراتر از صحنه واقعی باشد که در حال دیدن آن هستید. این نوع عکسها باید احساسات را به صورت عمیقی در تصویر نشان دهد و به وضوح نشان دهنده این باشد که توسط یک هنرمند ثبت شده است و فقط به دست دوربین ایجاد نشده است.

باید روشن باشد که این یک خلاقیت آگاهانه است و تمامی جنبه های ساخت عکس از ثبت کردن تا چاپ تصویر بیان کننده فردی هنرمند باشد. این مقاله ترجمه شده از وب سایت photographylife می باشد.

بررسی نسبت طلایی و قانون یک سوم

نسبت طلایی و قانون یک سوم

وقتی صحبت از قوانین ترکیب بندی می شود ما اغلب در مورد نسبت طلایی و قانون یک سوم می شنویم که هر دو برای هدایت کردن چشم بیننده به یک بخش خاص موثر می باشند. اما سوال این است که کدام یک از این دو مورد برای عکاسی ما مناسبتر می باشد؟ در این مطلب سعی کرده ایم تا تمام اطلاعات در مورد این دو موضوع پرکاربرد ترکیب بندی را برای شما بیان کنیم.

نسبت طلایی چیست؟

نسبت طلایی ابزاری ترکیبی می باشد که برخی آن را با نام مارپیچ فیبوناچی نیز می خوانند و این نسبت بخشی از یک شی طبیعی می باشد. می توان این قانون را بر حسب یک فرمول ریاضی نیز ذکر کرد که عبارتست از :

a/b = (a+b)/a = 1.61803398875

که فرم کوتاه شده آن 1:1.618 می باشد. مانند بسیاری از روش های ترکیب بندی می توان گفت نقاشان کلاسیک اولین کسانی بودند که از این روش ترکیب بندی استفاده کردند. میتوان گفت ما تصاویری را ترجیح می دهیم که در آنها حس هماهنگی وجود داشته باشد که نسبت طلایی و قانون یک سوم دو تا از راه های ایجاد این هماهنگی می باشد. نسبت طلایی باعث می شود تا چشم بیننده به طول متعادلی در تصویر هدایت شود.

قانون یک سوم و نسبت طلایی

نکته مهمی که در مورد این نسبت وجود دارد این است که می توانید از آن با و8 روش مختلف استفاده کنید. می توانید با استفاده از این تکنیک به چهار روش عمودی و چهار روش با جهت گیری افقی تصویربرداری کنید.

نسبت طلایی در عکاسی چیست؟ 

نسبت طلایی در ترکیب بندی

آشنایی با قانون یک سوم

قانون یک سوم هم یکی دیگر از قوانین ترکیب بندی می باشد که به صورت نرم افزاری حتی در بسیاری از دوربین های ارزان قیمت و برنامه های ویراِش تصویر وجود دارد و می تواند کمک بسیاری در استفاده از این تکنیک به ما داشته باشد. در این تکنیک باید تصویر خود را به سه قسمت تقسیم کرده اید. ابتدا به صورت عمودی و سپس به صورت افقی این کار را انجام دهید.

برای شروع این کار بهتر است تا دو خط را در میان صفحه ابتدا در بخش ⅓ و سپس در بخش ⅔ تصویر به صورت عمودی  ایجاد کنید و سپس همین کار را به صورت افقی انجام دهید. توجه داشته باشید که با این کار صفحه را به 9 بخش تقسیم می کنید.

قانون یک سوم

برای استفاده از قانون یک سوم در عکاسی باید سوژه خود را در یکی از نقاط تلاقی قرار دهید. با قرار دادن سوژه در این نقاط، تصویر از نظر زیبایی شناختی بهتر می شود و جلوه بهتری نسبت به سوژه ای که در وسط قرار دادن به دست می آید. حال که با این دو قانون ترکیب بندی آشنا شدید بهتر است تا به سراغ مقایسه نسبت طلایی و قانون یک سوم برویم.

مقایسه نسبت طلایی و قانون یک سوم

بهتر است همین حالا به این نکته اشاره داشته باشیم که هیچ یک از این دو تکنیک ترکیب بندی بر یکدیگر پیشی ندارند و هر یک از آنها دارای مزایایی می باشد که باعث شده تا برای نوعی از صحنه ها مناسب باشند. در ادامه در مورد هر یک از این روش های ترکیب بندی به صورت مفصل بحث خواهیم کرد.

استفاده از قانون یک سوم برای ایجاد علاقه در صحنه های ساده

به عنوان یک قاعده کلی می توان گفت ترکیب یک سوم برای صحنه های ساده و مینیمالیستی مورد استفاده قرار می گیرند. این تکنیک حواس پرتی زیادی ندارد و معمولا در پس زمینه و پیش زمینه جزییات زیادی موجود نیست. هنگامی که سوژه شما یک قسمت از 9 قسمت تصویر را تشکیل میدهد مناسب برای یک عکاسی پرتره می باشد که ارزش دیدن را دارد. البته این نوع از ترکیب بندی برای عکاسی از محصول مناسب نمی باشد و کاربردی ندارد.

مقایسه نسبت طلایی و قانون یک سوم

استفاده از نسبت طلایی برای تاکید بر جنبش

با استفاده از مفهوم نسبت طلایی چشم بیننده در امتداد خط حرکت می کند و در انتهای مارپیچ قرار می گیرد. این بهترین نوع ترکیب بندی برای زمان هایی مانند مسافرت است که اتفاقات زیادی در آن رخ می دهد. سوژه های این عکاسی می تواند افراد، ساختمان ها و یا سایز سوژه ها باشد. گفتنی است که از نسبت طلایی بیشتر برای انتقال احساس حرکت به تصویر استفاده می شود.

مزایا نسبت طلایی در ترکیب بندی

بهترین قانون ترکیب بندی برای صحنه

وقتی وارد دنیای عکاسی می شویم همه ما قانون یک سوم را یاد می گیریم. این تکنیک رایج ترین قانون ترکیب بندی می باشد. به نظر می رسد نقاط کانونی در تقاطع های تعیین شده توسط این قانون به دست آمده است خوشایند تر می باشند. با این حال اینکه از کدام قاعده نسبت طلایی و قانون یک سوم استفاده می کنیم، همیشه به صحنه مورد نظر بستگی دارد.

بررسی و خرید انواع لنز دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24.

اگر موضوعی داشته باشیم که در آن اتفاقات زیادی رخ نمی دهد می توانیم از قانون یک سوم استفاده کنید و این کار کمک میکند تا تصویر هیجان انگیز تر به نظر برسد. این در حالی است که نسبت طلایی کمی پیچیده تر است و می توانید از آن در صحنه هایی که حرکت را نشان می دهند برای هدایت چشم بیننده استفاده کنید.

اتصال دوربین کانن به گوشی

با وارد شدن سیستم های بیسیم مانند وای فای به دوربین های دیجیتالی بسیاری از کار های تصویربرداری راحت تر از قبل شده است. یکی از پیشتازان استفاده از سیستم های بی سیم کانن می باشد که امروزه بسیاری از دوربین های این برند دارای وای فای و بلوتوث هستند که می توانید با استفاده از آنها ارتباط بی سیم میان دوربین و دستگاه های دیجیتالی دیگری مانند تلفن همراه ایجاد کنید. در این مطلب قصد داریم تا شما را با نحوه اتصال دوربین کانن به گوشی با استفاده از اپلیکیشن Camera Connect آشنا کنیم.

معمولا این سیستم ها که با نام Built in نیز شناخته می شوند با استفاده از اپلیکیشن های اختصاصی هر برند فعالیت خود را انجام می دهند. در گذشته استفاده از این اپلیکیشن ها یکی از معضلات بسیاری از تصویربرداران بود اما در حال حاضر استفاده از آنها به مقدار زیادی آسانتر شده است. اپلیکیشنی که در این مطلب قصد بررسی آن را داریم Canon Camera Connect می باشد که به صورت اختصاصی برای دوربین های کانن توسعه داده شده است و مورد تایید برند CANON است.

قابلیت های اپلیکیشن Camera Connect

نحوه اتصال دوربین کانن به گوشی

این برنامه می تواند برای بسیاری از فعالیت ها کار شما را آسانتر کند برای مثال به راحتی می توانید با اتصال دوربین کانن به گوشی خود تصاویر حجیم RAW را با فرمت JPG در تلفن خود ذخیره کنید و از آنها برای پروژه های مختلف خود استفاده کرده و کار خود را پیش ببرید. با استفاده از دوربین های کانن می توانید به وسیله بلوتوث، NFC و یا وای فای به دستگاه های دیگر متصل شوید و انواع فعالیت های دوربین را بر روی دستگاه دیجیتالی دیگری انجام دهید.

بررسی قیمت لنز دوربین کانن در این بخش از وب سایت دی جی 24.

همچنین می توانید با استفاده دستگاه های دیگر به انواع یک کنترل از راه دور استفاده کنید و دوربین خود را کنترل کرده و یا اطلاعات را ذخیره سازی کنید. این ورژن از اپلیکیشن کانن رابط کاربری بسیار خوبی دارد و استفاده از آن بسیار راحت تر از نمونه های دیگر انجام می شود و از قابلیت های جدیدی که در این نسخه وجود دارد می توان به “AUTOMATICALLY TRANSFER IMAGES WHILE SHOOTING” اشاره کرد که امکان انتقال تصاویر بلافاصله پس از شات کردن را فراهم می کند اشاره کرد. از ویژگی های دیگر این اپ می توان به تبدیل کردن تلفن یا تبلت به یک کنترل از راه دور اشاره کرد و می توانید با استفاده از موبایل خود به راحتی تنظیمات، فوکوس و بسیاری از دیگر کار ها را انجام دهید.

مراحل اتصال دوربین کانن به گوشی با Camera Connect

ابتدا باید این برنامه را برای تلفن و یا تبلت خود دانلود کرده که می توانید برای این کار به مارکت های خود مراجعه کنید. این برنامه برای IOS و ANDROID به صورت رایگان عرضه می شود. همچنین بهتر است تا از سازگاری دوربین با این اپلیکیشن اطمینان حاصل کنید. برای شروع کار بهتر است تا وای فای دوربین خود را روشن کنید. البته باید دقت داشته باشید که گزینه Wi-Fi Hotspot را فعال کنید تا تلفن شما به وای فای دوربین متصل شود. پس از آن می توانید در تلفن خود در بخش تنظیمات وای فای نام دستگاه را مشاهده کنید و به آن متصل شوید.

اتصال دوربین کنون به دستگاه های هوشمند

نحوه کارکردن با نرم افزار Camera Connect کانن

پس از اتصال به دوربین و وارد شدن به اپلیکیشن با تصویر زیر مواجه می شوید که در ادامه بخش های مختلف آن را برای شما شرح خواهیم داد. در قسمت بالا سمت راست می تواند یک علامت آنتن و در کنار آن ضربدر را مشاهده کنید که برای قطع اتصال به کار می رود. همچنین در سمت چپ تصویر می توانید به تنظیمات دسترسی داشته باشید.

آشنایی با محیط نرم افزار Camera Connect

گزینه اول موجود در تصویر برای مشاهده تمام تصاویر دوربین مورد استفاده قرار می گیرد. این تصاویر به صورت پیش فرض با توجه به تاریخ آنها مرتب شده اند و به راحتی با لمس کردن هر تصویر می توانید آن را به صورت بزرگ مشاهده کنید. همچنین از این بخش می توانید تصاویر را حذف و یا در گوشی خود ذخیره کنید.

عکاسی از راه دور با اتصال دوربین کانن به گوشی

دومین گزینه ای که در تصویر مشاهده می کنید برای استفاده راه دور می باشد که تلفن همراه شما را به یک ریموت بی سیم تبدیل می کند. با استفاده از این بخش دید زنده ای از دوربین در اختیار شما قرار می گیرد و همچنین می توانید فوکوس را در اختیار داشته باشید. البته در پایین کادر بسیاری از دیگر تنظیمات نیز در اختیار شما می باشد که می توانید از آنها استفاده کنید.

استفاده از گوشی به عنوان ریموت دوربین

در آخرین بخش تصویر نیز می توانید تنظیمات دوربین را تغییر دهید که می توان از آن برای تغییر تاریخ، زمان و تایم زون دوربین استفاده کنید. به صورت کلی استفاده از نرم افزار جدید این برند برای اتصال دوربین کانن به گوشی کار ساده ای می باشد. برای دیدن دوربین هایی که از این قابلیت پشتیبانی می کنند می توانید به این بخش مراجعه کنید.

نحوه استفاده از خطوط پیشرو در عکاسی

خطوط راهنما،خطوط پیشرو و یا خطوط هدایتگر نام هایی هستند که برای این عناصر به کار برده می شود. خطوط از اساسی ترین و ساده ترین ابزار های تصویربرداری هستند. البته به دلیل تنوع در این آنها ممکن است در ابتدا استفاده از خطوط کمی سخت باشد. این ابزار های ساده به راحتی می توانند در احساسات تصاویر تاثیر گذار باشند. در این مقاله قصد داریم تا نحوه استفاده از خطوط پیشرو در عکاسی را برای شما شرح دهیم.

نحوه استفاده از خطوط پیشرو در ترکیب بندی

از بارزترین ویژگی های این خطوط این است که چشم تصویربردار را راهنمایی می کنند و از یک قسمت تصویر به منطقه دیگر اشاره می کنند و معمولا از پیش زمینه تا پس زمینه را در بر می گیرند. به همین دلیل برخی به آنها خطوط اصلی نیز گفته می شود که عکس را جا به جا کرده و آنها را به هم پیوند می دهند. از متداول ترین خطوط راهنما اصلی می توان به جاده ها،رودخانه، نرده و یا دره ها اشاره کرد که از نظر جسمی در فضا کشیده می شوند.

نحوه استفاده از خطوط پیشرو در ترکیب بندی

این نوع خطوط به دلیل حقیقی بودن بسیار مورد استفاده قرار می گیرند و می توان گفت یک تصویر کاملا واقعی را برای بیننده ایجاد می کنند. چندین روش برای استفاده از خطوط پیشرو در عکس ها وجود دارد که اولین گزینه، استفاده از آنها به عنوان سوژه اصلی تصویر می باشد که فضای زیادی را اشغال کرده و توجهات را جلب می کند. خطوط اصلی همیشه مسیری نیستند که شما واقعا می توانید آن را دنبال کنید. می توان گفت آنها تنها الگوهایی هستند که بر روی زمین یا آسمان وجود دارند و چشم بیننده را هدایت می کنند.

مزایا استفاده از خطوط پیشرو در عکاسی

می توان گفت تکنیک های ترکیب بندی همه چیز برای ساختار تصویر هستند و با استفاده از آن شما در حال سازماندهی کردن تصویر هستید. معمولا این کار برای این انجام می گیرد که پیام تصویر را تا جای ممکن به صورت موثری به بیننده القا کنیم و خطوط از بهترین ابزار ها برای این امر می باشد. اگر جاده ای پیش زمینه و پس زمینه را به هم متصل کند شما فقط یک ساختار ترکیبی ایجاد کرده اید و اگر ابری سوژه شما را محاصره کرده باشد و چشم بیننده را به سمت خود بکشاند باز هم همان نتیجه به دست آمده.

کاربرد خطوط در عکس

در موارد دیگر خط خود موضوع شما قرار دارد. مطمئنا خطوط از عناصر ساده ترکیب می باشند که می توانند علاقه و احساسات را برای تصویر را ایجاد کنند. برای مثال یک خط خمیده ملایم، داستان بسیار متفاوتی از یک خط تیز و دندانه دار روایت می کنند بنابر این حتی تصویر یک کوه در برابر آسمان می تواند احساسات بسیار شدیدی را منتقل کند. همین حالت در شکل های مختلف به وجود آمده بر روی شن ها نیز وجود دارد.

مزایا استفاده از خطوط در تصویر

نحوه استفاده از خطوط به عنوان مانع

می توان گفت چشم به راحتی به دنبال خطوط می رود و عبور از آن بسیار سخت می باشد. اگر با افق ها درست برخورد نشود بالا و پایین تصویر به هم میریزد به همین دلیل بیشتر عکاسان حرفه ای به دنبال افق هایی هستند که نرم باشند و یا عنصر دیگری از آسمان و زمین از آنها عبور می کند تا احساسات و ارتباط بیشتری را ایجاد کند. صاعقه، رنگین کمان، ابر هر یک می توانند یک خط راهنما در نظر گفته شوند. به طور کلی می توان گفت استفاده از خطوط پیشرو در عکاسی کار سختی نمی باشد و می توانید با کمی خلاقیت سوژه های خود را یافت کنید.

نحوه استفاده از خطوط به عنوان مانع

بنابراین اگر می خواهید با استفاده از خطوط تصویری را ایجاد کنید که به هم پیوسته باشد باید به دنبال خطوطی باشد که به اشتباه حرکت می کند و می تواند تصویر را تقسیم کند. قرار دادن موانعی مانند درخت ها برای بستن کادر می تواند کمک بزرگی به ترکیب بندی شما داشته باشد که البته بسیاری از تصویربرداران این نوع از کادر بندی را قبول ندارند و از آن استفاده نمی کنند.

موضوعات مورد استفاده از خطوط در عکاسی

با اینکه در هر صحنه استفاده از موضوعات خاصی پیشنهاد می شود اما همانطور که مشاهده کردید تا بسیاری از سوژه های مورد استفاده را تا همین جای کار برای شما معرفی کردیم. در ادامه به برخی دیگر از آنها اشاره خواهیم کرد.

  • جاده ها و مسیر های ساخته شده توسط انسان
  • رودخانه ها و امواج اقیانوس
  • تپه های شن و ماسه
  • سازه ها و خطوط صخره ای سطح زمین
  • سایه های ایجاد شده از نور پس زمینه
  • رد پاهای محو شده در دور دست
  • درخت های افتاده
  • الگو های یخ
  • دره ها

موضوعات مورد استفاده از خطوط در عکاسی 

گفتنی است که خطوط می توانند به شکل الگوهایی ظاهر شوند که مواردی از آنها را در ادامه آورده ایم :

  • رنگین کمان
  • تنه درختان
  • راه شیری در شب
  • آبشار
  • ستون ها در معماری
  • خطوط افق
  • ابر ها
  • خطوط اغراق آمیز از لنز های زاویه باز

استفاده موثر از خطوط پیشرو در عکاسی

شاید بیشتر از اهمیت استفاده از خطوط پیشرو در عکاسی، استفاده موثر از آنها مهم باشد که بسیاری از عکاسان آماتور در این بخش به مشکل می خورند. برای مثال اگرچه اتصال پیش زمینه و پس زمینه به یکدیگر خوب می باشد اما نباید همیشه اجبار به انجام این کار داشته باشید. باید به این توجه داشته باشید که این کار به بهبود تصویر شما کمک می کند یا خیر؟ به طور کلی باید بگوییم که هر عکسی به یک درخت افتاده و یا آلگو هایی از رد پا نیاز ندارد. نمونه ای از این تضاد را در تصویر زیر مشاهده میکنید.

اگر شما نیز می خواهید خطوط را در تصویر خود ایجاد کنید خرید لنز واید پیشنهاد ما به شما می باشد!

استفاده از خطوط در عکاسی

استفاده موثر از خطوط پیشرو در عکاسی

بنابراین اگر می خواهید از خطوط به طور موثری در تصویر خود استفاده کنید بهتر است مسیر های زیر را طی کنید :

  1. یک خط جالب پیدا کنید و دریابید که چه مقدار جلب توجه می کند
  2. اطمینان حاصل کنید که این خط باعث حواس پرتی بیننده نمی شود
  3. احساسات خط را درک کنید و ببینید این نوع احساسات برای تصویر شما خوب است یا نه
  4. تصمیم بگیرید که می خواهید خط عنصر اصلی تصویر باشد یا عصر فرعی
  5. برای افزایش ضربه خط نزدیک آن بایستید و از لنز واید استفاده کنید
  6. لبه های عکس خود را پر کنید تا بیننده بر روی تصویر متمرکز شود
نحوه گرفتن تصاویر شارپ

نحوه گرفتن تصاویر شارپ

یکی از مواردی که باعث ناامیدی عکاسان می شود نداشتن لطافت و تاریک بودن تصویر است. عکس هایی با وضوح بالا و یا شارپ بسیار جذاب تر از تصاویر نرم می باشند به همین دلیل در این بخش تصمیم گرفتیم تا نحوه گرفتن تصاویر شارپ را برای شما به اختصار توضیح دهیم. دلایلی وجود دارد که باعث می شود برخی از تصاویر شما تار ظاهر شود که عبارتند از :

  1. سرعت شاتر طولانی می تواند لرزش های دست را ضبط کند و از این طریق یک تصویر تار را برای شما به وجود آورد.
  2. سوژه شما ممکن است در حال حرکت باشد و باعث تار شدن تصویر شود. البته اگر سرعت شاتر طولانی تر باشد تاری تصویر نیز بیشتر می شود.
  3. فوکوس ضعیف منجر به ایجاد یک تصویر نرم می شود.
  4. ممکن است لنز شما بی کیفیت باشد و برای ثبت تصاویر شارپ مناسب نباشد.
  5. ممکن است ایزو شما مقدار زیادی را داشته باشد و در نتیجه این امر نویز های زیادی ایجاد می شود و می توان گفت جزییات تصویر را به مقدار زیادی از بین می برد.

برای حل مشکل وضوح تصویر بهتر است تا مشکلات ذکر شده را رفع کنید تا به وضوح مورد نظر خود دست پیدا کنید. البته موارد دیگری نیز در گرفتن تصاویر شارپ تاثیر دارد که در ادامه به آنها نیز اشاره خواهیم کرد.

چگونه تصاویر شارپ تری تهیه کنیم؟

چگونه تصاویر شارپ تری تهیه کنیم؟

مقدار ایزو را تنظیم کنید

برای شروع کار باید به ایزو دوربین خود توجه داشته باشید. بهتر است تا با کمترین مقدار ISO شروع به تصویربرداری کرده و در صورت نیاز آن را افزایش دهید. مقدار پایه برای دوربین نیکون من ISO 200 می باشد. مقدار پایه ای ایزو تصاویر بسیار واضحی را برای شما تولید می کند که می توان گفت از بالاترین کیفیت ممکن برخوردار است.

با بالا رفتن ایزو نویز در تصاویر بیشتر می شود و این نویز ها  وضوح را به مقدار زیادی پایین می آورند. البته باید بدانید که برخی از مواقع به دلیل نوردهی بهتر با بالا رفتن مقدار ایزو کیفیت تصویر بهتر می شود. پیشنهاد می کنیم تا مقاله ما را درباره ایزو و تاثیر آن بر عکس ها مطالعه کنید.

بهترین حالت را برای گرفتن تصاویر شارپ را انتخاب کنید

بهترین حالت برای گرفتن تصاویر شارپ

به شخصه وقتی در نور کم در حال عکاسی هستم دوربین را بر روی حالت اولویت دیافراگم قرار داده و سپس شروع به تصویربرداری می کنم. همچنین مقدار دیافراگم را در باز ترین حالت ممکن تنظیم می کنم تا نور بهتری را در تصاویر خود داشته باشم. البته گشودگی دیافراگم در لنزهای مختلف با یکدیگر متفاوت است و مقادیر مختلفی را در بر می گیرد.

پس از تنظیم دیافراگم دوربین به صورت خودکار مقدار سرعت شاتر را برای ما اندازه گیری کرده و می تواند برای گرفتن تصاویر شارپ تر به شما کمک بسیاری بکند. اگر با حالت های مختلف دوربین آشنایی ندارید بهتر است تا سری به این مقاله دی جی 24 بیندازید.

سرعت شاتر سریع تری را انتخاب کنید

بعد از اینکه دوربین را روی حالت اولویت دیافراگم قرار دادین و حالت اندازه گیری مناسب را انتخاب کردید دوربین را به سمت سوژه بگیرید و دکمه شاتر را نیمه فشار دهید. با انجام این کار باید سرعت شاتر در پایین منظره یاب برای شما نمایش داده شود.

  • اگر سرعت شاتر 1/100 یا سریعتر نشان داده می شود باید مقدار مناسبی باشد، مگر اینکه در صحنه شما سوژه ای در حال حرکت باشد و یا در حال استفاده از یک لنز بلند باشید. اگر باز هم سوژه ای در تصویر شما تار به نظر می رسید از سرعت شاتر های 1/200 و یا 1/500 استفاده کنید.
  • از طرف دیگر از مقدار سرعت شاتر زیر 1/100 باشد می توان گفت شما نور مناسب در تصویر ندارید. بهتر است برای رفع این مشکل نوردهی محیط را بهبود ببخشید.

در محل های تاریک از بیشترین مقدار ISO استفاده کنید

نحوه عکاسی با وضوح بالاتر

اگر هنوز هم تصاویر شما تار می باشد، سعی کنید تا دوربین را ثابت نگه دارید و مقدار ایزو را افزایش دهید. در محل هایی که نور بسیار کم است بهترین کار برای گرفتن تصاویر شارپ بهتر است تا ایزو را بالا ببرید و سرعت شاتر را در حالت سریع تری قرار دهید. با اینکه این کار باعث ایجاد نویز در تصویر می شود اما معمولا بهتر از گرفتن یک تصویر تار عمل می کند.

کاربرد Auto ISO در وضوح تصویر

امروزه بسیاری از دوربین های دیجیتال از قابلیت ایزو خودکار برخوردارند که برای بالا بردن وضوح تصویر و شارپنس بسیار مهم می باشد. بنابراین بهتر است تا این قابلیت را روشن کنید و حداکثر میزان آن را بر روی ISO 1600 تعیین کنید. اگر گزینه انتخاب حداقل سرعت شاتر را نیز در اختیار دارید آن را بر روی 1/100 تنظیم کنید.

این ویژگی در دوربین ها بسیار کاربردی است زیرا اگر مقدار نور ورودی به لنز کاهش یابد و سرعت شاتر به 1/100 برسد، دوربین به صورت خودکار ایزو را افزایش می دهد. اگر دستان شما کمی لرزش دارد بهتر است تا حتما از لرزشگیر ها استفاده کنید. بهترین گزینه برای این کار سه پایه دوربین است که برای بسیاری از سبک های تصویربرداری مناسب می باشد.

+++ خرید انواع سه پایه دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24.

تاثیر فوکوس در گرفتن تصاویر شارپ

تاثیر فوکوس در گرفتن تصاویر شارپ

بیاموزید که چگونه باید فوکوس را انجام دهید و با قوانین این فعالیت کنار بیاید. یکی از تاثیر گذارترین موارد در شارپ بودن تصویر انجام صحیح فوکوس می باشد. اگر سوژه مورد نظر شما در تصویر تار می باشد اما چیزی نزدیک به دوربین بسیار واضح است قطعا مشکل از فوکوس شماست. اگر کل تصویر تار است و هیچ چیز واضح نمی باشد دلیل آن میتواند استفاده از فوکوس دستی در کنار سرعت شاتر بالا باشد. اگر در رسیدن به فوکوس خود مشکل دارید بهتر است تا مواردی که در ادامه به آنها اشاره کرده ایم را با دقت مطالعه کنید.

  • کمبود نور می تواند باعث اختلال در فوکوس خودکار دوربین شود به همین دلیل بهتر است قبل از شروع کار، اطمینان داشته باشید که نور مناسب برای این فعالیت در محیط وجود دارد.
  • بسیاری از دوربین های دیجیتال به شما این امکان را میدهند تا با دکمه دیگری به غیر از دکمه شاتر فوکوس خود را انجام دهید. این کار می تواند دقت شما را در انجام این عمل بالاتر ببرد. البته برای دقیق انجام گرفتن این فعالیت بهتر است تا کمی به این روش عادت کنید.
  • فوکوس خودکار دوربین با استفاده از کنتراست فعالیت خود را انجام می دهد. برای مثال در صورتی که بخواهید بر روی یک دیوار سفید فوکوس کنید این کار عملی نمی شود اما اگر بر روی قسمت سیاهی از یک دیوار سفید فوکوس را انجام دهید به سرعت انجام می شود. بهتر است برای داشتن فوکوس بهتر نقاطی که دارای کنتراست بالایی هستند را انتخاب کنید.

دیافراگم شارپ را انتخاب کنید

دیافراگم نقش موثری را در وضوح تصویر دارد. برای گرفتن تصاویر شارپ بهتر است تا به دیافراگم توجه ویژه ای داشته باشید. من برای عکاسی از منظره بیشتر از دیافراگم F/8 یا F/11 استفاده می کنم این در حالی است که برای پرتره از مقدار F/1.4 تا F/8 را استفاده می کنم. بهتر است با با بازی کردم با این مقدار هم عمق میدان مناسب را برای تصاویر خود ایجاد کنید و هم وضوح مناسب را به دست آورید. می توانید از لرزشگیر دیجیتال و یا اپتیکال خود نیز برای گرفتن وضوح بهتر در تصویر استفاده کنید.

مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

لرزشگیر ها از کاربردی ترین ابزار ها در تصویربرداری می باشند که برند های معروف در حال توسعه آنها هستند. همانطور که می دانید کانن و نیکون هر دو در زمینه تثبیت کننده های لنز نقش بسیار موثری را داشته اند در حالی که سونی و پنتاکس برای ایجاد تثبیت کننده های دوربین تلاش های زیادی را انجام داده اند. به دلیل سوالات زیاد در این زمینه تصمیم گرفتیم تا مقاله ای را بنویسیم و در آن به مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین بپردازیم و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.

آشنایی با لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

Image Stabilization و Vibration Reduction و Optical Stabilization هر یک نوعی لرزشگیر می باشند و ممکن است قبلا نام هایی آنها را شنیده باشید. در حالی که معنی تمامی این نام ها یکسان است (همه آنها لرزشگیر میباشد) تنها نامگذاری آنها با یکدیگر تفاوت دارد که برند های مختلف این تفاوت را ایجاد کرده اند. کانن برای لرزشگیر های خود IS را انتخاب کرده که معنای “تثبیت کننده تصویر” را می دهد. این در حالی است که نیکون برای خود از اصطلاح “کاهش لرزش” یا VR استفاده کرده و سایر برند ها مانند سیگما نیز از نام های اختصاصی برای خود استفاده کرده اند. این کار برای برندینگ و مارک تجاری این شرکت ها صورت می گیرد و دلیل آن بیشتر برای متمایز کردن خود از رقیبان می باشد.

مزایا و معایب لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

حال که با لرزشگیر های برند های مختلف آشنا شدیم بهتر است تا به بررسی مزایا و معایب لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین بپردازیم :

مزایا و معایب لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

مزایای لرزشگیر لنز

  1. لرزشگیر های لنز تاثیر بیشتری در گرفتن لرزش ها دارند. در حالی که هیچ علمی پشت این موضوع وجود ندارد اما می توان گفت بی شک همه تصویربرداران این گفته را تجربه کرده اند.
  2. تثبیت کننده لنز در لنز های تله فوتو و سوپر تله فوتو عملکرد بهتری را از خود نشان داده اند. لنز های طولانی به حرکات بیشتر سنسور نیاز دارند که تثبیت کننده دوربین قادر به انجام آن نمی باشد.
  3. لرزشگیر لنز در شرایط کم نور عملکرد بهتری را دارد. از آنجا که تصویر از لنز شروع به تثبیت شدن می گیرد دوربین می توانید در اندازه گیری مقادیر متفاوت بهتر عمل کند.

با اینکه مزایا دیگری نیز وجود دارد اما آنها را از لیست حذف کرده ایم و دلیل آن نیز منسوخ شدن و درست نبودن آنها می باشد.

فروش انواع لنز دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24 .

معایب تثبیت کننده لنز

آشنایی با لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

عدم دسترسی : در حالی که برند های معتبر تولید کننده مشغول بروزرسانی های خود می باشند اما هنوز هم بسیاری از لنز های پرایم و لنز های واید فاقد استابلایزر هستند.

قیمت بالاتر : لنز های دارای لرزشگیر قیمت بالاتری نسبت به نمونه هایی که فاقد آن هستند دارند.

خراب کردن بوکه : لرزشگیر تصویر موجود در لنز می تواند بوکه های عکس شما را خراب کند.

صدای مزاحم : اگر از لنز های دارای لرزشگیر استفاده کرده باشید احتمالا با صداهای مزاحم آن آشنا هستید. این نویزها به خصوصی در هنگام فیلمبرداری زمانی که صدای آنها در فیلم ضبط می شود بسیار آزار دهنده هستند.

مزایای لرزشگیر دوربین

خصوصیات لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

  1. با تمام لنز ها کار می کند : بزرگترین مزیت لرزشگیر حسگر، کارکردن آن با انواع لنز ها می باشد که محدودیت ها را به مقدار زیادی از بین برده است.
  2. یک بار هزینه می کنید : شما یک بار برای خرید دوربینی که دارای لرزشگیر است هزینه می کنید و می توانید تمامی لنز های خود را بر روی آن قرار دهید.
  3. ارتقا لرزشگیر : در صورتی که به روز رسانی برای لرزشگیر دوربین باشد، شما تنها نیاز به بروز کردن دوربین خود هستید این در حالی است که در لنز ها باید چندین لنز را تعویض کنید.
  4. خرید لنز های ارزان تر : در صورتی که دوربین شما دارای لرزشگیر باشد می توانید از لنز های کوچکتر و ارزانتر که فاقد این قابلیت هستند استفاده کنید.
  5. عدم تاثیر بر روی بوکه : سنسور دوربین بر روی بوکه های عکس شما تاثیر منفی ندارد.
  6. عدم وجود صدا : لرزشگیر دوربین هیچ صدای مزاحمی را ایجاد نمی کند.

معایب لرزشگیر دوربین

ایجاد مشکل AF در شرایط کم نور: به دلیل این که تصویر از سمت لنز دارای لرزش هایی می باشد و تثبیت نشده است در شرایط کم نور سیستم AF دوربین با مشکل مواجه می شود و تصاویر خوبی را ایجاد نمی کند.

بررسی و خرید انواع دوربین عکاسی دیجیتال در این بخش از وب سایت دی جی 24.

عدم کارایی برای لنز های طولانی : لرزشگیر حسگر نمی تواند به اندازه کافی در لنز های تله فوتو و سوپر تله فوتو عملکرد مناسبی داشته باشد. در این حالت حسگر مجبور به حرکت بیشتر می باشد در حالی که محدودیت جابجایی برای آن وجود دارد.

نتیجه مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

ویژگی هاس لرزشگیر دوربین و لرزشگیر لنز

با اینکه تمامی جوانب مثبت و منفی لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین را با هم بررسی کردیم اما در حال حاضر نیز انتخاب از میان این دو گزینه کمی سخت می باشد. به شخصه انتخاب دوربین هایی دارای لرزشگیر هستند را ترجیح می دهم و بهتر است تا لنز های دارای لرزشگیر را با انواع دوربین های دارای استابلایزر ترکیب کنید.

دلیل این گفته این است که لرزشگیر دوربین دارای کارایی بیشتری می باشد اما بزرگترین عیب آن داشتن محدودیت استفاده از انواع لنز ها بر روی آن است. بهتر است تا عکاسان ورزشی و یا حیاط وحش از لنز هایی دارای لرزشگیر استفاده کنند تا تصویربرداری بهتری داشته باشند و در صورت نیاز لرزشگیر دوربین خود را غیر فعال کنند.

آشنایی با حالت های دوربین عکاسی

آشنایی با حالت های دوربین عکاسی

داشتن درک خوب از حالت های دوربین عکاسی  برای کنترل میزان نوردهی امری ضروری می باشد. اگر یک عکاس مبتدی هستید و یا یک فرد با تجربه در زمینه تصویربرداری می باشید باید با تمامی حالت ها و یا مود های دوربین دیجیتال آشنا باشید تا بدانید هر یک از حالت های دوربین چه کاری را انجام می دهد و چه زمانی و تحت چه شرایطی باید از آن استفاده شود. در این مطلب قصد بررسی مورد های پیش فرض دوربین ها را داریم.

حالت های دوربین عکاسی

حالت های دوربین عکاسی به تصویربرداران این امکان را می دهد تا پارامتر های نوردهی مانند سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو را به کنترل کنند. این در حالی است که برخی از مود های دوربین نوردهی را به صورت خودکار انجام می دهند و برخی دیگر به کاربر این امکان را می دهد تا پارامتر های مختلف را تنظیم کرده و تصویربرداری مناسبی به صورت دستی داشته باشد. در گذشته چیزی به نام حالت خودکار وجود نداشته و عکاسان باید خود تمامی پارامتر ها را تنظیم می کردند و نوع مناسب فیلم را برای دوربین خود انتخاب می کردند.

حالت های دوربین عکاسی 

همچنین برای اندازه گیری شدت نور دستگاه های خاصی را همراه داشته اند که با استفاده از آن می توانستند مقدار نور را بسنجند. پس از معرفی شدن اولین دوربین های SLR نیاز به همراه داشتن نورسنج در تصویربرداران از بین رفت و حالت های جدیدی در دوربین ها به وجود آمد. امروزه بیشتر دوربین های دیجیتال دارای چندین حالت برای تصویربرداری هستند که اغلب افراد مبتدی از حالت خودکار استفاده می کنند.

انواع حالت های دوربین عکاسی دیجیتال

در اینجا قصد بررسی چهار نوع از حالت های اصلی دوربین را داریم که در بیشتر دوربین های دیجیتال وجود دارند :

  • حالت برنامه (Program) که با نماد P نمایش داده می شود
  • حالت اولویت شاتر (Shutter Priority) که با نماد های TV یا S نشان داده می شود
  • مود اولویت دیافراگم (Aperture Priority) که با نماد AV یا A نشان داده می شود
  • حالت دستی (Manual) که با نماد M نشان داده می شود

خصوصیات حالت Program Mode

خصوصیات حالت Program Mode

در این حالت دوربین به صورت خودکار دیافراگم و سرعت شاتر را بر اساس نوری که از لنز عبور می کند تنظیم کرده و می توانید تصاویر را با سرعت بالا ثبت کنید. در این حالت دوربین سعی دارد تا میان دیافراگم و سرعت شاتر تعادل برقرار کند و بر اثاث شدت نور این مقادیر را کم و یا زیاد می کند. برای مثال در حالتی که دوربین را در یک منطقه تاریک قرار دهید دیافراگم به سمت عدد کمتر می رود تا سرعت شاتر سریعتری داشته باشیم. بسیاری از تصویربرداران حرفه ای از این حالت استفاده نمی کنند زیرا کنترل کمتری برای تنظیم نوردهی را در اختیار کاربر میگذارد.

حالت اولویت شاتر دوربین عکاسی

این مود نیز یکی از حالت های دوربین عکاسی می باشد که بسیاری از افراد از آن استفاده می کنند. در این حالت می توانید به صورت دستی سرعت شاتر دوربین را تنظیم کنید و دوربین بر اساس نوری که از لنز عبور می کند به صورت خودکار دیافراگم مناسب را برای شما ایجاد می کند. این حالت برای انجماد تصاویر و ایجاد بلور در عکس بسیار مناسب می باشد. اگر نور زیادی در محیط وجود داشته باشید دیافراگم به صورت خودکار به سمت اعداد بزرگتر می رود که باعث کاهش نور شود. در این حالت سرعت شاتر ثابت باقی می ماند و می توانید آن را تنظیم کنید در حالی که دیافراگم بر اساس میزان نور تنظیم می شود. شما در این mode هیچ کنترلی بر روی isolation ندارید زیرا به دوربین اجازه داده اید تا عمق میدان را برای شما تنظیم کند.

حالت اولویت شاتر دوربین عکاسی

هنگام استفاده از این مورد امکان گرفتن تصاویر با نوردهی زیاد یا کم وجود دارد. دلیل آن نیز عدم کنترل دوربین بر روی سرعت شاتر می باشد. برای مثال اگر در یک محیط کم نور سرعت شاتر را بر روی عدد بالایی تنظیم کنیم میزان نوردهی به دیافراگم محدود می شود که نتیجه آن می تواند یک تصویر کم نور باشد.

حالت اولویت دیافراگم دوربین عکاسی

در این حالت شما دیافراگم را به صورت دستی تنظیم می کنید. این در حالی است که دوربین برای شما به صورت خودکار سرعت شاتر را تنظیم می کند تا تصویر به خوبی نمایان شود. در این حالت شما کنترل کامل بر روی انزوای تصویر (isolation) دارید و با توجه به اینکه قابلیت تغییر دیافراگم در این مود وجود دارد می توانید با عمق میدان بازی کنید. اگر نور در محیط زیاد باشد دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر را بالا می برد.

مود های مختلف دوربین دیجیتال

می توان گفت عکاسی در این حالت ایده عال می باشد و خطری برای نوردهی بیش از هد و یا نوردهی کم در تصاویر وجود ندارد. بیشتر تصویربرداران حرفه ای از این mode برای عکاسی های خود استفاده می کنند و دلیل آن نیز کنترل بر روی عمق میدان است. همچنین معمولا سیستم های اندازه گیری در انواع دوربین دیجیتال به خوبی کار می کنند و می توانند سرعت شاتر را به خوبی اندازه گیری کنند.

حالت دستی یا Manual

یکی از پرکاربرد ترین حالت های دوربین عکاسی حالت دستی می باشد. در این حالت می توانید دیافراگم و سرعت شاتر را هر مقداری که می خواهید به صورت دستی تنظیم کنید. این حالت برای زمان هایی که در شرایط نوری شدید دوربین دچار مشکل می شود بسیار کاربرد دارد می توانید به راحتی تمامی مقادیر نوردهی را به صورت دستی تنظیم کنید. برای مثال برخی با یک منظره بسیار پرنور مواجه می شوید و ممکن است تا نوردهی شدید را در حال های خودکار داشته باشید.

حالت دستی یا Manual 

با استفاده از حالت دستی می توانید مقادیر مورد نیاز خود را تنظیم کرده و سپس به تصویربرداری بپردازید. البته این موددوربین کاربرد های دیگری مانند زمانی که می خواهید پانورما تهیه کنید نیز دارد که باید در تمامی تصاویر مقدار دیافراگم و سرعت شاتر یکسان باشد.

رایج ترین خطا ها در دوربین های DSLR نیکون

رایج ترین خطا ها در دوربین های DSLR نیکون

نشان دادن یک خطا توسط دوربین برای تصویربرداران اصلا خبر جالبی نمی باشد و این اتفاق یکی از مشکلاتی است که برای  برخی از کاربران دوربین های نیکون به وجود آمده است. معمولا مشاهده یک پیام خطا در دوربین ها نشان از نقص فنی در سخت افزار یا نرم افزار دوربین می باشد. در ادامه به بررسی رایج ترین خطا ها در دوربین های DSLR نیکون می پردازیم که برخی از تصویربرداران با آن روبرو شده اند. گفتنی است که سیستم هشدار دهنده در تمامی دوربین های DSLR نیکون وجود دارد که مشکلات دوربین را به کاربران نشان می دهد.

در صورتی که شما هم با یک پیغام خطا در دوربین خود مواجه شده اید جای نگرانی وجود ندارد و بهتر است تا خطا های رایج که در این بخش آنها را بررسی خواهیم کرد را در نظر بگیرید و سپس به برطرف کردن مشکل بپردازید.

خطای چشمک زن Err ارور

پیام Err که به صورت چشمک زن در دوربین های نیکون وجود دارد از رایج ترین خطا ها در دوربین های DSLR نیکون به شمار می رود. این پیام نشان دهنده وجود نقص فنی در دوربین می باشد که باید با مراجعه به مراکز تعمیرات نیکون برطرف شود. در برخی از موارد این خطا به علت چرب بودن پایه اتصال لنز با دوربین رخ می دهد و معمولا این مشکل در دوربین های نو وجود دارد.

ارور های رایج در دوربین های نیکون

در صورتی که دوربین خود را به تازگی خریداری کرده اید احتمالا این بخش به هر دلیلی چرب شده است و می توانید با تمیز کردن آن خطا را برطرف کنید. همچنین اگر پس از تمیز کردن دوربین باز هم با این مشکل مواجه شدید بهتر است دوربین را خاموش کرده و باتری را از آن خارج کنید و پس از چند دقیقه انتظار دوباره دوربین را روشن کرده و آن را امتحان کنید.

ارور چشمک زن FEE

این خطا بیشتر در دوربین های مشاهده می شود که بر روی آن از لنز های قدیمی که دارای رینگ دیافراگم هستند استفاده می شود. این ارور زمانی به وجود می آید که هنگام اتصال لنز به بدنه حلقه دیافراگم (به صورت تصادفی) چرخیده باشد. این مشکل باعث می شود تا دیافراگم به کمترین مقدار خود تنظیم نشود. برای برطرف کردن ارور چشمک زن FEE بهتر است تا دیافراگم دوربین خود را بر روی بزرگترین حالت خود قرار دهید تا مشکل حل شود.

خطای مثلث با حرف F

رایجترین خطا ها در دوربین های نیکون

این خطا به دلیل شناسایی نشدن لنز توسط دوربین عکاسی نیکون رخ می دهد. این پیام نیز یکی از رایج ترین خطا ها در دوربین های DSLR نیکون به شمار می رود که برای برطرف کردن آن باید مطمئن شوید که لنز به درستی بر روی بدنه قرار گرفته است و بهتر است تا یک بار لنز را خارج کرده و دوباره جا بزنید.

خطای (-E-) دوربین نیکون

این ارور نیز در میان کاربران نیکون بسیار رایج می باشد و دلیل آن نیز قرار دادن اشتباه کارت حافظه در دوربین است. البته این پیام زمانی که کارت حافظه در داخل دوربین نباشد نیز رخ می دهد. در صورتی که کارت حافظه در دوربین وجود دارد بهتر است از قرارگیری صحیح آن اطمینان حاصل کنید و اگر باز هم با این مشکل مواجه شدید بهتر است تا یک مموری کارت دیگر را امتحان کنید.

ارور چشمک زن CHA/CHR

ارور های مرسوم دوربین های nikon

این پیام نیز هنگامی نمایش داده می شود که کارت حافظه شما مشکلی داشته باشید. معمولا این مشکل به پس از فرمت کردن کارت حافظه برطرف می شوند و بهتر است پس از هر بار انتقال اطلاعات از دوربین به سیستم های دیگر خود مموری کارت را فرمت کنید. اگر باز هم این خطا برطرف نشد بهتر است تا کارت حافظه را از داخل دوربین فرمت کنید.

برطرف نشدن خطا ها در دوربین های DSLR نیکون

در صورتی که با پیام های فوق مواجه شده باشید، به احتمال خیلی زیاد با روش های ذکر شده در این پست می توانید مشکل به وجود آمده دوربین خود را برطرف کنید. اما در صورتی که این مشکل تداوم داشت و یا در صورت برطرف نشدن این خظاها بهتر است تا به یک تعمیر کار مجرب و یا نماینده شرکت نیکون مراجعه کنید تا مشکل به وجود آمده را برطرف کنند.