در سال های گزشته خصوصا دهه اخیر با پیشرفت تکنولوژی دسناب عکاسی نیز محول شد و دوربین های قدیمی آنالوگ کنار رفتند و به جای آن ها دوربین های دیجیتالی به بازار آمدند. این دوربین ها اط قطعات بسیاری تشکیل شده اند اما قلب آن ها حسگری است که درونشان قرار دارد. سنسور دوربین عکاسی نور را جذب کرده و تصویر را تشکیل می دهد بابراین می توان گفت که مهم ترین بخش یک دوربین عکاسی دیجیتال است. این سنسور ها در واقع جاگیزین فیلم ها نگاتیو های قدیمی شده اند.

انواع سنسور دوربین عکاسی

در کل سنسور ها سه نوع هستند: ccd , super ccd و حسگر سیماس البته سنسور های میکرو چهار سوم موس نیز هستند که پاناوسنیک بیشترین استفاده را از ان ها دارد.

اکثر دوربین های دیجیتالی امروز سنسور ccd دارند. این حسگر ها از میلیون ها سلول نوری بوجو امده اند روند کار نیز به این گونه است که هر سلول نوری که به آن تابیده می شود را به ولتاز الکتریکی مبدل می کند. در نوع دوم سنسور ها سلول ها ساختاری لانه زنبوری و یا شش گوش منظم دارند. این روش چیدمان سبب جذب بیشتر نور و حساسیت بیشتر می شود و به خاطر اینکه فاصله سلول ها با بکیدگی کمتر شده است عکس ثبت شده کیفیت بیشتری خواهد داشت.

سنسور سوم که با نوع اول رقابت بالایی دارد سیماس CMOS است. این مدل حسگر مصرف انرژی کمتری دارد که برای کاربران دوربین های عکاسی بسیار مهم است. دوربین هایی که از این حسگر ها بهره می برند به طور میانگین مصرفی 2/3 تا 1/10 دوربین های دیگر دارند. در ضمن روی خود تراشه سنسور تجهیزات الکترونکی واقع شده اند که این به کوچک تر شدن سایز و سبک تر شدن دوربین عکاسی می انجامد.

اما CCD هم نسبت به سیماس از مزایایی بهره من است که حساسیت بیشتر به نور یکی از آن هاست بنابر این می توانید از دوربین هایی با این حسگر ها در شب با نویز بسیار کمتری عکاسی کنید. در مقابل حسگر های سیما در روشنایی روز عکس هایی شفاف تر را می گیرند. پردازش هر عکس در دوربین های سیماسی کمی بیشتر نیز طول می کشد جرا که پردانزده ای برای کاهش نویز در آن ها واقع شده است.

نحوه کار حسگر دوربین عکاسی

حسگر های نوررا جذب می کنندو آن را به صورت الکترونیکی پردازش می کنند و در حافظه ذخیره می کنند. کیفیت تصویر ذخیره شده به سایز و تعداد پیکسل های موجود در حسگر رابطه مستقیم دارد. متریال سازنده فصحه سنسور ها سیلیکونی است که روی آن فوتوسایت ها ( پیکسل ها) قرار دارند. در اقع این فوتوساتی ها هستند که نور دریافتی را به موج الکترونیکی مبدل می نند و هرچه میزان نور بیشتر باشد امواج نیز بیشتر خواهند بود شدت نور نیز طول موج ها را کاهش می دهد. به بخشی از این فوتوسایت ها که الکترون ها را ایجاد می کنند فوتودیود می گویند.

25 درصد از سطح سنسور دوربین عکاسی را فوتودیود ها کاور کرده اند. باید بدانید که این فوتوسایت ها رنگی از خود تولید نمی کنند و قسمتی که وظیفه تولید رنگ را دارد یک فیلتر رنگی میکروسیکوپی وجود دارد که رنگ های اصلی را می سازد. روی هر فوتوسایت ها سلول نوری یک فیلتر سبز، آبی و یا قرمز وجود دارد که تنها اجازه خروجی به همان رنگ خدش را می دهد. این اطلاعات پس از پردازش به تصویری مملو از رنگ تبدیل می شوند.

در دوربین های دیجیتالی روی سطح سنسور ها یک لنز میکروسکوپی قرار دارد (روی هر فوتوسایت) این لنز کوچک وظیفه قدرتمندتر کردن سیگنال ها را دارد.

بزرگی حسگر های دوریین

هر چه تعداد پیکسل ها و یا فوتوسایت ها بیشتر باشد روزلوشن تصویر افزایش می یابد. البته نسبت سایز حسگر به تعداد نباید به گونه ای شود که تعداد پیکسل ها بسیار زیاد شود چرا که توانایی کلی حسگر برای جذب نور کاهش می یابد که اصطلاحا می گویند محدوده داینامیکی سنسور کاهش پیدا کدره است. معورف ترین سایز سنسور که اکنون در دوربین های دیجیتالی بسیار پر طرفدار است فول فریم یا 35 میلیمتری است بقیه حسگر ها نسبتی از ان را تشکیل می دهند.

یکی از فاکتورهای مهم درباره سنسور ها ضریب کراپ است. به معنای نسبت سایز سنسور دوربین به فول فریم. این نسبت هرچه بزرگتر باشد سنسور کوچکتر است و بر عکس.