بزرگنمایی در عکاسی

بزرگنمایی در عکاسی که به آن نسبت تولید نیز گفته می شود، خاصیت لنز دوربین است که میزان تمرکز شما را توصیف می کند. به طور خاص، بزرگنمایی عبارت است از نسبت بین اندازه یک شی هنگام نمایش روی سنسور دوربین نسبت به اندازه آن در دنیای واقعی. بزرگنمایی معمولاً به صورت نسبت نوشته می شود.

به عنوان مثال، تصور کنید که شما در حال عکاسی ماکرو هستید و شیئی که از آن عکاسی می کنید بر روی سنسور دوربین شما یک عرض دارد که عرض آن 1 اینچ است. اگر ش مشابه در دنیای واقعی 2 اینچ باشد، بزرگنمایی شما 1: 2 است. (مهم نیست که از چه واحدهای اندازه گیری استفاده می کنید؛ مهم این است که نسبت بین اندازه شی در سنسور دوربین شما نسبت به اندازه آن در دنیای واقعی باشد.

بزرگنمایی را می توان به صورت اعشاری نیز نوشت. به عنوان مثال، بزرگنمایی 1: 2 را می توان بزرگنمایی 0.5 برابر نوشت (که با انجام 1 ÷ 2 به دست می آید). به این ترتیب است که به طور کلی بزرگنمایی در لیستی از مشخصات لنز  0.3x ، 0.14x ، 0.22x و غیره  ظاهر می شود. زوم اپتیکال و دیجیتال چیست ؟ در این مقاله دیجی 24 بخوانید.

بزرگنمایی در عکاسی ماکرو

یک مورد خاص وقتی است که جسم در دنیای واقعی همان اندازه را دارد که روی سنسور دوربین شما قرار دارد. این بزرگنمایی 1: 1 است که به عنوان بزرگنمایی 1x یا “اندازه زندگی” نیز شناخته می شود. این موقعیت مهم است زیرا بزرگنمایی 1: 1 استاندارد برای عکاسی ماکرو در نظر گرفته می شود و بیشتر لنزهای ماکرو در نزدیکترین فاصله فوکوس بزرگنمایی 1: 1 خواهند بود.

هرچه بیشتر تمرکز کنید، بزرگنمایی شما بزرگتر خواهد بود. لنزهای ماکرو به طور معمول به بزرگنمایی حدود 1: 1 می رسند، اگرچه بعضی از آنها (مانند Zeiss 100mm f / 2 Macro) فقط می توانند به بزرگنمایی 1: 2 برسند.

چند لنز ماکرو خاص می توانند از بزرگنمایی 1: 1 فراتر روند، مانند Laowa 100mm f / 2.8 که می تواند به 2: 1 برسد. یک انتخاب محبوب در میان علاقه مندان به عکاسی ماکرو، Canon MP-E 65mm f / 2.8 است که می تواند تا بزرگنمایی 5: 1 پیش برود! با این حال، این لنز فقط می تواند عکس های ماکرو بگیرد و نمی تواند روی هر چیزی دور از لنز فوکوس کند. این محدوده از بزرگنمایی 1: 1 تا 5: 1 است.

آموزش عکاسی ماکرو به صورت حرفه ای | تکنیک های عکاسی کلوزاپ از انواع سوژه ها

بیشتر لنزهای ماکرو بزرگنمایی فعلی خود را در همان پنجره اطلاعاتی با فاصله کانونی به شما می گویند.

تأثیر اندازه سنسور دوربین در بزرگنمایی

بزرگنمایی چگونه به اندازه سنسور دوربین شما ارتباط دارد؟ از یک طرف، بزرگنمایی به دلیل اندازه سنسور شما اصلاً تغییر نمی کند. حتی اگر سنسور داشته باشید مهم نیست. بزرگنمایی خاصیت لنز است. در همان زمان ، خواهید دید که هنگام استفاده از دوربین سنسور برش، یک لنز ماکرو می تواند نمایی بزرگتر از سوژه شما را ضبط کند. شاید با یک نمودار همه چیز روشن شود. در اینجا نحوه مشاهده یک موضوع نمونه (یک سکه در این مثال) در بزرگنمایی یکسان در دو اندازه مختلف حسگر مشاهده می شود:

اگر این کمک کند، می توانید به این صورت در مورد آن فکر کنید:

عکسبرداری با سنسور کراپ مانند بریدن تصویر از یک سنسور فول فریم است.

برش عکس، بزرگنمایی را افزایش نمی دهد و همچنین  اما این موضوع  تصویر نهایی شما را بزرگتر می کند.

نتیجه این است که سنسورهای کوچک دوربین می توانند برای این نوع عکاسی ماکرو با بزرگنمایی بسیار عالی کار کنند. در حقیقت، اگر پیکسل های کوچکتر از دوربین فول فریم داشته باشند، احتمالاً مزیت محسوب می شود. (به عنوان مثال، اگر به حداکثر جزئیات در مورد یک موضوع با بزرگنمایی زیاد نیاز دارید ، یک دوربین aps-c 24 مگاپیکسلی معمولاً به دوربین 24 فریم مگاپیکسلی ارجح است.) این وضعیت مشابه وضعیت عکس برداری تله فوتو است. وقتی هدف شما این است که حداکثر تعداد پیکسل ها را روی یک موضوع کوچک یا دور قرار دهید، یک سنسور برش با یک پیکسل کوچک کار می کند.

اهمیت بزرگنمایی در عکاسی

برخلاف برخی از تنظیمات دوربین مانند سرعت شاتر یا دیافراگم، اگر می خواهید عکس هایی با کیفیت بالا بگیرید ، نیازی نیست که مدام در مورد بزرگ نمایی خود فکر کنید. اما این به این معنی نیست که این تنظیمات مهم نیست.

بزرگنمایی در دو زمینه اصلی مهم است: خرید لنز  و فهمیدن عمق میدان.

اکنون که بزرگنمایی را درک کردید، به راحتی می توانید دریابید که آیا یک لنز خاص به اندازه کافی توانایی فوکوس نزدیک را برای نیازهای شما فراهم می کند. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شوید که برای آنچه از آن عکاسی می کنید به لنز ماکرو 1: 1 نیاز دارید و لنزی که خود را به صورت ماکرو تبلیغ کند اما فقط به 1: 2 برسد کافی نخواهد بود.

بزرگنمایی در لنز دوربین

بعضی از لنزها ممکن است خود را به عنوان لنزهای ماکرو تبلیغ نکنند، حتی اگر از قابلیت تمرکز نزدیک بسیار چشمگیری برخوردار باشند. به عنوان مثال، لنز  کیت AF-P Nikon 18-55mm می تواند به بزرگنمایی حدود 1: 2.6 (0.38x) برسد و دوربین Canon 24-70mm f / 4 حتی به بزرگنمایی 1: 1.4 (0.71x) نیز فراتر می رود.

این بزرگ نمایی بیشتر از چیزی است که با بسیاری از لنزهای به اصطلاح “ماکرو” از تولید کنندگان دیگر دریافت می کنید! با استفاده از هر یک از این لنزها، می توانید از نزدیک از سوژه های بزرگتر مانند گل، مارمولک، سنجاقک و … عکس بگیرید بدون اینکه هزینه ای برای یک لنز ماکرو اختصاص دهید.

لنز Nikon 300 mm f / 4D علی رغم اینکه از نظر فنی یک لنز “ماکرو” نیست، به دلیل توانایی در نمای نزدیک مشهور است.

زمینه دیگر که بزرگنمایی در آن اهمیت دارد، کشف عمق میدان شماست. مهم نیست که از چه لنزی استفاده می کنید، عمق میدان شما در بزرگ نمایی بسیار کم خواهد بود و هنگامی که در بزرگنمایی 1: 1 و بیشتر باشید، به طور چشمگیری از بین می رود. عمق میدان در عکاسی ماکرو چگونه تنظیم شود؟

این به این دلیل است که با بزرگنمایی و تمرکز نزدیک عمق میدان کاهش می یابد. از آنجا که می توان بزرگنمایی را ترکیبی از فاصله کانونی و فاصله کانونی تصور کرد (و حتی از نظر ریاضی بیان کرد)، هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد: بزرگنمایی های بزرگ دارای عمق میدان کم هستند.

اگر می دانید در چه بزرگنمایی ای به سر می برید، در مورد عمق میدانی که می توانید بدست آورید، ایده خوبی خواهید داشت. به عنوان مثال ، من می دانم که وقتی در بزرگنمایی 1: 1 هستم، برای به دست آوردن عمق میدان کافی و شاید حتی f / 22، باید از دیافراگم حداقل f / 16 استفاده کنم. با کمی تمرکز به عقب – مثلاً بزرگنمایی 1: 2 – استفاده از f / 8 یا f / 11 به جای آن ، برای همان عمق میدان امکان پذیر است