بایگانی‌های اصطلاحات حرفه عکاسی - صفحه 2 از 5

بایگانی برچسب برای: اصطلاحات حرفه عکاسی

مزیای استفاده از لنز آنالوگ

اکتبر 28, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, راهنمای خرید, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

لنز های آنالوگ از نمونه محصولات قدیمی می باشند که معمولا عکاسان از آنها برای پی بردن به ساختار عکاسی استفاده می کنند. برخی از عکاسان حرفه ای از لنز های قدیمی یا به اصطلاح آنالوگ بر روی دوربین های دیجیتال خود استفاده میکند و دلیل آن نیز کیفیت بالا و داشتن به اصطلاح شخصیت تصاویر ایجاد شده با این نوع از لنز هاست. البته شاید این کار از نظر بعضی افراد مسخره باشد و این سوال برای آنها پیش بیاید چرا باید از یک لنز آنالوگ که مربوط به 40 سال پیش است بر روی دوربین دیجیتال خود استفاده کنند؟

اگر جواب این سوال برای شما نیز جالب می باشد بهتر است تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با هم در مورد لنز های آنالوگ و خصوصیات آنها بیشتر آشنا شویم. البته همین حالا باید بگویم که قطعا لنز های مدرن که توسط کامپیوتر ها طراحی شده اند بسیار کیفیت بالاتری نسبت به لنز های قدیمی که با استفاده از یک تکه شیشه و خ کش تولد شده اند دارند. البته باید در نظر داشته باشید که قیمت لنز دوربین عکاسی مدرن بالاتر است و ویژگی های بیشتری نیز دارد.

ویژگی های لنز آنالوگ

لنز آنالوگ دارای ویژگی هایی می باشد که باعث شده تا برخی از تصویربرداران حرفه به سمت این محصولات کشیده شوند. استفاده از این لنزها می تواند برای تقویت مهارت های عکاسی بسیار مفید باشد و همچنین تجربه های زیادی در عکاسی با آنها نهفته است. در ادامه به برخی از خصوصیات این محصولات خواهیم پرداخت.

کیفیت ساخت بهتر لنز های آنالوگ

یکی از اصل های انکار ناپذیر در لنز های امروزی این است که تنها در برخی از مدل های حرفه ای لنز های از کیفیت ساخت بالایی برخوردار می باشند و بسیاری از لنز های ارزان قیمت از بدنه های پلاستیکی برخوردارند که نمی تواند در طولانی مدت شما را همراهی کند. لنز های آنالوگ حتی در نمونه های معمولی از متریال های با کیفیت ساخته شده اند و احساس بهتری را برای کاربران ایجاد می کنند.

زمانی که از حلقه دیافراگم و یا حلقه فوکوس استفاده می کنید احتمالا این احساس خوب و مهندسی کلاسیک را در این محصولات کشف خواهید کرد. به صورت کلی می توان گت احساس خوبی که در لنز های اپتیکی وجود دارد در لنز های مدرن از بین رفته است. در تصویر بالا می توانید یک نمونه از لنزهای FD کانن را بر روی دوربین فوجی مشاهده کنید.

قیمت لنز های آنالوگ

اگر یک عکاس قدیمی هستید احتمالا در حال حاضر لنز های باور نکردنی را هوس خواهید کرد! لنز های سوپر واید، فیش آی، تله فوتو های سریع و لنز های پرایم خیره کننده که قیمت های بسیار بالایی داشتند امروز به راحتی قابل خریدن هستند. بسیاری از این محصولات را می توانید به صورت دست دوم نیز یافت کنید و تولید آنها متوقف شده است. البته این اصل در لنز های نیکون استثنا می باشد. مشخص است که به دلیل تقاضا برای لنزهای قدیمی نیکون هنوز تولید این محصولات ادامه دارد. این در حالی است که لنز های FD خیلی وقت است که تولید نمی شوند.

کانن از تولید کننده های قدیمی لنز های دوربین است و می توانید در این بخش قیمت لنز دوربین کانن را مشاهده کنید. محصولات جدید این برند در دسته های حرفه ای و مبتدی تولید می شوند و معمولا قیمت های مختلفی را نیز دارند.

فوکوس و نوردهی دستی

ممکن است فکر کنید که یکی از مشکلات لنز های قدیمی فوکوس دستی آنها می باشد. این در حالی است که می تواند یک مزیت باشد و انجام دادن فوکوس به صورت دستی می تواند مهارت شما را در انجام عمل فوکوس بالاتر ببرد. این امر باعث می شود تا سرعت خود را کم کرده و با تمرکز بیشتری به عکاسی بپردازید و خود می تواند به خلق کردن تصاویر خارق العاده تری منجر شود.

اتصال لنز قدیمی به دوربین دیجیتال

بسیاری از لنز های قدیمی را باید با استفاده از تبدیل ها و یا آداپتور های خاصی بر روی دوربین های جدید استفاده کنید. البته نگران نباشد قیمت این تبدیل ها معمولا بسیار پایین است و می توانید با استفاده از یک تبدیل بسیاری از لنز ها را بر روی دوربین دیجیتال خود وصل کنید. البته بهتر است تا تبدیل خریداری خود را از برند های معتبر خریداری کنید تا با مشکلاتی همچون انجام نشدن فوکوس مواجه نشوید و بتوانید به راحتی تصویربرداری خود را با استفاده از لنز آنالوگ خود انجام دهید.

یکی از معایب دیگر لنز های قدیمی سرعت پایین آنهاست که می توانید با استفاده از speed-booster به مقدار زیادی سرعت را بهبود ببخشید. البته تقویت کننده های سرعت می توانند ضریب برش لنز ها را نیز کاهش دهند. برای مثال در یک لنز با پایه M4/3s ضریب برش پیش فرض x2 می باشد و در صورت استفاده از اسپید بوستر می توانید آن را به مقدار x1.7 برسانید.

آشنایی با ساختار عکاسی با لنز آنالوگ

زمانی که با نحوه عملکرد و کارکرد لنز و دوربین ها آشنا شوید می توانید تصویربرداری بهتری را داشته باشید. تجهیزات سنتی می توانند در این کار به شما کمکم بزرگی بکنند و باعث شوند تا خلاقیت شما در تصویربرداری چندین برابر افزایش پیدا کند. ساختار این لنز ها بسیار ساده می باشد و در صورت نیاز می توانید حتی آنها را باز کنید و پس از تمیز کردن دوباره لنز را مونتاژ کنید و این کار باعث می شود تا با بخش های اپتیکی لنز آشنا شوید.

تعمیر و نگهداری لنز های آنالوگ

لنز ها نیز پس از گذشت مدت زمانی دچار فرسودگی می شوند و بخش های مختلف آن باید سرویس شود به خوبی نگهداری آن انجام بگیرد. یکی از بخش هایی که معمولا در بسیاری از این گونه لنز ها به مشکل میخورد، حلقه فوکوس است که ممکن است گیر کند و یا به سختی بچرخد. برای حل این گونه از مشکلات می توانید خودتان نیز دست به کار شوید و با استفاده از روغن گریس حلقه را به خوبی روغن کاری کنید. البته می توانید این کار را به یک تعمیرکار با تجربه نیز واگذارد کنید و با هزینه بسیار پایینی قابل انجام می باشد.

برای خرید و بررسی قیمت دوربین عکاسی سونی می توانید به این بخش از وب سایت دی جی 24 مراجعه کنید

در آخر باید بگوییم که کار با لنز آنالوگ تفاوت های بسیاری با لنز های دیجیتال دارد و معمولا این نوع از لنز ها قلق های خاصی دارند که باید متوجه آنها شوید. در صورتی که بتواند کالیبراسیون لنز را به خوبی انجام دهید، پس از مدتی استفاده از لنز های آنالوگ برای شما لذت بخش می شود و تجربه های زیادی را برای شما به همراه خواهد داشت.

نمودار MTF لنز

اکتبر 26, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

یکی از بخش هایی که تصویربرداران حرفه ای باید به آن مسلط باشند خواندن نمودار MTF لنز است. ما در دی جی 24 با تمامی مباحث پیرو دوربین های دیجیتال و لنز های آنها صحبت می کنید تصمیم گرفتیم تا به صورت مفصل در مورد نمودار های MTF نیز صحبت کنیم تا علاقه مندان به تصویربرداراری را با این مبحث آشنا کنیم.

از آنجا که بسیاری از تولید کننده های مطرح لنز دوربین برای نشان دادن عملکرد محصولات خود از نمودار ام تی اف استفاده می کنند، دانستن نحوه تفسیر این نمودار ها برای تصویربرداران بسیار مفید خواهد بود. معمولا استفاده از این نمودارها قبل از خرید لنز می تواند به شما کمک زیادی در انتخاب بهتر داشته باشد و البته استفاده از آنها نیز کمی سخت می باشد که اگر اصل اولیه آنها را یاد بگیرید می توانید به راحتی این نمودار ها را تفسیر کنید.

MTF چیست ؟

از آنجا که وضوح تصویر یک مقدار ذهنی می باشد و نمی توان آن را اندازه گیری کرد بسیار سخت است که با نگاه کرد به یک تصویر بگوییم کیفیت آن بالا می باشد. متغیر های زیادی می توانند درک ما را از کیفیت تصویر به اشتباه بیندازند به همین دلیل نیز تولید کنندگان به سراغ روش هایی برای اندازه گیری عملکرد لنز های خود در محیط آزمایشگاه رفته اند که می توان با استفاده از آنها عملکرد لنز را تخمین زد بدون اینکه عامل انسانی در آن دخیل باشد. این اندازه گیری های معمول همان نمودار MTF لنز می باشد که به آن عملکرد انتقال مدولاسیون نیز می گویند.

از آنجا که هیچ لنزی در انتقال نور کامل نیست تابع MTF می تواند در تعیین کمیت کنتراست و وضوح بسیار مفید باشد. در این اندازه گیری ها خطا ایجاد نمی شود زیرا در مورد درک انسان صحبت نمی کنیم و دقیقا در مورد توانایی لنز در حداکثر کنتراست و جزئیات صحبت می کنیم. بیشتر نمودار هایی که امروزه مشاهده می کنید با استفاده از نرم افزار های تخصصی ایجاد شده اند و می تواند اطلاعات مفید بسیاری را برای ما فراهم کند. از این نمودار ها معمولا می تواند موارد زیر را استخراج کرد :

رزولوشن لنز
کنتراست لنز
آستیگماتیسم و تبخیر رنگی جانبی
انحنای میدان
تغییر فوکوس

کاربرد داده های MTF

داده هایی که از نمودار MTF لنز به دست می آید می تواند به خوبی عملکرد کلی لنز را نشان دهد. و از داده های یکسان یک برند می توان برای مقایسه لنز های مختلف همان برند استفاده کنید. البته نمی توان داده هایی که از برند های مختلف ارایه شده را با یکدیگر مقایسه کرد و معمولا داده های دیگری نیز در بخش نوری وجود دارند که در این جدول از آن یاد نشده است مانند :

اعوجاج
انحراف رنگی طولی
تکرر رنگ ها
وینیتینگ
پدیده Flare

از این رو می توان گفت اگرچه این نمودار ها می توانند اطلاعات مفیدی را در مورد برخی از موارد به ما بدهند اما تصویر کاملی از عملکرد یک دوربین را برای ما فراهم نمی کنند. البته اکثر تولید کنندگان بر این باورند که داده های موجود در ام تی اف می تواند برای خرید لنز دوربین کافی باشد. گفتنی است که داده های این جدول برای لنز هایی که دارای فاصله کانونی مختلف هستند مانند 200 – 70 میلیمتر، تنها در کمترین و بیشترین فاصله ارائه می شود و در این میان هیچ داده ای وجود ندارد.

نمودار MTF لنز چگونه به دست می آید ؟

عملکرد یک لنز از بخش مرکزی تا گوشه های آن می تواند به شدت با یکدیگر تفاوت داشته باشد. بیشتر لنز ها به گونه ای ساخته شده اند که قسمت مرکزی آنها عملکرد بهتری داشته باشند و وضوح در گوشه های تصویر از بین می رود.

حتی گرانترین لنز های حرفه ای نیز می توانند مشکلات نوری مختلفی داشته باشند.

بنابراین در ارزیابی های MTF تنها یک نقطه تصویر مورد بررسی قرار نمی گیرد و نقاط مختلفی در نظر گرفته می شود. درادامه تصویری را مشاهده می کنید که توسط برند نیکون و برای لنز نیکون نقاطی در نظر گرفته شده است.

نحوه خواندن نمودار MTF لنز

باید دقت داشته باشید که تولید کننده های مختلف روش های متفاوتی برای رسم داده ها در نمودار های ام تی اف دارند و می توان گفت نمایش آنها با یکدیگر متفاوت می باشد بنابراین یک آموزش کلی برای خواندن نمودار های MTF وجود ندارد.

در تصویر بالا می توانید نمونه ای از نمودار های نیکون را مشاهده کنید. قبل از شروع باید بدانید که محور های X و Y در نشان دهنده چی می باشد. محور X فاصله مرکز قاب از گوشه ها را نشان می دهد مقدار 0 نشان دهنده مرکز است در حالی که مقادیر 5 و 10 و 15 و 20 نشان دهنده فاصله در میلیمتر از مرکز یک سنسور فول فریم می باشد. این فاصله ها در سنسور های مختلف از تولید کنندگان دیگر می تواند تفاوت داشته باشد. برای مثال در سنسور های APS-C در لنز کانن فواصل 0 و 5 و 10 و 13 در نظر گرفته می شود.

محور Y نشان دهنده مقدار نوری است که لنز قادر به انتقال آن است. این داده ها از 0 (0 درصد) تا 1 (100 درصد) ادامه دارند و مقادیر میان آنها مانند 0.1 نشان دهنده 10 درصد است. دو گروه از خطوط در نمودار MFT وجود دارند که برای اندازه گیری رزولوشن و کنتراست از آنها استفاده می شود. یک لنز بسیار خوب (PERFECT) دارای یک خط راست برای رزولوشن و کنتراست می باشد که از مرکز قاب به گوشه های آن می رسد.

در تصویر بالا از خط قرمز برای نشان دادن کنتراست و از خط آبی برای نمایش وضوح استفاده شده است. همانطور که مشاهده می کنید هر دو صاف هستند و در بالای نمودار قرار گرفته اند که نشان دهنده این است که لنز 100 درصد نور را منتقل می کند که در واقع چنین لنزی وجود ندارد !

آشنایی با نمودار های واقعی MTF

همانطور که گفتیم هیچ لنزی وجود ندارد که 100 درصد نور را منتقل کنید و باید به نمودار های واقع بینانه نگاهی بیندازیم.

اگر منحنی قرمز را که نشان دهنده کنتراست است مشاهده کنید میبینید که لنز در مرکز دارای کنتراست بالایی است که در بخش های کناری کاهش پیدا می کند و همچنین وضوح نیز در وسط مقدار بالایی دارد و بخش های کناری کاهش پیدا می کند. این گفته بدان معناست که اگر از یک سوژه تصویربرداری کنید کیفیت آن در بخش مرکزی بالاتر از بخش های کناری می باشد. به طور معمول خطوط کنتراست در نمودار MTF بالاتر از خطوط وضوح قرار می گیرد. می توان گفت هر مقداری بالاتر از 0.9 مقدار بسیار عالی می باشد و بین 0.9 تا 0.7 خوب به شمار می رود و بین 0.5 تا 0.7 متوسط است.

برای وضوح این مقادیر معمولا کمی کاهش پیدا می کند.

نموداری که در بالا مشاهده می کنید یک نمونه ساده از نمودار MTF لنز می باشد که تشکیل شده از بخش های :

رزولوشن (خطوط آبی)
کنتراست (خطوط قرمز)
آستیگماتیسم و تبخیر رنگی جانبی
انحنای میدان

عکاسی فاین آرت چیست؟

اکتبر 9, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

یکی از سوالاتی که بسیاری از مردم از من می پرسند این است که عکاسی فاین آرت چیست؟ قبل از جواب دادن به این سوال من معمولا نفس عمیقی می کشم و کمی مکث می کنم. البته معمولا افراد انتظار یک پاسخ سریع را از من دارند. بنابراین تصمیم گرفتم تا در این مطلب این سبک از عکاسی را که علاوه به قرار گرفتن در قلمرو ذهنی هنر دارای معیار های عینی نیز می باشند توضیح دهم.

معیبا اصلی که عکاسی فاین آرت را به یک سبک متفاوت از دیگر ژانر های عکاسی تبدیل کرده است، این است که این نوع تصویربرداری تنها در ضبط دیجیتالی یک موضوع خلاصه نمی شود. استفاده از دوربین و لنز دوربین برای مستند کردن آنچه دقیقا در مقابل عکاس ظاهر می شود معمولا در میان عکاسان ژورنال و روزنامه نگاران انجام می شود که تصاویر را به صورت خالصانه ثبت می کنند.

موضوع عکاسی فاین آرت

عکاسی از هنر های زیبای یا همان فاین ارت قبل از هر چیزی در مورد هنرمند می باشد و مربوط به چیزی نیست که دوربین می بیند. این سبک از عکاسی دقیقا مربوط به چیزی می باشد که هنرمند آن را می بیند و عکاس در این سبک از دوربین خود به عنوان یک ابزار برای خلق یک اثر هنری استفاده می کند. از دوربین برای ساخت یک قطعه هنری استفاده می شود که دید هنرمند را برای بینندگان ایجاد کرده و آن را ثبت می کند.

نمونه هایی از Fine Art

یکی از نمونه های این هنر را می توان نقاشی های Georgia O’Keeffe’s نام برد که بیانگر چشم انداز هنرمند از منظره نیومکزیکو می باشد. از طرف دیگر اگر تعداد زیادی از عکاسان با استفاده از سه پایه به همین منظره در نیومکزیکو بروند و سعی کنند تا تصویر مشابه این نقاشی خانم O’Keeffe’s به ثبت برسانند، نمی توان کار آنها را عکاسی فاین آرت نامید زیرا بیان هنری لازم برای این سبک از تصویربرداری را ندارند و آنها تنها چند عکاس منظره هستند.

به همین دلیل یک عکاس Fine Art باید تصاویر را تهیه کند که عناصر مشابهی با نمونه نقاشی های خانم O’Keeffe داشته باشد. آنسل آدامز (Ansel Adams) در این مورد می گوید :

هنر نیازمند کنترل واقعیت است، زیرا واقعیت هیچ حسی از زیبایی شناسی ندارد. عکاسی زمانی تبدیل به هنر می شود که در آن از کنترل های خاصی استفاده شود.

چگونه عکاسی فاین آرت انجام دهیم؟

طبق گفته های بالا یک تصویر هنری زیبای یا فاین آرت باید فراتر از صحنه واقعی باشد که در حال دیدن آن هستید. این نوع عکسها باید احساسات را به صورت عمیقی در تصویر نشان دهد و به وضوح نشان دهنده این باشد که توسط یک هنرمند ثبت شده است و فقط به دست دوربین ایجاد نشده است.

باید روشن باشد که این یک خلاقیت آگاهانه است و تمامی جنبه های ساخت عکس از ثبت کردن تا چاپ تصویر بیان کننده فردی هنرمند باشد. این مقاله ترجمه شده از وب سایت photographylife می باشد.

مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

سپتامبر 24, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

لرزشگیر ها از کاربردی ترین ابزار ها در تصویربرداری می باشند که برند های معروف در حال توسعه آنها هستند. همانطور که می دانید کانن و نیکون هر دو در زمینه تثبیت کننده های لنز نقش بسیار موثری را داشته اند در حالی که سونی و پنتاکس برای ایجاد تثبیت کننده های دوربین تلاش های زیادی را انجام داده اند. به دلیل سوالات زیاد در این زمینه تصمیم گرفتیم تا مقاله ای را بنویسیم و در آن به مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین بپردازیم و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.

آشنایی با لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

Image Stabilization و Vibration Reduction و Optical Stabilization هر یک نوعی لرزشگیر می باشند و ممکن است قبلا نام هایی آنها را شنیده باشید. در حالی که معنی تمامی این نام ها یکسان است (همه آنها لرزشگیر میباشد) تنها نامگذاری آنها با یکدیگر تفاوت دارد که برند های مختلف این تفاوت را ایجاد کرده اند. کانن برای لرزشگیر های خود IS را انتخاب کرده که معنای “تثبیت کننده تصویر” را می دهد. این در حالی است که نیکون برای خود از اصطلاح “کاهش لرزش” یا VR استفاده کرده و سایر برند ها مانند سیگما نیز از نام های اختصاصی برای خود استفاده کرده اند. این کار برای برندینگ و مارک تجاری این شرکت ها صورت می گیرد و دلیل آن بیشتر برای متمایز کردن خود از رقیبان می باشد.

مزایا و معایب لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

حال که با لرزشگیر های برند های مختلف آشنا شدیم بهتر است تا به بررسی مزایا و معایب لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین بپردازیم :

مزایای لرزشگیر لنز

لرزشگیر های لنز تاثیر بیشتری در گرفتن لرزش ها دارند. در حالی که هیچ علمی پشت این موضوع وجود ندارد اما می توان گفت بی شک همه تصویربرداران این گفته را تجربه کرده اند.
تثبیت کننده لنز در لنز های تله فوتو و سوپر تله فوتو عملکرد بهتری را از خود نشان داده اند. لنز های طولانی به حرکات بیشتر سنسور نیاز دارند که تثبیت کننده دوربین قادر به انجام آن نمی باشد.
لرزشگیر لنز در شرایط کم نور عملکرد بهتری را دارد. از آنجا که تصویر از لنز شروع به تثبیت شدن می گیرد دوربین می توانید در اندازه گیری مقادیر متفاوت بهتر عمل کند.

با اینکه مزایا دیگری نیز وجود دارد اما آنها را از لیست حذف کرده ایم و دلیل آن نیز منسوخ شدن و درست نبودن آنها می باشد.

فروش انواع لنز دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24 .

معایب تثبیت کننده لنز

عدم دسترسی : در حالی که برند های معتبر تولید کننده مشغول بروزرسانی های خود می باشند اما هنوز هم بسیاری از لنز های پرایم و لنز های واید فاقد استابلایزر هستند.

قیمت بالاتر : لنز های دارای لرزشگیر قیمت بالاتری نسبت به نمونه هایی که فاقد آن هستند دارند.

خراب کردن بوکه : لرزشگیر تصویر موجود در لنز می تواند بوکه های عکس شما را خراب کند.

صدای مزاحم : اگر از لنز های دارای لرزشگیر استفاده کرده باشید احتمالا با صداهای مزاحم آن آشنا هستید. این نویزها به خصوصی در هنگام فیلمبرداری زمانی که صدای آنها در فیلم ضبط می شود بسیار آزار دهنده هستند.

مزایای لرزشگیر دوربین

با تمام لنز ها کار می کند : بزرگترین مزیت لرزشگیر حسگر، کارکردن آن با انواع لنز ها می باشد که محدودیت ها را به مقدار زیادی از بین برده است.
یک بار هزینه می کنید : شما یک بار برای خرید دوربینی که دارای لرزشگیر است هزینه می کنید و می توانید تمامی لنز های خود را بر روی آن قرار دهید.
ارتقا لرزشگیر : در صورتی که به روز رسانی برای لرزشگیر دوربین باشد، شما تنها نیاز به بروز کردن دوربین خود هستید این در حالی است که در لنز ها باید چندین لنز را تعویض کنید.
خرید لنز های ارزان تر : در صورتی که دوربین شما دارای لرزشگیر باشد می توانید از لنز های کوچکتر و ارزانتر که فاقد این قابلیت هستند استفاده کنید.
عدم تاثیر بر روی بوکه : سنسور دوربین بر روی بوکه های عکس شما تاثیر منفی ندارد.
عدم وجود صدا : لرزشگیر دوربین هیچ صدای مزاحمی را ایجاد نمی کند.

معایب لرزشگیر دوربین

ایجاد مشکل AF در شرایط کم نور: به دلیل این که تصویر از سمت لنز دارای لرزش هایی می باشد و تثبیت نشده است در شرایط کم نور سیستم AF دوربین با مشکل مواجه می شود و تصاویر خوبی را ایجاد نمی کند.

بررسی و خرید انواع دوربین عکاسی دیجیتال در این بخش از وب سایت دی جی 24.

عدم کارایی برای لنز های طولانی : لرزشگیر حسگر نمی تواند به اندازه کافی در لنز های تله فوتو و سوپر تله فوتو عملکرد مناسبی داشته باشد. در این حالت حسگر مجبور به حرکت بیشتر می باشد در حالی که محدودیت جابجایی برای آن وجود دارد.

نتیجه مقایسه لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین

با اینکه تمامی جوانب مثبت و منفی لرزشگیر لنز و لرزشگیر دوربین را با هم بررسی کردیم اما در حال حاضر نیز انتخاب از میان این دو گزینه کمی سخت می باشد. به شخصه انتخاب دوربین هایی دارای لرزشگیر هستند را ترجیح می دهم و بهتر است تا لنز های دارای لرزشگیر را با انواع دوربین های دارای استابلایزر ترکیب کنید.

دلیل این گفته این است که لرزشگیر دوربین دارای کارایی بیشتری می باشد اما بزرگترین عیب آن داشتن محدودیت استفاده از انواع لنز ها بر روی آن است. بهتر است تا عکاسان ورزشی و یا حیاط وحش از لنز هایی دارای لرزشگیر استفاده کنند تا تصویربرداری بهتری داشته باشند و در صورت نیاز لرزشگیر دوربین خود را غیر فعال کنند.

حالت P در دوربین عکاسی

جولای 20, 2020/0 دیدگاه/در راهنمای خرید, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

اگر به بخش حالت های دوربین دیجیتال خود نگاهی اندازه باشد، متوجه شده اید که حالت های مختلفی برای ان وجود دارد. یکی از این حالت های حالت p می باشد که مخفف کلمه ی program mode است و بسیار مورد کم لطفی کاربران نیز قرار میگیرد. حالت برنامه بسیار مفید می باشد اما اغلب تصویربرداران به علت ندانستن کاربرد آن از این حالت غافل می شوند. این حالت ترکیبی از حالت خودکار کامل و اتوماتیک کامل می باشد. بنابراین ما در این مطلب تصمیم گرفتیم تا به شما بگوییم که حالت P در دوربین عکاسی چیست و چه کاربرد هایی دارد.

حالت P برنامه در دوربین عکاسی چیست ؟

حالت p یک حالت نیمه دستی به شمار می رود. در این حالت دوربین بسیاری از تنظیمات را قرار می دهد اما کاربرد می تواند آنها را ویرایش کند و برخی از آنها را نادیده بگیرد. عکاسی در حالت برنامه مانند عکاسی در حالت اتوماتیک می باشد با این تفاوت که می توانید در صورت نیاز به سرعت تنظیمات را تغییر دهید. برخی از عکاسان حالت P را به عنوان یک حالت اولویت ایزو می شناسند، اما باید بگوییم که با استفاده از این حالت می توان کارهای بیشتری مانند اندازه گیری، تراز سفیدی و یا حالت فوکوس و جبران نوردهی را انجام دهید. قبل از شروع کار با این حالت بهتر است تا در مورد سرعت شاتر ، ایزو و دیافراگم و همچنین مقادیر آنها اطلاعاتی کسب کنید تا بتوانید با این حالت بهتر کار کنید.

نحوه ی استفاده از حالت P بر روی دوربین عکاسی

برای شروع کار باید شماره گیر حالت دوربین را بر روی حالت P قرار دهید. در دوربین هایی که حالت ها به صورت کلید بر روی دوربین قرار ندارد باید به بخش mode بروید و این کار را انجام دهید.دوربین را بر روی Subject قرار دهید و از Exposure Compensation استفاده کنید. در حالت اتوماتیک دوربین تنها چیزی را که فکر می کند از نظر نوردهی مناسب است را ضبط می کند.اما با این کار دست شما باز خواهد بود. اگر تصویر دارای رنگ های سفید، سیاه، بسیار روشن یا بسیار تاریک باشد، دوربین می تواند اشتباه کند. در حالت برنامه ریزی با اینکه می توانید برخی از تنظیمات را تغییر دهید اما نوردهی را نمی توانید، فراموش نکنید که این حالت یک حالت نیمه اتوماتیک می باشد. دوربین در این حالت سعی می کند تا با قرار گرفتن در معرض تصویر تعادل را برقرار کند.

بررسی و خرید انواع دوربین دیجیتال در این بخش از وب سایت دی جی 24.

برای تصحیح اشتباهات نوردهی در حالت P باید از exposure استفاده کنید. اگر دوربین شما دارای نمایشگر دیجیتال است می توانید با استفاده از قرار گیری در برابر سوژه کار خود را شروع کنید و اگر این طور نیست بهتر است تا چند عکس برای تست تهیه کنید. در صورتی که میزان نوردهی در تصویر مناسب نبود می توانید از exposure استفاده کنید. استفاده از جبران نوردهی در دوربین های مختلف متفاوت می باشد ولی می توانید برای این کار از آیکون +- استفاده کرده و با استفاده از شماره گیر می توانید مقادیر مورد نیاز را استفاده کنید. با اضافه کردن یک رقم نوردهی دو برابر بیشتر و با کم کردن نوردهی نصف می شود.

ISO را تنظیم کنید

همانطور که گفتیم این حالت برنامه ریزی به حالت اولویت ایزو نیز معروف شده است. در حالی که در حالت P علاوه بر تنظیم ایزو می توانید مقادیر دیگر را نیز تنظیم کنید. ISO را بر اساس نور موجود در صحنه تنظیم کنید. اگر در حال عکاسی در روز روشن می باشید ایزو با مقدار 100 یا پایین تر برای شما کافی است. اما برای عکس هایی که بعد از غروب خورشید میگیرید بهتر است تا مقادیر 3200 یا بیشتر را انتخاب کنید. در این مطلب می توانید با ایزو و تاثییر آن بر عکاسی بیشتر آشنا شوید.

اگر در خانه عکاسی می کنید سعی کنید که مقدار ایزو را در میان عدد های گفته شده قرار دهید. اگر در حال عکاسی از سوژه های سریع هستید بهتر است تا ایزو را با مقادیر بالاتر انتخاب کنید. البته می توانید در این حالت ISO خودکار نیز استفاده کنید. در حالی که می توانید این مقدار را بر روی خودکار قرار دهید همچنین می توانید مقدار وایت بالانس و حالت اندازه گیری و فوکوس را به طور دستی انجام دهید.

فوکوس کنید و بعد تنظیمات را انجام دهید

در مرحله ی بعد برای تهیه کردن عکس خود میتوانید دکمه ی شاتر را تا یمه فشار دهید تا فوکوس انجام شود. این فشار نیمه ای باعث می شود تا تنظیمات دوربین قفل شود و برای شما این امکان را فراهم می کند که تنظیمات را ویرایش کنید و در صورت تغییر نور یا صحنه دوربین به تنظیمات خود ادامه خواهد داد. هنگامی که کلید شاتر را نیمه باز کردید مقدار دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو قابل تنظیم می باشند.

توجه داشته باشید که یک دوربین ممکن است مقدار ایزو و سرعت شاتر را برای تنظیم در اختیار شما قرار دهد، اما شما بهتر است تا تنها یکی از آنها را تنظیم کنید تا به نتیجه ی مطلوبی دست پیدا کنید.به یاد داشته باشید که پس از شات کردن نیاز است تا تنظیمات را دوباره انجام دهید.

شات کردن و یادگیری را ادامه دهید

این حالت به صورت نیمه اتوماتیک می باشد و برای یادگیری انتخاب بسیار مناسبی است. با خیال راحت شات های خود را انجام دهید و به راحتی می توانید تنظیمات را تغییر دهید. عکسبرداری را در حالت P انجام دهید و ببینید که تنظیمات مختلف چگونه می توانند بر روی تصاویر شما تاثیر بگذارند همچنین تماشای تصاویر در این حالت می تواند به یادگیری شما بیشتر کمک کند.

پس از انجام تصویربرداری با حالت برنامه ریزی باید با تاثیر ایزو، دیافراگم و سرعت شاتر بر روی تصاویر با خوبی آشنا شده باشید. پس از اینکه با این مود به خوبی کار کردید بهتر است تا با حالت های A یا AV، اولویت دیافراگم، اولویت شاتر، حالت S یا TV نیز کار کنید تا بتوانید برای سبک های مختلف عکاسی مناسب ترین آنها را انتخاب کرده و استفاده کنید.

سوالات رایج در مورد حالت P در دوربین عکاسی

تفاوت بین حالت خودکار و حالت P در چیست؟

در هر دوی این حالت ها دوربین تنظیمات نوردهی را انتخاب می کند، اما در حالت برنامه می توانید برخی از این تنظیمات را تغییر دهید و به آنها دسترسی داشته باشید.

حالت P امکان ویرایش چه تنظیماتی را به کاربر می دهد؟

در این حالت می توانید ایزو، سرعت شاتر،دیافراگم، تراز سفیدی را به صورت دلخواه تنظیم کنید.

بهترین حالت برای عکاسی چیست؟

به طور کلی نمی توان برای این سوال یک جواب مشخص داد، زیرا به دست آوردن بهترین حالت بستگی به سطح تجربه و آنچه از آن در حالی عکاسی هستید دارد. اما حالت P برای افراد مبتدی حالت مناسبی می باشد. برای عکاسانی که کمی پیشرفته تر هستند حالت های اولویت دیافراگم و اولویت شاتر مناسب است و عکاسان حرفه ای می توانند از آن برای شاتر های سریع استفاده کنند.

دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه

جولای 15, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه ، تصویر هایی هستند که شامل ترکیب دو یا چند بار قرارگیری در معرض نوردهی برای ایجاد یک تصویر واحد است. با استفاده از این تکنیک می توان تصاویر بسیار جالبی را به دست آورد و اجازه می دهد تا تصاویر دارای روحی تازه ای برای بیان یک داستان باشند که داستان را به روشی منحصر به فرد بیان می کند که این کار با یک عکس امکان پذیر نیست.

امروزه با فعال کردن قابلیت Multiple Exposure در دوربین های DSLR و دو بار قرار گرفتن در معرض نوردهی می توان این تصاویر را تهیه کرد. اما برای کنترل بیشتر و یا افزودن خلاقیت به تصاویر می توانید از برنامه هایی مانند فتوشاپ یا Gimp می توانید این کار را انجام دهید.

5 مرحله برای ایجاد تصویر با دابل اکسپوژر

در این مطلب به شما آموزش گام به گام ایجاد یک تصویر با دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه را می دهیم که از گرفتن عکس شروع می شود و تا ادغام تصاویر در فتوشاپ ادامه خواهد داشت.

قدم اول : به تم خود فکر کنید

قدم دوم : شات های خود را تنظیم کنید

قدم سوم : تصویر پایه ی خود را ضبط کنید

قدم چهارم : گرفتن لایه ی عکس

قدم پنجم : ادغام کردن تصاویر با یکدیگر

اهمیت تم نوردهی دوگانه

قبل از اینکه شروع به تصویربرداری کنید بهتر است تا تصویرسازی را در ذهن خود آغاز کنید و به این فکر کنید که می خواهید تصویر نهایی چه چیزهایی باشد. سعس کنید تنها به بخش بصری تصاویر تکیه نداشته باشید و پیام خاصی را با استفاده از تصویر به کاربر خود منتقل کنید. همانطور که میدانید شما به دو تصویر برای ایجاد این کار نیاز دارید پس بهتر است تا برای انجام این کار وقت بیشتری صرف کنید.

برخی از جذاب ترین تصاویری که با استفاده از تکنیک Double Exposure ایجاد شده است، ترکیبی از یک تصویر پرتره و یک عکس انتزاعی یا چشم انداز که از بافت های بسیاری تشکیل شده است، به وجود آمده. بهتر است تا میان هر دو تصویر خود یک ارتباط موثر برقرار کنید تا مخاطب هنگامی که به عکس شما نگاه می کند چند ثانیه بیشتر این کار را ادامه دهد تا پیام اصلی عکس را درک کند.

تنظیم شات برای دابل اکسپوژر

زمانی که یک تصویرسازی مناسب برای عکس های خود به وجود آوردید بهتر است تا شروع به ساخت شات های خود بکنید. این مرحله دقیقا جایی است که شما می توانید با توجه به جنبه ی بصری تصویر به ویژه نوع تصویری که می خواهید به دست آورید و آن را ادیت کنید به دست آورید. برای این کار بهتر است در اینترنت یک جستجوی ساده انجام دهید و به این فکر کنید که می خواهید تصویر شما چگونه به نظر برسد.

آیا می خواهید پرتره ی شما تهیه شده از یک زن باشد؟ آیا سوژه ی شما باید مستقیم به دوربین نگاه کند و یا برای ایجاد حس های مختلف باید از زاویه های مختلف استفاده کند؟ آیا برای تصویر زمینه از یک چشم انداز با تعداد زیادی درخت و یا یک زمین پر از گل استفاده می کنید؟

البته برای این کار نیازی نیست که به ترکیب رنگ ها توجه خاصی داشته باشید زیرا می توانید بعدا این کار را با استفاده از نرم افزار فتوشاپ انجام دهید. همچنین برای ایجاد عکس های نوردهی دوگانه ی خود می تواند از تصاویر رایگان در وب سایت ها و منابع مختلف نیز استفاده کنید. در آخر بهتر است تا از تنظیمات دستی برای کنترل بهتر بر روی این عامل استفاده کنید.

تصویر پایه در نوردهی دوگانه

عکس پایه ی شما می تواند هر چیزی که در نظر دارید اعم از یک پرتره، یک شی قسمتی از بدن و یا موقعیت یا منظره ای معروف که بسیار محبوب است. اما باید دقت داشته باشید که سوژه ی اصلی تصویر شما مقدار خوبی از نوردهی و سایه ها را در اختیار داشته باشد و پس زمینه ی شما خنثی باشد و یا تصویر به صورت یک دست شلوغ باشد تا ادیت کردن آن در مراحل بعدی راحت تر صورت بگیرد.

برای ایجاد یک عکس دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه مناسب، بهتر است تا سعی کنید سوژه ی خود را در قسمت های داخلی فریم جای دهید تا بتوانید طرح کلی را به خوبی تماشا کنید. تصویر حاصل می تواند برای شما عکسی مانند Double Exposure بالا را به وجود بیاورد که با استفاده از ساختار یک درخت ایجاد شده است، البته می توانید نسبت به نتیجه و سوژه ی مورد نظر خود تصاویر جدیدی را ایجاد کنید.

تهیه لایه عکس برای دابل اکسپوژر

لایه ی عکس شما می تواند هر چیزی مانند تصویر یک شهر از بالا، حیاط و یا زمین چمنی باشد. برای ثبت کردن هر چیزی با جزئیات زیاد و یا عکس های انتزاعی احساس راحتی کنید. به سمت جلو حرکت کنید تصاویر مختلفی تهیه کنید و به یاد داشته باشید که عکس های اضافی می توانند به کمک شما میایند. شاتر های خود را با زاویه های مختلف انجام دهید اما حواستان باشد که محتوای تصویر را تغییر ندهید تا از موضوع اصلی خود خارج نشوید.

نکته ای که در اینجا باید به آن دقت داشته باشید این است که لایه ی تصویر نوردهی دوگانه خود را یکنواخت نشان دهید، برای مثال زمانی که در حال عکاسی از برگ یک درخت انبه می باشید از قسمتی عکاسی کنید که نه خیلی تاریک و نه خیلی روشن است تا بتوانید در عکس خود مقدار قابل قبولی از روشنایی و سایه ها داشته باشید.

ادغام تصاویر

مرحله ی سرگرم کننده، این بخش می باشد که باید با استفاده از ویرایش کردن تصاویر دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه خود را ایجاد کنید. البته قبل از اینکه شروع به ویرایش تصاویر کنید بهتر است ا با دقت عکس های گرفته شده را انتخاب کنید و دو عکس که مورد نیاز کار شما است را از میان آنها گلچین کنید و مطمئن باشید که تصاویر انتخاب شده کیفیت و شارپنس خوبی دارند. پس از انتخاب حالا تصویر پایه و تصویر لایه ی خود را در نرم افزار فتوشاپ باز کنید.

روتوش تصویر پایه برای ایجاد دابل اکسپوژر

از فرصت استفاده کنید و نقص هایی مانند مانند گرد و غبار را با استفاده از ابزار Healing Brush اصلاح کنید. سپس بسته به هدف تصویر خود سوژه ی اصلی را با به قسمت مرکز و یا خارج از مرکز تصویر انتقال دهید (می توانید از قاعده ی یک سوم نیز استفاده کنید). به منظور داشتن یک تصویر دابل اکسپوژر بهتر است تا روشنایی را کم کرده و کنتراست را افزایش دهید. دوربین عکاسی و لنز آن از عوامل تایین کننده در کیفیت تصاویر هستند و باید گذینه ی مناسبی را هنگام خرید انتخاب کنید. می توانی انواع دوربین های دیجتال در مدل ها و برند های مختلف را در این قسمت سایت دی جی 24 مشاهده و خریداری کنید.

برای انجام این کار می توانید به مسیر Image> Adjustments> Levels مراجعه کنید و یا از کلید های میانبر Ctrl-L برای باز کردن پنجره ی levels استفاده کنید. برای روشن کردن تصویر می توانید نوار سفید رنگ را به سمت چپ بکشانید و با استفاده از نوار سیاه رنگ نیز می توانید کنتراست را کنترل کنید همچنین می توانید این مقادیر را به صورت عددی نیز قرار دهید بدین صورت که برای رنگ سیاه عدد 7، برای خاکستری 1.5 و برای سفید 197 را انتخاب کنید و سپس کلید OK را فشار دهید.

از بین بردن پس زمینه

اگر یک عکس با پس زمینه ی تمیز دارید کار شما بسیار راحت می باشد و می توانید با استفاده از Quick Selection Tool یا Magic Wand Tool کل پس زمینه و یا بخش هایی که مایل به حذف کردن آن هستید را انتخاب کنید و با استفاده از Select > Inverse آن قسمت را از بین ببرید. در حالی که هنوز در ابزار انتخاب هستید، از Refine Edge Tool استفاده کرده و کادر Smart Radius را تیک بزنید و مقدار Radius را در Edge Detectionto برابر با 1.5 و حتی بالاتر برای چین دارد کردن انتخاب کنید تا جزئیات ریز مانند تار‌های مو در تصویر نمایان شود.

در قسمت Output، لایه جدید (New Layer) با لایه ماسک (Layer Mask) را در پنجره Output To Options انتخاب کنید. این کار یک کپی از تصویر شما ایجاد می‌کند و پس زمینه را بدون ایجاد تغییر دائمی در فایل تصویر شما پنهان می‌کند. در آخر روی Add Mask کلیک کنید و یک لایه جدید ایجاد کنید (Create a New Layer). این لایه جدید را در زیر سوژه برش خورده قرار دهید و آن را با استفاده از ابزار Paint Bucket Tool با رنگ سفید یا رنگ خنثی (مانند خاکستری متوسط یا روشن) رنگ آمیزی کنید.

لایه ی تصویر را اضافه کنید

تصویر دوم را در بالای تصویر اول که آن را ویرایش کردید بکشید و با انتخاب تصویر دوم و فشار دادن کلید Ctrl بخش Layer Clipping Mask را انتخاب کنید. پس از آن خط بیرونی متحرک از سایه نما یا ضد نور (سیلوئت) سوژه اصلی را در لایه های منظره مشاهده خواهید کرد. اتصال ماسک را حذف کنید و عکس دوم را حرکت دهید یا بچرخانید تا قسمت مورد نظر شما در داخل سایه نمای مشخص شده قرار گیرد.

تصاویر را با هم ترکیب کنید

با توجه به این که اثر مورد نظر شما قرار است یک عکس دابل اکسپوژر یا نوردهی دوگانه باشد،می توانید از گزینه ی ترکیب لایه استفاده کنید. برای تصویر دوم بهتر است از گزینه ی Screen استفاده کنید که برای ساخت عکس های Double Exposure بسیار رایج می باشد.

دقت داشته باشید که عکس باید شفافیت خوبی برای نشان دادن عکس دوم که در زیر آن قرار می گیرد ارائه بدهد البته ممکن است خروجی با چیزی که شما انتضار داشتید کمی تفاوت داشته باشد که با کمی تکرار می توانید آن را نیز اصلاح کنید. در آخر کار باید یک کپی از لایه ی اصلی ایجاد کنید و آن را بالایی لایه ی دومی بکشید و حالت ترکیب لایه را به Lighten تغییر دهید.

آموزش ویدیویی تکنیک دابل اکسپوژر

در ویدیوی زیر می توایند به صورت عملی استفاده از تکنیک دابل اکسپوژر را مشاهده کنید و در صورت نیاز آن را بر روی پروژه های خود اجرا کنید.

https://aparat.com/v/WkPyI

شوک شاتر و نحوه ی کاهش آن در تصاویر

جولای 7, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

با اینکه امروزه با استفاده از دوربین های دیجیتالی پیشرفته می توانید تصاویر با رزولوشن بالا را ثبت کنید اما هنوز برخی از این تصاویر می تواند شاپنس قابل قبولی برخوردار نباشد. متاسفانه حل این مشکل در تصاویر بسیار دشوار می باشد. برخی از عکاسان دلیل این موارد را لنز خود می دانند و برخی دیگر این موارد را به فوکوس ربط می دهند. اما در حقیقت این مشکل بیشتر مواقع مربوط به شوک شاتر یا shutter shock و ندانستن چگونگی کاهش آن توسط کاربر می باشد. در این مطلب به بررسی روند حذف شاتر شوک در دوربین های دیجیتال مدرن مانند Nikon D810 و D850 می پردازیم که با استفاده از آن به تصاویر شارپی دست پیدا کنیم.

شوک شاتر چیست ؟

به عبارت ساده شوک شاتر لرزشی می باشد که در ابتدای قرار گرفتن در معرض مکانیزم شاتر دوربین رخ می دهد. با افزایش محبوبیت دوربین های دیجیتال با رزولوشن بالا این مشکل در میان مردم بیشتر به چشم می خورد. از آنجایی که فرایند استاندارد گرفتن یک عکس در دوربین های دیجیتال به شروع و پایان نوردهی توسط شاتر بستگی دارد، مکانیسم دیافراگم این مکانیسم در ابتدای قرار گرفتن در معرض نوردهی بسیار آسیب پذیر می باشد. دلیل این امر نیز اغلب لرزش دوربین می باشد. نتیجه ی این مشکل تصاویری می باشد که می توانید جوری به نظر بیاید که انگار با دیافراگم های بسته مانند f 16 گرفته شده اند.

با اینکه این مشکل تقریبا در همه ی دوربین های دیجیتال وجود دارد اما در دوربین های مدرن که دارای وضوح بیشتر هستند بیشتر به چشم می آیند. سازنده ها نیز روز به روز در حال افزایش رزولوشن تصاویر می باشند. این تولیدکنندگان به دنبال افزایش کنار گذاشتن فیلتر های کم گذر (low-pass) می باشند و به جای آن می توانید از محصولات جدید و با کیفیت استفاده کنید. همچنین اکنون تصویربرداران انتظار دارند که هنگام عکسبرداری با دوربین های جدید عکس های شارپ را ثبت کنند و هنگامی که با تصاویر مبهم ناشی از شاتر شوک مواجه می شوند از دوربین خود ناامید شده و یا لنز خود را سرزنش می کنند.

خوشبختانه سازنده های دوربین دیجیتال به این نتیجه رسیده اند که اگر بتوانند مکانیسم حرکت شاتر را در در ابتدای آن کنترل کنند، می توانند شاتر شوک را به صورت کامل از بین ببرند. در نتیجه ی این کار سیستمی را با اسم EFCS راه اندازی کردند. با مشاهده ی دو تصویر زیر می توانید به تاثیر این سیستم به شوک شاتر پی ببرید.

نحوه ی از بین بردن شوک شاتر

باید بگوییم که تنها راه از بین بردن شوک شاتر استفاده از EFCS می باشد. ایده ی این سیستم این است که می توانید دوربین خود را روشن کنید ولی هنگام عکاسی شاتر مکانیکی شما فعال نمی شود و می توانید از به وجود آمدن تاری تصویر جلوگیری کنید. سپس دوربین به صورت الکترونیکی در معرض نوردهی قرار می گیرد و تنها در مرحله ی آخر به صورت مکانیکی شاتر انجام خواهد شد. مشکل اینجاست که برای این کار دوربین شما باید دارای این قابلیت باشد. بنابر این اولین قدم این است که شما بتوانید قابلیت EFCS در در منوی دوربین خود پیدا کنید و آن را فعال کنید.

دوربین های مدل مختلف می توانند این سیستم را به صورت متفاوتی اجرا کنند و می توانید آنها را در بخش های مختلفی یافت کنید. اگر دوربین شما از این قابلیت برخوردار نمی باشد باید از روش های دیگر برای جلوگیری از لرزش های دوربین استفاده کنید.

حذف شوک شاتر در دوربین های Nikon D810، D850 و سری Z

اگر از دوربین های نیکون D810 یا D850 استفاده می کنید باید بدانید که برای از بین بردن شوک شاتر در این دوربین ها نیاز است تا مراحل خاصی را طی کنید. برخی از عکاسان به این باورند که با روشن کردن EFCS در دوربین های DSLR تمام عکس های آنها از شاتر شوک در امان می ماند.

خرید دروبین دی 850 برند نیکون در این بخش از فروشگاه دی جی 24

این باور کاملا اشتباه است، مگر اینکه در حالت های خاصی باشید. بیاید تا به صورت مرحله ای حذف این عامل را در دوربین های ذکر شده بررسی کنیم. بررسی و خرید انواع دوربین های nikon در این بخش از دی جی ۲۴.

فعال کردن EFCS در دوربین نیکون D810

پس از روشن کردن EFCS از طریق منوی دوربین دوربین را بر روی حالت Mirror Up یا Mup قرار دهید. البته در این عمل مهم نیست که از Live View استفاده می کنید یا خیر. شاید کمی عجیب باشد اما در حالت لایو ویو شاتر به صورت کلی باز است و بسته نمی شود پس این سوال پیش می آید که چرا با مشکل شاتر شوک مواجه می شویم؟ جواب این سوال را باید از مهندسین نیکون بگیریم که تصمیم گرفته اند در تمام حالت ها به جز Mirror Up شاتر در ابتدای نودهی درگیر می شود.

حالت Electronic Front-Curtain Shutter را از طریق منو فعال کنید
حالت دوربین را بر روی Mirror Up
شاتر را یک بار فشار دهید تا شاتر و آینه بلند شوند فشار دهید و بار دوم این کار را برای ثبت کردن تصویر بزنید

توصیه ی ما برای این است که قبل از رها کردن شاتر لایو ویو را روشن کنید، اما این کار اجباری نمی باشد. همچنین می توانید حالت تاخیر در نوردهی (Exposure Delay) را فعال کنید و با تنظیم آن بر روی ۳ ثانیه اثر مشابهی را به وجود آورید. به یاد داشته باشید که اگر در حالت EFCS از Mirror Up استفاده نکنید فعال کردن این حالت هیچ تاثیری نخواهد داشت.

فعال کردن EFCS در دوربین نیکون D850

در این دوربین EFCS در سه حالت کار می کند که عبارتند از : Q (Quiet)، Qc (Quiet continuous) و Mup (Mirror Up) و این بدان معناست که این فرایند برای این دوربین با دوربین D810 کمی متفاوت می باشد.

در تنظیمات سفارشی Electronic Front-Curtain Shutter را فعال کنید
حالت انتشار دوربین را بر روی Q (Quiet), Qc (Quiet continuous) or Mup (Mirror Up) قرار دهید
شاتر را یک بار فشار تا آینه و شاتر بالا برود و بار دوم برای عکاسی فشار دهید.

مانند قبل بهتر است از لایو ویو یا حالت تاخیر Exposure را انتخاب کنید. در ای دوربین سرعت شاتر به حداقل ۱/۲۰۰۰ ثانیه می رسد. اگر می خواهید این مورد را تغییر دهید باید در حالت Silent Live View شات خود را انجام دهید در این حالت می توانید سرعت شاتر را به ۱/۸۰۰۰ ثانیه افزایش دهید.

نحوه ی فعال کردن EFCS در نیکون Z6 و Z7

اگر با دوربینهای بدون آینه مانند Z6,Z7 استفاده می کنید نیاز به نگرانی در مورد محدودیت های بالا نخواهید داشت. تنها کاری که باید انجام دهید روشن کردن EFCS می باشد و به علت بالا بودن شاتر در حالت پیش فرض این دوربین ها حذف شاتر شوک بسیار آسان می باشد.

مشاهده مشخصات دوربین عکاسی نیکون Z6 | مشاهده خصوصیات فنی دوربین عکاسی Z7

قابلیت EFCS را در تنظیمات سفارشی روشن کنید
کلید شاتر را فشار دهید

باید در نظر داشته باشید اگر می خواهید بالای ۱/۲۰۰۰ بر ثانیه شات انجام دهید باید این حالت را خاموش کنید.

کنتراست در عکاسی و نحوه ی صحیح استفاده از آن

ژوئن 30, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

کنتراست در عکاسی یکی از مهمترین مولفه ها می باشد که در این مقاله به شما آموزش می دهیم تا با استفاده از کاهش و افزایش این مولفه به بهبود تصاویر خود بپردازید. دانستن اینکه چگونه کنتراست را در عکس ها افزایش و کاهش دهید به شما خیلی در ایجاد تصاویر مناسب کمک خواهد کرد به همین دلیل در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

کنتراست در عکاسی چیست ؟

اگر به معنی این کلمه توجه داشته باشیم کنتراست به معنی تفاوت می باشد. در عکاسی نیز بیشترین تغییر ها با تغییر در رنگ یا رنگ هایی که عکس را تشکیل داده اند صورت می گیرد. از ابتدای شروع عکاسی این مورد یک امر بسیار مهم به شما می رفته است و میزان تفاوتی میان عناصر تشکیل دهنده ی تصویر بوده است.زمانی که Contrast را افزایش می دهید می توانید تغییر را در تصاویر خود به راحتی مشاهده کنید، البته نوع کنتراست نیز می تواند روی تصاویر شما تاثیر بگذارد.

چگونه از کنتراست برای بهبود رنگ تصویر استفاده کنیم؟ایجاد یک تصویر زیبا از نظر کنتراست رنگی نیاز به دانش تئوری رنگ ها دارد، اما نیازی به نگرانی نیست. زیرا برای شروع کار تنها دانستن اصول اولیه کافی می باشد و در اینجا رنگبدنی و چرخه ی رنگ وارد کار می شود.

چرخه ی رنگی به طور کلی نمودار هایی هستند که به طور گسترده در بسیاری از شاخه های هنر مورد استفاده قرار میگیرد. با استفاده از طرح های رنگی می توان فهمید کدام رنگ ها با یکدیگر تضاد (کنتراست) بیشتری دارند. متضاد ترین رنگ ها معمولا رنگ هایی هستند که مکمل یکدیگر می باشند. تشخیص رنگ های مکمل بسیار ساده است زیرا در مقابل یکدیگر قرار گرفته اند. نمونه ی آن مخلوط کردن رنگ سبز و قرمز می باشد.

اگر نمی خواهید به چرخه ی رنگ فکر کنید و خود را با این مورد درگیر نکنید بهتر است تا با رنگ های گرم و سرد آشنا شوید. ترکیب رنگ های گرم و سرد می توانید منجر به گرفتن تصاویری با کنتراست بالا شود.

نحوه ی درک تناژ کنتراست در عکاسی (Tonal Contrast)

تناژ کنتراست بهترین نوع شناخته شده از آن می باشد و به تفاوت درخشندگی میان عناصر اشاره دارد. تناژ کنتراست به صورت ویژه در تصاویر سیاه و سفید (B&W) اهمیت دارند فاقد انواع تضاد های دیگر مانند کنتراست رنگ هستند. اگر تصویر هر دو رنگ بسیار تیره یا بسیار روشن را در ساختار خود داشته باشد دارای تونال بالایی می باشد.

اگر عکس طیف گسترده ای از تن رنگ سفید خالص و یا سیار خالص را در ساختار خود داشته باشد، یک تصویر با کنتراست معمولی به شما می رود.

اگر طیف وسیعی از تناژ متوسط را داشته باشد، اما فاقد سفید و سیاه باشد، تصویری با کنتراست کم به حساب می آید. کنتراست تونی یکی از شناخته شده ترین نوع تضاد می باشد. الته انواع دیگری نیز برای این موضوع وجود دارد که می تواند بسیار جالب باشد.

استفاده از رنگ های آنالوگ برای تصاویر با کنتراست کم

برخی از ترکیبات رنگ باعث به وجود آمدن کنتراست کمتر خواهدند شد. دلیل این امر هماهنگ بودن، مانند رنگ های آنالوگ است. این رنگ ها در کنار یکدیگر در چرخه ی رنگ وجود دارند. برای ثبت کردن هر چه بهتر رنگ ها شما به یک لنز دوربین با کیفیت نیاز دارید تا با استفاده از آن بتوانید رنگ ها را به بهترین صورت ثبت کنید.

روش دیگر ایجاد کنتراست در عکاسی از سوژه هایی با رنگ های مشابه قرار دادن عنصری با رنگ و سایه ی متفاوت است. در این مورد یک تضاد شدید پیش نمی آید و تنها باعث می شود تا تصاویر خود را کمی برجسته تر جلوه بدهید.

ساده نگه داشتن آخرین مورد در ایجاد کنتراست در عکاسی می باشد. داشتن رنگ های کمتر در تصویر شما باعث می شود تا تصویری با کنتراست بالا را ایجاد کنید، زیرا به نظر می رسد که نمایشی تر است.

کنتراست از طریق بافت (Textures)

تفاوت میان بافت ها راهی عالی برای ایجاد کنتراست در تصویر می باشد. می توانید سوژه ی اصلی را با عناصر نرم یا خشن ترکیب کنید تا تصویر شما پانچ اضافی شود.

یک روش آسان دیگر برای این کار استفاده از پس زمینه است. اگر از یک عنصر با بافت زیاد عکس می گیرید، آن را در مقابل یک پس زمینه ی نرم قرار دهید. پس زمینه ی نرم برای عکس های شما می تواند آسمان یا یک دیوار صاف باشد. اگر پس زمینه ی روشنی ندارید بهتر است از عمق میدان برای نرم کردن آن استفاده کنید. استفاده از دیافراگم باز (F 3.5) یا پایینتر می تواند برای گرفتن عمق میدان مناسب به شما کمک کند. اگر بتوانید پس زمینه ی نرم برای عکس خود ایجاد کنید، بافت های سوژه نیز در تصویر ظاهر خواهد شد.

استفاده از کنتراست مفهومی برای گفتن یک داستان

تصاویر کنتراست مفهومی، انتزاعی و بسیار ذهنی تر هستند و دلیل آن نیز بنا شدن آنها بر اساس ایده ها می باشد. تصاویر با این نوع کنتراست از یک داستان و مولفه ی قوی برخوردارند. و این شامل چیز هایست که انتظار ندارید در آن تصویر مشاهده کنید. به هر حال برای برجسته تر کردن تصویر می توانید از کنتراست مفهومی نیز استفاده کنید برخی از نمونه های این تضاد، قدیمی-جدید، بزرگ-کوچک و یا مصنوعی و طبیعی می باشد.

کنتراست در عکاسی برای انتقال یک حالت خاص

کنتراست یک عنصر کلیدی برای انتقال خلق و خوی خاصی از طریق تصویر می باشد. عکس هایی که با کنتراست بالا پدیدار میشوند، بافت هایی را در سوژه ی مورد نظر نشان می دهند و احساس لزج، انرژی و قدرت بالایی را نشان می دهد. کنتراست بالا در عکاسی خیابانی و عکاسی طبیعت بسیار استفاده می شود.

تصاویر با کنتراست کم احساس رویایی دارند و برای پرتره های خارج از منزل بسیار مناسب است به خصوص اگر به دنبال ضاحری پرنعمت می باشید.

قبل از عکس گرفتن به این فکر کنید که می خواهید چه حسی را در تصویر القا کنید و سپس به دنبال کنتراست مناسب برای رسیدن به هدف مورد نظر خود باشید.

نحوه ی تنظیم کنتراست در Lightroom

یکی از روش هایی که می توانید با استفاده از آن کنتراست تصاویر خود را تنظیم کنید استفاده از نرم افزار لایت روم می باشد. برای این کار می توانید به اسلاید Contrast مراجعه کنید.

با کشیدن آن به سمت راست می توانید کنترات را افزایش دهید و با کشیدن آن به سمت چپ می توانید آن را کاهش دهید. اگر می خواهید کنتراست بیشتر را بر روی رنگ های سفید و سیاه متمرکز کنید می توان از نوار های سفید و سیاه استفاده کنید. با افزایش مقدار برای رنگ سفید کنتراست آن و با افزایش مقدار برای رنگ سیاه کنتراست سیاه افزایش پیدا می کند.

اگر ترجیح می دهید کنتراست قسمت خاصی از تصویر را افزایش دهید می توانید از ابزار brush استفاده کرده تا کنترل بیشتری را بر روی یک بخش داشته باشید. محلی را که می خواهید با برس پوشش دهید و سپس با استفاده از نوار کنتراست، مقدار مورد نیاز خود را تنظیم کنید.

نتیجه

به عنوان یک عکاس کنتراست موضوعی می باشد که باید همیشه به آن در تصاویر خود توجه داشته باشید. این مورد به ما کمک می کند روحیه یا یک پیامد را به بیننده منتقل کنیم. این مقاله ترجمه شده از وب سایت اکسپرت فتوگرافی می باشد.

Cold Shoe چیست ؟

ژوئن 27, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

اگر قبلا از یک فلاش عکاسی استفاده کرده باشید مطمئنا با اصطلاح “hot shoe” آشنایی دارید. اما احتمالا نمی دانید Cold Shoe چیست ؟ و چگونه از آن استفاده می شود؟ ما در این مقاله به بررسی کلد شو می پردازیم و دلیل اینکه چرا باید آن را در کیف دوربین خود داشته باشید را برای شما بازگو می کنیم.

مقایسه ی Hot shoe و Cold shoe

ابتدا برای جلوگیری از سردرگمی شما باید تفاوت میان Hot shoe و Cold shoe را با هم بررسی کنیم. هات شو از براکت های فلزی تشکیل شده است که می توانید آن را در قسمت بالای دوربین خود مشاهده کنید. این درگاه دقیقا همان چیزی است که شما با استفاده از آن یک فلاش خارجی را به دوربین خود متصل می کنید. علت نام گذاری آن به اسم هات شو این است که آن قسمت دارای تماس های الکترونیکی است و اجازه می دهد تا سیگنال هایی از دوربین به فلاش منتقل بشود.

بررسی و خرید فلاش دوربین با قیمت مناسب در این بخش از وب سیات دی جی 24.

در مقابل یک کلد شو ظرفی است که از بسیاری از جهات بسیار شبیه به هات شو می باشد، و تفاوت این دو در این است که هیچ گونه تماس الکترونیکی میان دوربین و فلاش در این قالب وجود ندارد از این رو اصطلاح سرد را برای این مورد استفاده می کنند. Cold shoe ها انواع مختلفی دارند که ما برخی از آنها را برای شما معرفی می کنیم و نحوه ی استفاده از آن را با هم بررسی خواهیم کرد.

Cold Shoe چیست و چه کاربردی دارد ؟

یکی از کاربرد های کلد شو برای زمانی است که می خواهید فلاش را بر روی سه پایه یا پایه های سبک قرار دهید. تعداد زیادی از تغییرات برای کلد شو هنگام عکاسی با فلاش وجود دارد که ابتدایی ترین آنها استفاده از براکت های قسمت بالایی دوربین می باشد. تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که فلاش را بر روی هات شوی دوربین قرار دهید و آنها را روی یک پایه بگذارید. این کار بسیار مقدماتی است اما در بسیاری از موارد بهترین انتخاب می باشد.

همچنین Cold shoe هایی با بازوهای قابل تنظیم وجود دارند، آنها تنها flashgun را نگه نمی دارند، بلکه به شما این امکان را می دهند که چراغ خود را از هر جهت بتابانید. بیشتر این اتصالات دارای شکاف هایی هستند که می توانید با استفاده از آنها چتر شاتر خود را نصب کنید. حال ممکن است برای شما این سوال پیش آمده باشد که وقتی کلد شو دارای ارتباط برق نیست، چگونه فلاش را از راه دور با استفاده از آن کنترل می کنیم؟ این محصولات صرفا برای نگه داشتن فلاش کار می کنند و قسمت تحریک کننده با استفاده از شاتر های بی سیم کار می کند که می دانید فرمان ها را یا از طریق دوربین یا به صورت نوری و یا به صورت رادیویی از دوربین دریافت می کند.

کلد شوی الکترونیکی (برقی)

می دانید که تفاوت یک هات سو و یک کلد شو در این است که هات شو می تواند سیگنال های الکتریکی را برای تحریک فلاش شما ایجاد کند اما آیا می دانستید که کلد شو هایی وجود دارند که میتوانند به صورت برقی کار کنند؟

این محصولات الارقم داشتن سیم کشی داخلی هنوز هم Cold shoe نامیده می شوند، زیرا بر خلاف یک هات شو خودشان نمی توانند باعث ایجاد یک فلاش بشوند. بنابراین آنها را می توان به عنوان یک کابل فرض کرد که به شما این امکان را می دهند تا برق را به دستگاه خود ارسال کنید. البته کلد شو ها با اتصال برق غیر معمول هستند و در میان تصویربرداران رواج ندارند. دلیل این امر نیز اس است که امروزه می توانید با استفاده از کابل های همگام سازی به فلش خود متصل کنید.

با این گفته ها اما، هنوز مواردی وجود دارد که ممکن است برای اتصال دو یا چند فلاش به صورت فیزیکی به کلد سو ها نیاز باشد. متداول ترین طرح هایی که دارای کلد شو به صورت اتصال برقی می باشد می توان به L-shape و double arm hot-shoe اشاره کرد. اگر تا اینجای کار با دقت مطلب را دنبال کرده باشید به پاسخ مناسبی برای سول Cold Shoe چیست، رسید اید.

افزونه ی Cold Shoe چیست ؟

همه ی ما می دانیم که نور مستقیم فلاش برای ایجاد تصاویر روشن مناسب نیست و هدف از ایجاد کلد شو دقیقا همین است که بتوانید خارج از دوربین یا به اصطلاح نورپردازی off-camera داشته باشید. براکت ها به سمت چپ یا راست دوربین شما گسترش می یابند بنابراین نمی توانید جلوی سوژه ی خود را خاموش کنید.

کلد شو های مختلف در بازار وجود دارند که می توانید نسبت به نیاز خود آنها را خریداری کنید، اما از رایج ترین آنها می توان به L مانند ها اشاره کرد و یا کلد شو هایی که قابلیت تنظیم بازو را دارند. البته دو پایه هایی نیز وجود دارد که به شما این امکان را می دهد تا فلاش را در بالایی دوربین خود قرار دهید.

آداپتور کلد شو برای میکروفن و لوازم جانبی

از جمله ویژگی های دوربین های DSLR و دوربین های بدون آینه می توانید ضبط کردن ویدیو باشد و همین عامل مهم باعث شده تا کلد شو ها مکانی مناسب برای قرار دادن میکروفن و دیگر لوازم جانبی برای ثبت فیلم باشد.

رایج ترین تجهیزاتی که افراد با استفاده از این محصولات به دوربین های خود وصل می کنند می تواند میکروفن، مانیتور فیلمبرداری و چراغ ال ای دی است. البته مواردی نیز برای قرار دادن دوربین های GoPro وجود دارد که می توانید از آنها نیز استفاده کنید.

نحوه استفاده از Cold Shoe

با توجه به طراحی های متفاوتی که برای کلد شو ها وجود دارد، نحوه ی استفاده از آنها نیز متغیر است. اما مهم نیست که شما چه نوع از آنها را خریداری کرده اید نحوه ی نصب این محصولات ساده است و به یاد داشته باشید از آنجا که اندازه ی براکت ها به صورت استاندارد جهانی می باشد برای هر دوربینی با هات شو مناسب هستند.

ساده ترین مدل ها دارای براکت هایی هستند که می توانید آنها را داخل هات شو قرار دهید و یا یک پایه از آن را بر روی سه پایه متصل کنید. اما طرح هایی دیگری نیز وجود دارند که کمی پیچیده تر می باشند و می توان با استفاده از پیچ و مهره ها تنظیمات را برای آنها انجام داد. با تحقیق در مورد این محصولات احتمالا شما نیز به مفید بودن آنها پی خواهید برد. نکته ای که در اینجا باید به آن دقت داشته باشید این است که آیا دوربین شما از کلد شو ها پشتیبانی می کند یا خیر؟ احتمالا با خواندن کامل این مقاله به پاسخ سوال Cold Shoe چیست نیز دست پیدا کرده باشید.

تغییر ناپذیری ایزو یا ISO Invariance چیست ؟

ژوئن 22, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

تغییر ناپذیری ایزو یا (ISO Invariance) یکی از مواردی است که می توانید بدون اینکه از ایزو استفاده کنید کیفیت عکس های خوبی داشته باشید. این مفهوم می توانید کاملا فنی باشد اما ما در این مقاله می خواهیم این مفهوم را (تغییر ناپذیری ایزو) به ساده ترین روش برای شما بازگو کنیم تا بتوانید آن را درک کنید و در عکاسی خود به کار ببرید.

ایزو (ISO) چیست؟

ایزو اصطلاحی است که حساسیت دوربین شما نسبت به نور را نشان می دهد و مخفف کلمه ی International Organization for Standardization می باشد که یک سازمان بین المللی استاندارد است که مقدار ایزو را توسعه داده. در زمان هایی که دوربین های عکاسی با استفاده از فیلم ها کار می کردند ISO در قوطی های فیلم کار می کرد و هر چه این مقدار بیشتر باشد مقدار حساسیت فیلم به نور بیشتر بود. دامنه ای که بیشتر با آن سروکار داریم بیشتر در حدود 100 تا 800 می باشد البته در برخی موارد می توانید مقادیری مانند 3200 یا 25 را نیز در دوربین ها مشاهده کنید که خیلی مورد استفاده قرار نمی گیرد.

پس ایزو چگونه کار می کند؟ زمانی که یک قوطی فیلم دارای ایزوی 100 می باشد یعنی حساسیت آن نسبت به نور کم می باشد و تنها در طول روز می توانید از آن استفاده کنید. برای تصویربرداری در شب بهتر است تا از ایزو با مقدار 800 استفاده کنید زیرا این مقدار حساسیت خوبی دارد و می تواند انتخاب مناسبی برای عکاسی شما باشد. امروزه با ورود ” دوربین های دیجیتال ” به زندگی بسیاری از افراد ایزو نیز در آنها راحتتر کنترل می شود و می توانید به راحتی مقادیری از 100 تا 25000 را برای ایزو انتخاب کنید.

تفاوت میان ISO فیلم و ISO دیجیتال

تفاوت اصلی ایزو در فیلم ها و در دوربین ها دیجیتال بیشتر مربوط به نحوه ی پردازش حساسیت به نور است. در فیلم های قدیمی مواد شیمیایی، حساسیت به نور را تعیین می کردند در حالی که در دوربین های دیجیتال، سنسور می تواند نور را به یک سیگنال الکتریکی تبدیل کند که قابل تغییر است. در فیلم هایی دیجیتال زمانی که ایزو بر روی 800 باشد شما نمی توانید آن را به راحتی تغییر دهید. دلیل آن نیز این است که مواد شیمیایی این فیلم برای ISO با مقدار 800 ساخته شده اند.

اما با استفاده از دوربین های دیجیتالی امروزی به راحتی بها فشار دادن چند کلید می توانید ایزو را از 100 به 1600 و یا بیشتر تغییر دهید. دوربین در این مرحله تنها باید سیگنال های دریافتی از سنسور را تقویت کند.

مفهوم تغییر ناپذیری ایزو (ISO Invariance)

مفاهیم زیادی برای واریانس یک ایزو وجود دارد که می تواند برای عکاسان تازه وارد مطالب پیچیده ای باشد. هدف ما در مقاله ی تغییر ناپذیری ایزو این است که بتوانید نحوه ی عملکرد این عامل را با زبانی ساده برای کاربران بگوییم تا دچار گمراهی نشوند. تغییر ناپذیری ایزو از جایی ناشی می شود سیگنال های الکتریکی سنسور ثابت نیستند و مشخص نیست که شما از چه مقدار ISO استفاده می کنید. برای درک بهتر دوربین خود را روشن کنید و داخل یک اتاق از یک سوژه یک بار با ایزوی 100 و بار دیگر با 800 دو تصویر را تهیه کنید.

اکنون تصاویر گرفته شده را در یک نرم افزار ویرایش تصویر باز کنید و تصویری را که با ایزوی 100 گرفته اید با توجه به تنظیمات نوری دیگر تصویر تنظیم کنید. همانطور که در تصاویر بالا مشاهده می کنید در این دو تصویر تفاوت را به سختی می توان تشخیص داد. دلیل آن نیز این است که دوربینی که از آن استفاده می کنید دارای تغییر ناپذیری ایزو می باشد. حتی اگر در نهایت تصویری را ایجاد کنید که سیاه و سفید است شما می توانید با استفاده از یک نرم افزار ویرایشگر تصویر به راحتی تصاویر خود را با جزئیات مناسب ویرایش کنید.

چرا باید ایزو را تغییر دهیم ؟

دلایل زیادی وجود دارد که ایزو را برای دوربین های دیجیتال ضروری کرده است. اما بارزترین آنها این است که ایزو در هنگام عکاسی یک سنجش از تصویر برای ما ایجاد می کند. اگر همیشه از ISO 100 استفاده می کنید ممکن است در محل های تاریک هیچ چیزی در صفحه مشاهده نکنید. دلیل دیگر استفاده از از ایزو این است که هنوز دوربین ها از این مقدار به عنوان پایه ای برای تقویت سیگنال های الکتریکی استفاده می کند و به آن نیاز دارند و این امکان را به دوربین می دهند تا نوردهی را به طور خودکار انجام دهد.

به علاوه استفاده از ISO مناسب هنوز مهم است چون می تواند کیفیت تصاویر شما را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. هر چقدر مقدار ایزو در تصاویر شما بیشتر باشد نویز نیز در تصویر بیشتر خواهید بود البته برخی از دوربین ها می توانند نویز را بیشتر کنترل کنند و این به تکنولوژی استفاده شده در این دوربین مربوط می شود. همانطور که می دانید یکی از عومل مهم در عکاسی نوردهی می باشد. اگر می خواهید بیشتر با این عامل مهم آشنا شوید بهتر است تا مقاله ی مقدار نوردهی یا EV را مطالعه کنید.

انواع نویز ISO

اگر تا اینجا با دقت ما را دنبال کرده باشید می دانید که مقادیر زیاد ایزو می تواند برای تصویر نویز ایجاد کند. اما دو نوع تصویر از نظر نویز وجود دارد که در اینجا به بررسی آنها خواهیم پرداخت. نویز فوتون (Photon Noise) همان چیزی است که دوربین شما از صحنه ضبط می کند این نویز ها در صحنه وجود دارند و توسط دوربین ایجاد نمی شوند بنابراین زمانی که ایزو را بر روی 100 نیز بگذارید، این دانه ها هنوز در تصویر خواهند بود.

دسته ی بعدی رید نویز (Read Noise) نام دارند که توسط دوربین در تصویر ایجاد می شود. این دانه ا زمانی ایجاد می شود که سنسور فوتون ها را تقویت می کند و به شکلی می شوند که در تصویر قابل دیدن هستند. البته این نویز ها هنگامی که سیگنال آنالوگ به دیجیتال تبدیل می شود نیز به وجود می آید.

ایزوی نیتیو و توسعه یافته چیست ؟

قبل از بررسی مقدار ایزوی مناسب برای عکاسی بیاید به بررسی دو نوع ISO که دوربین شما از آن استفاده می کند صحبت کنیم. اولین گزینه ایزوی نیتیو یا native ISO نامیده می شود این مقدار به محدوده ی ایزوی خود دوربین الصاق می شود که نیاز به ویرایش های دیجیتالی ندارد. اکثر دوربین ها دارای ایزوی بومی 50 تا 25000 هستند.

Extended ISO نام دیگر مقدار برای ایزو می باشد که توسط دوربین پیکسل هایی به تصویر اضافه می شود تا تصویر به صورت مصنوعی روشنتر شود. این مقدار در بخی از دوربین ها از 30.000 تا 100.000 نیز وجود دارند البت استفاده از این مقدار توصیه نمی شود چون نویز هایی را برای عکس به وجود می آورند که تصویر دیگر قابل استفاده نمیباشد. بهترین مقدار برای مصرف در عکاسی ها ایزوی بومی دوربین می باشد که محدوده ی مناسبی را نیز برای اقلب دوربین ها مهیا کرده.

بهترین مقدار برای ایزو چقدر است ؟

چیزی که واریانس ایزو را سودمند کرده است این است که باعث می شود تصویربرداری شما بسیار سودمند باشد بنابراین اگر نتوانید در ایزوی 800 یک تصویر مناسب را تهیه کنید می توان با استفاده از ایزوی 3500 بدون اینکه نگران از بین رفتن کیفیت تصویر باشد استفاده کنید. در اکثر موارد بهتر است تا از مقداری استفاده کنید که با نور محیط شما سازگاری داشته باشد. برای مثال هنگامی که در روز عکاسی می کنید بهتر است ISO 100 استفاده کنید و یا در هنگام شب می تواند از ISO 800 و یا 3500 نیز استفاده کنید اما بهتر است تا از این میزان فراتر را انتخاب نکنید.

البته استفاده از ایزو مناسب به دامنه ی پویای دوربین شما نیز مربوط می شود. دامنه ی پویا یا دینامیک ایزو چیست؟ طیفی از ایزو است که می توانید بدو از دست دادن جزئیات و نکات تصویر سایه روشن را تنظیم کنید. این مقدار برای دوربین های مختلف متفاوت می باشد و به همین دلیل بهتر است تا مقدار ایزوی مناسب را با توجه به مدل دوربین خود به دست بیاورید.

بهترین استفاده از تغییر ناپذیری ایزو چیست ؟

بهترین استفاده برای عدم تغییر ایزو در اختر فتوگرافی و یا long exposure می باشد. از آنجا که در این عکاسی ها از ایزوی بسیار بالا عکس های با نویز بالا تهیه می کنند می توانید مقدار کمتری از ایزو را انتخاب کنید و در نهایت نویز کمتری نیز در تصویر شما وجود داشته باشد. کاربرد بعدی در عکاس عمومی می باشد که به شما این امکان را می دهد در هنگام ویرایش تصاویر نیز کیفیت و جزئیات تصویر را حفظ کنید.

در آخر باید بگوییم که هنگامی می توانید از تغییر ناپذیری ایزو استفاده کنید که تصاویر را در فرمت RAW ذخیره کرده باشید. استفاده از فرمت های دیگر به علت نداشتن قابلیت ویرایش می تواند تصاویر شما را خراب کند.

پرسپکتیو در عکاسی چیست و چگونه از آن استفاده کنیم ؟

ژوئن 15, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

اگر بخواهیم صادق باشیم چشم انداز در عکاسی می تواند کاملا گیج کننده باشد. برای مثال چگونه یک تصویر سه بعدی را در یک عکس دو بعدی جای داده اید؟ از طرف دیگر هنگام گرفتن این صحنه خود باید در کجا باشید؟ موارد ذکر شده همگی به پرسپکتیو مربوط هستند. بنابراین در این مقاله قصد داریم تا به سوال پرسپکتیو چیست و چگونه از آن استفاده می کنیم؟ بپردازیم.

پرسپکتیو (Perspective) در عکاسی چیست؟

عکاسی پرسپکتیو به دو حوزه توجه دارد: اول: رابطه ی مکانی میان اشیای درون یک تصویر برای مثال Perspective می تواند باعث شود یک عکس دو بعدی به صورت یک صحنه ی سه بعدی دیده شود.

دوم: دیدگاه ما (دوربین ما) نسبت به سوژه. به طور کلی می توان گفت پرسپکتیو به تصویر ما عمق می بخشد و سبب می شود تا تصویر واقعی تر به نظر بیاید. به یاد داشته باشید که یک عکس سه بعدی نیست و این تنها یک نوع تصویر سازی است که باعث می شود تصویر ما اینگونه به نظر برسد. دقیقا همانطور که از تاری برای ایجاد حس سرعت در تصویر استفاده می کنیم، از پرسپکتیو نیز برای عمق دادن به تصاویر استفاده می کنیم. اهمیت پرسپکتیو در عکاسی از منظره بسیار زیاد است و باید به آن دقت کنید.

پرسپکتیو از نظر جسمی

کار هایی وجود دارد که با استفاده از آنها می توانید دیدگاه یک تصویر را تغییر دهید. با حرکت در اطراف دوربین می توانید سطح بهتری نسبت به سطح معمول چشم خود به دست آورید. بهتر است بگوییم که هر کسی می تواند با یک دوربین دیجیتال تصاویر خوبی از یک منظر تهیه کند. ولی اگر میخواهید تصاویر متفاوتی را ایجاد کنید بهتر است تا در هنگام تصویربرداری به دنبال زاویه های خاص از آن سوژه باشید. این کار باعث می شود تا تصویر شما تاثیر گذارتر باشد.

دوربین را به سمت چپ و راست حرکت دهید

وقتی به طور ناگهانی با یک صحنه برخورد می کنید، به دنبال اولین زاویه برای گرفتن عکس نباشید. دوربین را کمی به سمت چپ و ا راست ببرید و سعی کنید زاویه ای دیگری را نیز امتحان کنید. حتی جابه جا شدن به اندازه ی یک متر نیز می تواند تاثیر فوق العاده ای بر روی عکس بگذارد. اگر مقدار جابه جایی شما خیلی کم باشد پس زمینه تغییر چندانی نخواهد کرد اما پیش زمینه تغییر می کند و هرچه پیش زمینه نزدیکتر باشد تاثیر آن نیز بیشتر خواهد بود.

برای مثال در هنگام تهیه عکس از یک منظره ی طبیعی می توانید کوه ها را با ردیف هایی از درخت قاب بندی کنید. این می تواند بهترین عکسی باشد که شما ثبت کرده اید. و یا حداقل یک پرسپکتیو متفاوت را امتحان کرده اید. این نکته در هنگام عکاسی معماری نیز بسیار حائز اهمیت است و شما نمی خواهید یک تصویر تهیه کرده و به خانه بروید. اگر برای شروع یک عکاسی متفاوت دست به سفر زدید در اطراف سازه ی مورد نظر قدم بزنید و سعی کنید یک زاویه متفاوت را به دست بیاورید و شات های خود را انجام دهید.

دوربین را به بالا و پایین حرکت دهید

همانطور که گفتیم تنها با تغییر موقعیت دوربین خود می توانید یک پرسپکتیو جدید را به دست آورید. برای مثال فکر کنید که می خواهید از یک صحنه ی خیابانی عکاسی کنید. اگر تصمیم بگیرید از دیدگاه چشمان یک سگ به منظره مورد نظر نگاه کنید، احتمالا تصاویر ثبت شده ی فوق العاده ای در دست خواهید داشت. همه ی ما هر روز از چشمان خود به خیابان های تکراری نگاه می کنیم، اما بهتر است تا این نگاه را تغییر دهید و آن را با دوربین خود ثبت کنیم.

تلاش برای ایجاد ارتفاع نیز می تواند بسیار جذاب باشد. اگر از سطح خیابان در حال عکاسی هستید تنها بخش کوچکی از آن را برای ثبت کردن در اختیار خواهید داشت. می توانید دوربین خود را به سمت بالا زاویه دهید که این کار به شما اعوجاج و چشم انداز می دهد. سعی کنید در قسمت های مختلف یک خیابان بروید و ارتفاع خود را افزایش دهید تا بتوانید تصاویر تحریف نشده ای تهیه کنید.

زاویه ی خود را تغییر دهید

تغییر زاویه به شما این امکان را می دهد که جهان را از یک زاویه ی دیگر ببینید یا ثبت کنید. بیشتر مردم با زاویه های مختلف به اشیا نگاه نمی کنند و این کار باعث شده شدن انسان می شود. برای مثال تمام جزئیات جالب توجه یک ساختمان در طبقات بالاتر از اولین طبقه است و در صورتی که زاویه خود را تغییر ندهید نمی توانید پراسپکت جالبی برای تصاویر خود به وجود بیاورید.

البته نگاه کردن و تغییر زاویه به سمت پایین نیز می تواند بسیار جالب باشد و در این هنگام می توانید تصاویر بسیار زیبایی را خلق کنید. به همین دلیل است که عکاسی هوایی به این میزان جذابیت پیدا کرده چون این تصاویر چیز های جدیدی را به ما نشان می دهند. تقریبا هیچ وقت نمی توانیم جهان را از موقعیت بالا تماشا کنیم به همین دلیل عکاسی هوایی برای کاربران می تواند بسیار جذاب باشد.

در این گونه عکاسی می توانید اندازه ی سوژه را دستکاری کنید و ذهن را گیج کنید. اعوجاج چشم انداز روشی متفاوت برای سردرگم کردن مغز انسان می باشد هنگامی که از یک ساختمان بلند در فاصله ی نزدیک عکاسی می کنید مشخص است. قسمت بالای ساختمان نسبت به پایین آن فاصله دارد.

پرسپکتیو مفهومی در عکاسی چیست

برای به دست آوردن پرسپکتیو های متفاوت همیشه لازم نیست خود مکان خود را تغییر دهید و می توانید با استفاده از تصاویر مفهومی این کار را انجام دهید.

نگاه کردن به تصویر خود و سوژه و تصویر نهایی بهترین راه برای یافت چشم انداز خوب می باشد. می توانید ذهن بیننده را فریب دهید که به روش خاصی به تصویر نگاه کنید.

ایجاد پرسپکتیو در عکاسی با استفاده از فاصله

قرار دادن فاصله بین شما و سوژه یک ایده ی مفهومی است تا یک ایده ی فیزیکی. برای برای فاصله ی میان مشا و موضوع برای فکر کردن صحبت نمی کنیم. به فاصله ی بین پس زمینه و موضوع نیز نگاه کنید، سوژه ای که به شما نزدیک است بزرگتر به نظر می رسد.

مغز ما فاصله را به عنوان تفاوت میان پیش زمینه و سوژه نشان می دهد. وقتی جسمی در جلوی جسم دیگر قرار می گیرد و نمی گذارد تصویر آن دیده شود یعنی این جسم به بیننده نزدیکتر است. به عنوان مثال سعی کنید از یک منظره ی شهری با زاویه ای از یک نقطه ی برتر عکسی تهیه کنید تا بتوانید دیگاه بیننده را تغییر دهید. با پر کردن قاب بیننده هیچ مرجعی برای اندازه ندارد این یک روش عالی برای ایجاد سردرگمی در تصویر است.

از قوانین ترکیب بندی استفاده کنید

برای ایجاد عمق در یک صحنه از ترکیب بندی استفاده کنید، خطوط پیشرو برای انجام این کار بسیار مناسب هستند. وقتی به یک تصویر نگاه می کنیم چشم ما آن را به صورت یک جسم دو بعدی تماشا می کند، با این حال اگر این تصویر توجه ما را به خود جلب کند به آن عمق می بخشیم و میتوانیم آن را به صورت سه بعدی تماشا کنیم. اگر با قوانین ترکیب بندی آشنایی ندارید مقاله ی تکنیک های ترکیب بندی مبتدی را به شما پیشنهاد می کنیم.

وقتی دو خط موازی را در یک مسیر طولانی تماشا می کنیم این احساس را به ما می دهد که در طولانی مدت این دو خط به هم میرسند. با اینکه ما این نقطه را نمی بینیم اما به خوبی آن را احساس می کنیم، مسیر های ریلی نمونه ی عالی برای این کار هستند. خطوط موازی همگرا یک توهم ایجاد می کنند که مسافت یا عمق صحنه را به ما نشان می دهد.

استفاده از لنز های مختلف برای تنوع

لنز های راهی عالی برای تغییر دیدگاه شما به یک صحنه هستند، لنز های مختلف می توانند به شما برای گرفتن پرسپکتیو های مختلف کمک بزرگی بکنند. یک لنز تله فوتو تمایل دارد تا سوژه و پس زمینه را به یکدیگر نزدیک بکند، در حالی که لنز با زاویه ی دید فوق العاده وسیع و یا لنز fisheye باعث می شود سوژه دورتر به نظر برسد.

بررسی و خرید لنز دوربین دیجیتال با قیمت مناسب در این بخش از دی جی 24.

لنز هایی با زاویه ی دید عریض همچنین سبب می شوند تا اشیای اطراف کوچکتر به نظر برسند و سوژه ها را در مرکز بسیار بزرگتر می کنند. این لنز ها سبب می شوند تمام خطوط مستقیم خارج از محور لنز منحنی به نظر برسد. بسیاری از مردم فکر می کنند تغییر فاصله ی کانونی می تواند باعث تغییر پرسپکتیو شما شود، باید بگوییم این کار ممکن است میزان نزدیک شدن شما به موضوع را در بر داشته باشد اما بر روی پرسپکتیو هیچ تاثیری ندارد.

پرسپکتیو در عکاسی با سوژه های مختلف

روشی دیگر برای اینکه بتوانید پرسپکتیو های جدیدی را ثبت کنیم این است که سوژه های اطراف را با یکدیگر ترکیب کرده و در یک تصویر جا دهیم. این امر مربوط به اندازه ی نسبی اشیا و موضوعی است که در حال عکاسی از آن هستیم. در هنگام انجام این کار باید به اندازه ها و فاصله ی میان سوژه ها توجه داشته باشید. مغز ما به شکلی هوشمند کار می کند بدین صورت که همه ی ما می دانیم بک درخت یا خانه و یا یک ماشین چه اندازه ای دارد. اما اگر یک فردی را مشاهده کنیم که به اندازه ی برج ایفل است چه می کنیم؟ ما نمی توانیم به صورت منطقی در این باره فکر کنیم که یک فرد به اندازه ی برج ایفل باشد.

سعی کنیم سوژه های خود را در فاصله های مختلف قرار دهید، اما تصویر کنید که آنها در همان صفحه قرار دارند. قطعا می توانید تصاویر را ایجاد کنید که ذهن هر بیننده ای را به انحراف بکشاند.

با شارپنس، رنگ و کنتراست بازی کنید

پایین آمدن کنتراست، پایین آمدن نو و یا تغییر رنگ ها همه ابزار هایی هستند که می توانید با استفاده از آنها درک عمق میدان را برای کاربر از بین ببرید. زمانی که فوکوس لنز خود را بر روی بی نهایت می گذارید همه چیز را درون عکس خود جای میدهند. اما اگر فوکس خود را بر روی قسمت کوچکی از صحنه قرار دهید عمق بزرگترین خواهید داشت. دلیل این امر نیز این است که چشمان ما جایی برای استراحت ندارند و بنابراین ایده ی این که صحنه بسیار عمیق است را به خوبی درک می کنند. رنگ در عکاسی بسیار مهم است و اگر با این مفهوم آشنایی کامل ندارید بهتر است تا مقاله ی اهمیت رنگ در عکاسی را مطالعه کنید.

نتیجه

دفعه ی بعد که قصد عکاسی از یک صحنه را داشتید پرسپکتیو را حتما در نظر بگیرید. این عامل کمک میکند تا بهترین موقعیت و زاویه برای گرفتن تصویر را پیدا کنید.

وقتی با یک سوژه و یا یک صحنه رو به رو می شوید بهتر است از بسیاری از جهات آن عکاسی کنید. این کار به شما امکان این را می دهد تا طیف گسترده ای از تصاویر را برای خود داشته باشید و بتوانید از میان آنها مناسبتری را انتخاب کنید.

تکنیک های فوکوس Recomposing

ژوئن 13, 2020/0 دیدگاه/در آموزش عکاسی, وبلاگ/توسط مدیریت فروشگاه

یکی از درخواست هایی که بسیار زیاد از طرف کاربران سایت دریافت می کنیم ارایه ی ساده ی تر آموزش ها و فنون عکاسی می باشد. باید بگوییم که امسال به لطف دوربین ها و تجهیزات پیشرفته ای مانند Nikon D800 توانسته ایم تا مباحث پیچیده تری را برای کاربران پوشش دهیم. البته تصمیم گرفته ایم تا از این بعد به مباحث ساده تر برای کاربران مبتدی نیز بپردازیم تا اطلاعات این افراد را نیز افزایش دهیم. در این مقاله به بررسی تکنیک فوکوس recompose خواهیم پرداخت، که می تواند به عکاسی در شرایط مختلف مانند شرایط کم نور و یا قرار دادن سوژه در گوشه ی قالب برای شما مفید باشد. خود من به شخصه از این تکنیک های فوکوس Recomposing در بسیاری از رویداد ها استفاده می کنم

روش فوکوس recompose چندین بار توانسته تا در شرایط نوری کم که دوربین من به خوبی فوکوس انجام نمی داد کمک کندتا تصاویر زیبایی را به ثبت برسانم.

فوکوس Recomposing چیست؟

قبل از اینکه شروع به آموزش این تکنیک بکنیم بهتر است که به شما در مورد کلمه ی “recompose ” در عکاسی توضیحی بدهیم. هنگامی که می خواهید عکسی را بگیرید آنرا به دقت قالب بندی می کنید تا سوژه ی خود را در قسمت مناسبی از تصویر قرار دهید در این حالت می توان گفت شما در حال به وجود آوردن تصویر هستید.

به معنای ساده این کلمه به زمانی اشاره دارد که شما تصویر را تنظیم می کنید و سپس برای دوربین را برای قرار دادن سوژه در قسمت دیگری از تصویر جا به ا می کنید. به عنوان مثال فکر کنید که یک فرد را در مرکز قاب قرار داده اید و بر روی چشمان او فوکوس را انجام داده اید، به جای گرفتن اینگونه تصاویر خسته کننده می توانید سوژه را به قسمت های گوشه ای کارد نزدیک کنید تا با ترکیب بندی بهتری مواجه شوید. به عبارت دیگر شما در این حالت در حال ضبط تصویر از سوژه ی خود هستید.

انجام دادن فوکوس خودکار در نور کم یکی از مشکلاتی است که بیشتر تصویربرداران با آن مواجه هستند اگر این مشکل برای شما نیز پیش آمده می توانید این مقاله را نیز مطالعه کنید.

چرا به خلق مجدد (Recompose) نیاز داریم؟

به طور معمول افرادی که در حال استفاده از دوربین های دیجیتالی هستند از خلق مجدد استفاده نمی کنند. بسیاری از دوربین های DSLR، حتی ابتدایی ترین آنها دارای دسته ای از نقاط فوکوس هستند که در منظره یاب پراکنده می باشد. مانند تصویر زیر:

هنگام گرفتن عکس، ساده ترین کار این است که نقطه ی فوکوس را ناحیه ی مورد نظر منظره یاب انتقال دهید (جایی که سوژه در آن قرار داد)، فوکوس را به دست آورید و شات را انجام دهید. اما مشکلی که در اینجا با آن مواجه می باشید این است که نقاط تمرکز اغلب برای پوشش سوژه ی مورد نظر بسیار کوچک هستند و یا ممکن است در جایی که شما می خواهید نباشند. با نگاهی به تصویر بالا متوجه می شوید که شما مجبور هستید تا تصویر خود را در مکانی که 11 نقطه ی فوکوس در آن از پیش تعیین شده است قرار دهید.

اما اگر می خواهید انتخاب بیشتری داشته باشید و سوژه ی خود را آزادانه در هر نقطه از قاب حرکت دهید باید چه کاری انجام داد؟ مطمئنا دوربین های DSLR سطح بالا دارای نقاط بیشتری برای کار در این شرایط هستند اما آنها نی تمام قاب را نمی پوشانند. دلیل این امر آن است که سنسور تشخیص فاز نزدیک به مرکز قاب در بهترین حالت کار می کند، جایی که دوربین بیشترین مقدار نور را از لنز دریافت می کند. گاهی داشتن نقاط تمرکز بیش از حد ممکن از در هنگام recom کردن عکس هایتان ممکن است باعث کند شدن شما شود زیرا باید نقاط تمرکز را خیلی جابه جا کنید.

استفاده از نقاط در فوکوس Recomposing

نقاط تمرکز همیشه در تمام DSLR ها دقیق ترین نقطه برای فوکوس می باشد. یعنی ممکن است زمانی که در شرایط نوری بدی هستید تنها انتخاب شما برای گرفتن تصاویر مناسب همین نقاط راهنما باشند. اگر عکاسی در نور کم انجام می دهید حتما از این روش استفاده کنید تا تصاویر فوق العاده ای مانند تصویر زیر را به ثبت برسانید.

همانطور که مشاهده میکنید من مجبور شدم در این عکس به صورت دستی فوکوس را بر روی سوژه تنظیم کنم البته این کار را به کمک AF assist انجام دادم. در اینجا در پشت سوژه یک فلاش که آن را با ژل آبی پوشانده ام نیز وجود دارد. مانند تصویر فوق برای این نوع موقعیت ها قادر به اولویت بندی تمرکز و دوباره گرفتن عکس ها می باشید و با این کار می توانید تفاوت بزرگی ایجاد کنید. اگر درست از این تکنیک استفاده کنید لازم نیست نگران تصاویر خود باشید می توانید عکس های خوبی را به ثبت برسانید.

استفاده از روش Focusing and Recomposing

روش های مختلفی برای انجام دادن فوکوس موجود می باشد و می توانید که در ادامه نیز برخی از آنها را برای شما بازگو خواهیم کرد و مزایا و معایب هر یک را برای شما ارائه میدهیم تا بتوانید بهترین انتخاب را نسبت به کار خود داشت باشید. درادامه برای شما دستورالعمل های برای فوکوس آورده ایم و به یاد داشته باشید که نمی توانید از آنها در حالت دستی استفاده کنید.

فوکوس تکی (Single Servo)

برای فوکوس Recomposing باید دوربین خود را بر روی حالت Single Servo یا AF-S قرار دهید. زمانی که دوربین خود را بر روی این مورد تنظیم کردید در حالی که کلید شاتر را نیمه فشار دهید فقط یکبار فوکوس انجام می شود. به یاد داشته باشید که در حالی که نقطه ی فوکوس را در مرکز قرار می دهید دوربین را نیز به سمت سوژه حرکت دهید سپس کلید شاتر را فشار دهید تا دوربین آن را قبول کند (یا به وسیله ی بوق یا نشانگر سبز درون منظره یاب ) و سپس دوباره پیشنهاد بدهید و عکس بگیرید. اگر دوربین شما عکسی نگرفت احتمالا بر روی حالت “Focus” است و کافی است تا از بخش تنظیمات آن را به AF-S تغییر دهید.

این حالت حتی در دوربین های سطح پایین نیز بسیار خوب عمل می کند البته اگه سوژه ی شما در حال حرکت نیست و پیشنهاد میکنیم تا آن را امتحان کنید. اگر می خواهید در هر حالتی فوکوس خود را یر روی سوژه قفل کنید بهتر است تا حالت بعدی را امتحان کنید.

قفل فوکوس خودکار (Autofocus Lock) در فوکوس Recomposing

تقریبا تمام دوربین های DSLR حتی دوربین های ساده و سطح ورودی دارای دکمه ای در پشت دوربین هستند که به قفل فوکوس خودکار اختصاص داده شده است. در دوربین های نیکون این کلید AE-L / AF-L نام دارد. این دکمه به طور معمول برای قفل کردن قرار گرفتن در معرض فوکوس طراحی شده است که به طور معمول برای انجام دادن فوکوس Recomposing بسیار مناسب است.

برای شروع می توانید کلید شاتر را تا نیمه فشار دهید پس از تایید فوکوس کلید قفل را فشار داده و نگه دارید در حالی که هنوز کلید شاتر را نگه داشته اید. سپس عکس خود را دوباره تنظیم کرده و بگیرید(با نگه داشتن دو دکمه).

بررسی و خرید دوربین دیجیتال نیکون در این بخش از دی جی 24.

با انجام این کار دو چیز نصیب شما می شود با قفل شدن فوکوس در شرایط نوری نامناسب می توانید صحنه را حفظ کنید. همچنین تمرکز شما بر روی موضوع باقی می ماند تا زمانی که خودتان آن را قطع کنید.

روشن کردن کلید AF-ON / Back

آخرین روشی که در تکنیک های فوکوس Recomposing برای شما می گوییم و من شخصا استفاده از آن را به دو روش دیگر در تکنیک های فوکوس و Recompos ترجیح می دهم، دکمه ای در پشت دوربین برای به دست آوردن فوکوس است. از این روش به عنوان دکمه ی فوکوس یا Back-Button Focus نیز یاد می کنند. با جابجایی عملکرد فوکوس به وسیله ی این دکمه دیگر نیاز به فشار دادن کلید شاتر برای رسیدن به فوکوس ندارید.

در واقع در این روش کلید شاتر تنها برای گرفتن عکس استفاده می شود. این عامل برای من مهم است چون مجبور نیستم کلید شاتر را تا نیمه فشار دهم و شاید به اشتباه عکس بگیرم.

کلید AF-ON نیز در بیشتر دوربین های DSLR وجود دارد و می توانید آن را در تنظیمات دوربین پیکربندی کنید تا عملکرد فوکوس را به آن انتقال دهید. ابتدا مطمئن شوید که در حالت AF قرار دارید (باید بتوانید نقاط تمرکز منظره یاب خود را حرکت دهید). در مرحله ی بعد به منوی تنظیمات سفارشی بروید سپس گزینه ی AF Activation را پیدا کنید و به AF-ON only تغییر بدهید.

پس از تغییر دادن تنظیمات در صورتی که کلید شاتر را تا نیمه فشار دهید هیچ کاری انجام نمی شود اما در صورتی که AF-ON را فشار دهید دوربین شروع به فوکوس کردن خواهد کرد. اگر دوربین شما این کلید را نداشت می توانید با استفاده از تنظیمات پیکربندی کلید AE-L / AF-L را برای انجام این کار تنظیم کنید. برای گرفتن یک عکس در این حالت طبق مراحل زیر پیش بروید:

مراحل عکس گرفتن در این حالت

دوربین را به سمت سوژه ی مورد نظر ببرید
برای انجام فوکوس کلید AF-ON را با انگشت شست فشار دهید
دکمه ی فوکوس را رها کنید تا فوکوس در آن نقطه قفل شود
عکس خود را تنظیم کنید . با فشردن کلید شاتر عکس بگیرید