پرسپکتیو ابزاری قدرتمند در عکاسی می باشد. البته چشم انداز دارای انواع مختلفی است که در این مطلب قصد بررسی نحوه استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای را داریم که می تواند در بهبود دادن تصویر شما تاثیر زیادی داشته باشد.

پرسپکتیو دو نقطه ای چیست؟

پیشتر در مورد پرسپکتیو در عکاسی صحبت کرده بودیم. هنگام صحبت در مورد چشم انداز اصطلاح نقطه محو اغلب استفاده می شود. این نقطه در تصویر محلی می باشد که در آن همه خطوط به هم نزدیک و یا ناپدید می شوند. برای مثال این نقطه در تصویر زیر جایی می باشد که جاده به پایان می رسد.

همانطور که مشاهده می کنید زمانی که از یک پرسپکتیو استفاده می کنید، نقطه ناپدید شدن توجه را به سمت خود جلب می کند در حالی که دو نقطه محو شده سوژه را در آغوش می کشد. پرسپکتیو دو نقطه ای نیز دقیقا به همین عامل اشاره دارد و می توان گفت این تکنیک زمانی کاربردی است که در بخش افق دو نقطه از تصویر محو می شوند.

خطوطی که از این نقاط به دست می آیند به ما نشان می دهند که باید به چه چیزی در تصویر دقت کنیم. می توان گفت در صورتی که از چشم انداز دو نقطه ای به خوبی در تصویر استفاده شود، برای تصاویر شما جلوه ای بی نظیر و خارق العاده را فراهم می کنند. این کار با استفاده از خطوط جلو بر میانه تصویر تاکید می کند.

نحوه استفاده از پرسپکتیو دو نقطه ای

شما می توانید در هر نوع از سبک عکاسی یک پرسپکتیو دو نقطه ای ایجاد کنید. این دیدگاه به ویژه در عکاسی معماری بسیار کاربردی است و می تواند به تصاویر جلوه و کاربرد را بیفزاید.

یکی از کاربرد هایی که تکنیک دو نقطه ای دارد این است که می توانید با استفاه از آن به سوژه خاصی تاکید داشته باشید برای مثال در عکاسی معماری این سوژه می تواند یک ساختمان باشد. با اینکه می توان از این نوع پرسپکتیو در بسیاری از سبک های عکاسی استفاده کرد اما بیشترین کاربرد آن در عکاسی معماری می باشد.

آموزش ایجاد پرسپکتیو دو نقطه ای

پیدا کردن یک مکان مناسب

برای این نوع از ترکیب بندی یکی از مهمترین مراحل پیدا کردن مکان مناسب است که باید با دقت انجام شود. برای این کار باید توجه داشته باشید در محل مورد نظر دو خط وجود داشته باشند که به صورت مستقیم به سمت سوژه می رود. البته برخلاف دیدگاه تک نقطه ای در این تکنیک خطوط باید به سمت بیرون هدایت شوند نه به سمت داخل و معمولا از خط افق سر چشمه می گیرند.

در تصویر بالا سمت چپ می توانید نمونه ای از دیدگاه یک نقطه ای را مشاهده کنید و در سمت راست دیدگاه دو نقطه ای دیده می شود. بهتر است تا برای شروع کار عکاسی خود از یک ساختمان با شکل مستطیلی عکاسی کنید که برای شروع بسیار سوژه مناسبی می باشد.

یافتن محل قرار گیری

جایی که برای عکاس در آن قرار می گیرد همیشه یک عامل مهم به شمار می رود. البته این عمر زمانی که قصد عکاسی پرسپکتیو دو نقطه ای را دارید اهمیت بالاتری پیدا می کند و می توان گفت این کار یک عنصر اساسی هنگام تصویربرداری شما می باشد.

شما باید در جایی بایستید که در وسط سوژه قرار داشته باشید و خطوط از کنار شما عبور کنند. ساختمان های سوژه های بسیار خوبی برای عکاسی شما هستند و اگر می خواهید عکاسی معماری انجام دهید بهتر است تا از یک گوشه به سوژه مورد نظر خود نگاه کنید.

شروع به عکاسی کنید

هنگامی که در مقابل سوژه ایستاده اید زمان آن رسیده است تا تنظیمات عکس را بررس کنید. ترکیب مرکزی موضوعی بحث برانگیز در میان عکاسان می باشد، اما زمانی که صحبت از دیدگاه دو نقطه ای می باشد موضوع متفاوت است. در نوع از ترکیب بندی بهترین کار می تواند قرار دادن تصویر در بخش مرکزی باشد که البته بسیاری از عکاسان حرفه ای نیز همین کار را انجام می دهند.

دو نقطه محو شما باید یا در خط افق قرار بگیرند و یا در گوشه ای از تصویر باشند. البته می توانید در پس پردازش خطوط محو شده را کمی ویرایش کنید و یا می توانید عکس خود را کمی برش بدهید تا خطوط در تصاویر تثبیت شوند. البته برش دادن را به دلیل پایین آمدن وضوح تصویر پیشنهاد نمی کنیم. برای آزمایش کردن تصویر نهایی خود، بهتر است تا به آن نگاه کنید و سپس به دنبال خطوط محو شده باشید. اگر آنها را پیدا کردید کار شما به پایان رسیده است.

وقتی صحبت از قوانین ترکیب بندی می شود ما اغلب در مورد نسبت طلایی و قانون یک سوم می شنویم که هر دو برای هدایت کردن چشم بیننده به یک بخش خاص موثر می باشند. اما سوال این است که کدام یک از این دو مورد برای عکاسی ما مناسبتر می باشد؟ در این مطلب سعی کرده ایم تا تمام اطلاعات در مورد این دو موضوع پرکاربرد ترکیب بندی را برای شما بیان کنیم.

نسبت طلایی چیست؟

نسبت طلایی ابزاری ترکیبی می باشد که برخی آن را با نام مارپیچ فیبوناچی نیز می خوانند و این نسبت بخشی از یک شی طبیعی می باشد. می توان این قانون را بر حسب یک فرمول ریاضی نیز ذکر کرد که عبارتست از :

a/b = (a+b)/a = 1.61803398875

که فرم کوتاه شده آن 1:1.618 می باشد. مانند بسیاری از روش های ترکیب بندی می توان گفت نقاشان کلاسیک اولین کسانی بودند که از این روش ترکیب بندی استفاده کردند. میتوان گفت ما تصاویری را ترجیح می دهیم که در آنها حس هماهنگی وجود داشته باشد که نسبت طلایی و قانون یک سوم دو تا از راه های ایجاد این هماهنگی می باشد. نسبت طلایی باعث می شود تا چشم بیننده به طول متعادلی در تصویر هدایت شود.

نکته مهمی که در مورد این نسبت وجود دارد این است که می توانید از آن با و8 روش مختلف استفاده کنید. می توانید با استفاده از این تکنیک به چهار روش عمودی و چهار روش با جهت گیری افقی تصویربرداری کنید.

آشنایی با قانون یک سوم

قانون یک سوم هم یکی دیگر از قوانین ترکیب بندی می باشد که به صورت نرم افزاری حتی در بسیاری از دوربین های ارزان قیمت و برنامه های ویراِش تصویر وجود دارد و می تواند کمک بسیاری در استفاده از این تکنیک به ما داشته باشد. در این تکنیک باید تصویر خود را به سه قسمت تقسیم کرده اید. ابتدا به صورت عمودی و سپس به صورت افقی این کار را انجام دهید.

برای شروع این کار بهتر است تا دو خط را در میان صفحه ابتدا در بخش ⅓ و سپس در بخش ⅔ تصویر به صورت عمودی  ایجاد کنید و سپس همین کار را به صورت افقی انجام دهید. توجه داشته باشید که با این کار صفحه را به 9 بخش تقسیم می کنید.

برای استفاده از قانون یک سوم در عکاسی باید سوژه خود را در یکی از نقاط تلاقی قرار دهید. با قرار دادن سوژه در این نقاط، تصویر از نظر زیبایی شناختی بهتر می شود و جلوه بهتری نسبت به سوژه ای که در وسط قرار دادن به دست می آید. حال که با این دو قانون ترکیب بندی آشنا شدید بهتر است تا به سراغ مقایسه نسبت طلایی و قانون یک سوم برویم.

مقایسه نسبت طلایی و قانون یک سوم

بهتر است همین حالا به این نکته اشاره داشته باشیم که هیچ یک از این دو تکنیک ترکیب بندی بر یکدیگر پیشی ندارند و هر یک از آنها دارای مزایایی می باشد که باعث شده تا برای نوعی از صحنه ها مناسب باشند. در ادامه در مورد هر یک از این روش های ترکیب بندی به صورت مفصل بحث خواهیم کرد.

استفاده از قانون یک سوم برای ایجاد علاقه در صحنه های ساده

به عنوان یک قاعده کلی می توان گفت ترکیب یک سوم برای صحنه های ساده و مینیمالیستی مورد استفاده قرار می گیرند. این تکنیک حواس پرتی زیادی ندارد و معمولا در پس زمینه و پیش زمینه جزییات زیادی موجود نیست. هنگامی که سوژه شما یک قسمت از 9 قسمت تصویر را تشکیل میدهد مناسب برای یک عکاسی پرتره می باشد که ارزش دیدن را دارد. البته این نوع از ترکیب بندی برای عکاسی از محصول مناسب نمی باشد و کاربردی ندارد.

استفاده از نسبت طلایی برای تاکید بر جنبش

با استفاده از مفهوم نسبت طلایی چشم بیننده در امتداد خط حرکت می کند و در انتهای مارپیچ قرار می گیرد. این بهترین نوع ترکیب بندی برای زمان هایی مانند مسافرت است که اتفاقات زیادی در آن رخ می دهد. سوژه های این عکاسی می تواند افراد، ساختمان ها و یا سایز سوژه ها باشد. گفتنی است که از نسبت طلایی بیشتر برای انتقال احساس حرکت به تصویر استفاده می شود.

بهترین قانون ترکیب بندی برای صحنه

وقتی وارد دنیای عکاسی می شویم همه ما قانون یک سوم را یاد می گیریم. این تکنیک رایج ترین قانون ترکیب بندی می باشد. به نظر می رسد نقاط کانونی در تقاطع های تعیین شده توسط این قانون به دست آمده است خوشایند تر می باشند. با این حال اینکه از کدام قاعده نسبت طلایی و قانون یک سوم استفاده می کنیم، همیشه به صحنه مورد نظر بستگی دارد.

بررسی و خرید انواع لنز دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24.

اگر موضوعی داشته باشیم که در آن اتفاقات زیادی رخ نمی دهد می توانیم از قانون یک سوم استفاده کنید و این کار کمک میکند تا تصویر هیجان انگیز تر به نظر برسد. این در حالی است که نسبت طلایی کمی پیچیده تر است و می توانید از آن در صحنه هایی که حرکت را نشان می دهند برای هدایت چشم بیننده استفاده کنید.

یکی از مواردی که باعث ناامیدی عکاسان می شود نداشتن لطافت و تاریک بودن تصویر است. عکس هایی با وضوح بالا و یا شارپ بسیار جذاب تر از تصاویر نرم می باشند به همین دلیل در این بخش تصمیم گرفتیم تا نحوه گرفتن تصاویر شارپ را برای شما به اختصار توضیح دهیم. دلایلی وجود دارد که باعث می شود برخی از تصاویر شما تار ظاهر شود که عبارتند از :

1. سرعت شاتر طولانی می تواند لرزش های دست را ضبط کند و از این طریق یک تصویر تار را برای شما به وجود آورد.
2. سوژه شما ممکن است در حال حرکت باشد و باعث تار شدن تصویر شود. البته اگر سرعت شاتر طولانی تر باشد تاری تصویر نیز بیشتر می شود.
3. فوکوس ضعیف منجر به ایجاد یک تصویر نرم می شود.
4. ممکن است لنز شما بی کیفیت باشد و برای ثبت تصاویر شارپ مناسب نباشد.
5. ممکن است ایزو شما مقدار زیادی را داشته باشد و در نتیجه این امر نویز های زیادی ایجاد می شود و می توان گفت جزییات تصویر را به مقدار زیادی از بین می برد.

برای حل مشکل وضوح تصویر بهتر است تا مشکلات ذکر شده را رفع کنید تا به وضوح مورد نظر خود دست پیدا کنید. البته موارد دیگری نیز در گرفتن تصاویر شارپ تاثیر دارد که در ادامه به آنها نیز اشاره خواهیم کرد.

چگونه تصاویر شارپ تری تهیه کنیم؟

مقدار ایزو را تنظیم کنید

برای شروع کار باید به ایزو دوربین خود توجه داشته باشید. بهتر است تا با کمترین مقدار ISO شروع به تصویربرداری کرده و در صورت نیاز آن را افزایش دهید. مقدار پایه برای دوربین نیکون من ISO 200 می باشد. مقدار پایه ای ایزو تصاویر بسیار واضحی را برای شما تولید می کند که می توان گفت از بالاترین کیفیت ممکن برخوردار است.

با بالا رفتن ایزو نویز در تصاویر بیشتر می شود و این نویز ها  وضوح را به مقدار زیادی پایین می آورند. البته باید بدانید که برخی از مواقع به دلیل نوردهی بهتر با بالا رفتن مقدار ایزو کیفیت تصویر بهتر می شود. پیشنهاد می کنیم تا مقاله ما را درباره ایزو و تاثیر آن بر عکس ها مطالعه کنید.

بهترین حالت را برای گرفتن تصاویر شارپ را انتخاب کنید

به شخصه وقتی در نور کم در حال عکاسی هستم دوربین را بر روی حالت اولویت دیافراگم قرار داده و سپس شروع به تصویربرداری می کنم. همچنین مقدار دیافراگم را در باز ترین حالت ممکن تنظیم می کنم تا نور بهتری را در تصاویر خود داشته باشم. البته گشودگی دیافراگم در لنزهای مختلف با یکدیگر متفاوت است و مقادیر مختلفی را در بر می گیرد.

پس از تنظیم دیافراگم دوربین به صورت خودکار مقدار سرعت شاتر را برای ما اندازه گیری کرده و می تواند برای گرفتن تصاویر شارپ تر به شما کمک بسیاری بکند. اگر با حالت های مختلف دوربین آشنایی ندارید بهتر است تا سری به این مقاله دی جی 24 بیندازید.

سرعت شاتر سریع تری را انتخاب کنید

بعد از اینکه دوربین را روی حالت اولویت دیافراگم قرار دادین و حالت اندازه گیری مناسب را انتخاب کردید دوربین را به سمت سوژه بگیرید و دکمه شاتر را نیمه فشار دهید. با انجام این کار باید سرعت شاتر در پایین منظره یاب برای شما نمایش داده شود.

• اگر سرعت شاتر 1/100 یا سریعتر نشان داده می شود باید مقدار مناسبی باشد، مگر اینکه در صحنه شما سوژه ای در حال حرکت باشد و یا در حال استفاده از یک لنز بلند باشید. اگر باز هم سوژه ای در تصویر شما تار به نظر می رسید از سرعت شاتر های 1/200 و یا 1/500 استفاده کنید.
• از طرف دیگر از مقدار سرعت شاتر زیر 1/100 باشد می توان گفت شما نور مناسب در تصویر ندارید. بهتر است برای رفع این مشکل نوردهی محیط را بهبود ببخشید.

در محل های تاریک از بیشترین مقدار ISO استفاده کنید

اگر هنوز هم تصاویر شما تار می باشد، سعی کنید تا دوربین را ثابت نگه دارید و مقدار ایزو را افزایش دهید. در محل هایی که نور بسیار کم است بهترین کار برای گرفتن تصاویر شارپ بهتر است تا ایزو را بالا ببرید و سرعت شاتر را در حالت سریع تری قرار دهید. با اینکه این کار باعث ایجاد نویز در تصویر می شود اما معمولا بهتر از گرفتن یک تصویر تار عمل می کند.

کاربرد Auto ISO در وضوح تصویر

امروزه بسیاری از دوربین های دیجیتال از قابلیت ایزو خودکار برخوردارند که برای بالا بردن وضوح تصویر و شارپنس بسیار مهم می باشد. بنابراین بهتر است تا این قابلیت را روشن کنید و حداکثر میزان آن را بر روی ISO 1600 تعیین کنید. اگر گزینه انتخاب حداقل سرعت شاتر را نیز در اختیار دارید آن را بر روی 1/100 تنظیم کنید.

این ویژگی در دوربین ها بسیار کاربردی است زیرا اگر مقدار نور ورودی به لنز کاهش یابد و سرعت شاتر به 1/100 برسد، دوربین به صورت خودکار ایزو را افزایش می دهد. اگر دستان شما کمی لرزش دارد بهتر است تا حتما از لرزشگیر ها استفاده کنید. بهترین گزینه برای این کار سه پایه دوربین است که برای بسیاری از سبک های تصویربرداری مناسب می باشد.

+++ خرید انواع سه پایه دوربین عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24.

تاثیر فوکوس در گرفتن تصاویر شارپ

بیاموزید که چگونه باید فوکوس را انجام دهید و با قوانین این فعالیت کنار بیاید. یکی از تاثیر گذارترین موارد در شارپ بودن تصویر انجام صحیح فوکوس می باشد. اگر سوژه مورد نظر شما در تصویر تار می باشد اما چیزی نزدیک به دوربین بسیار واضح است قطعا مشکل از فوکوس شماست. اگر کل تصویر تار است و هیچ چیز واضح نمی باشد دلیل آن میتواند استفاده از فوکوس دستی در کنار سرعت شاتر بالا باشد. اگر در رسیدن به فوکوس خود مشکل دارید بهتر است تا مواردی که در ادامه به آنها اشاره کرده ایم را با دقت مطالعه کنید.

• کمبود نور می تواند باعث اختلال در فوکوس خودکار دوربین شود به همین دلیل بهتر است قبل از شروع کار، اطمینان داشته باشید که نور مناسب برای این فعالیت در محیط وجود دارد.
• بسیاری از دوربین های دیجیتال به شما این امکان را میدهند تا با دکمه دیگری به غیر از دکمه شاتر فوکوس خود را انجام دهید. این کار می تواند دقت شما را در انجام این عمل بالاتر ببرد. البته برای دقیق انجام گرفتن این فعالیت بهتر است تا کمی به این روش عادت کنید.
• فوکوس خودکار دوربین با استفاده از کنتراست فعالیت خود را انجام می دهد. برای مثال در صورتی که بخواهید بر روی یک دیوار سفید فوکوس کنید این کار عملی نمی شود اما اگر بر روی قسمت سیاهی از یک دیوار سفید فوکوس را انجام دهید به سرعت انجام می شود. بهتر است برای داشتن فوکوس بهتر نقاطی که دارای کنتراست بالایی هستند را انتخاب کنید.

دیافراگم شارپ را انتخاب کنید

دیافراگم نقش موثری را در وضوح تصویر دارد. برای گرفتن تصاویر شارپ بهتر است تا به دیافراگم توجه ویژه ای داشته باشید. من برای عکاسی از منظره بیشتر از دیافراگم F/8 یا F/11 استفاده می کنم این در حالی است که برای پرتره از مقدار F/1.4 تا F/8 را استفاده می کنم. بهتر است با با بازی کردم با این مقدار هم عمق میدان مناسب را برای تصاویر خود ایجاد کنید و هم وضوح مناسب را به دست آورید. می توانید از لرزشگیر دیجیتال و یا اپتیکال خود نیز برای گرفتن وضوح بهتر در تصویر استفاده کنید.

فیلتر پلاریزه یکی از ابزارهایی می باشد که همراه داشتن آن در کیف تجهیزات برای تصویربرداری واجب است. این فیلتر معمولا از ابزار هایی است که عکاسان طبیعت آنها را خریداری می کنند تا برای افزایش کیفیت و کنتراست تصاویر به کمک آنها بیاید. قرار دادن فیلتر پلاریزه بر روی لنز دوربین مانند قرار دادن عینک آفتابی بر روی چشم می باشد و وظیفه این محصول جلوگیری از ورود امواج نور تصادفی می باشد و از این طریق برای ساخت تصاویر با کیفیت تر شرایط را برای تصویربرداران فراهم می آورد.

فیلتر پلاریزه چیست؟

این فیلر که گاها آن را با نام پلارایزر نیز می خوانند یک نوع از فیلتر ها می باشد که آن را در جلوی لنز دوربین عکاسی قرار می دهند. در حقیقت این وسیله برای کاهش بازتابش، کاهش تیرگی جو و افزایش اشباع رنگ در تصاویر استفاده می شود. این فیلتر در میان عکاسان منظره، شهری و معماری بسیار محبوبیت دارد. البته می توان گفت این محصول برای ژانر های دیگر عکاسی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

نحوه کارکرد فیلتر Polarizing

بیشتر سیاره ما را گاز ها تشکیل داده اند که برای چشم انسان قابل دیدن نیستند. قسمت کوچکی از جو نیز از بخار آب، آلاینده ها و سایر ذرات تشکیل شده اند. این عناصر بسته به آب و هوا، زمان، روز و مکان از نظر کمی تغییر می کنند و باعث کاهش دید در فواصل طولانی می شوند. این عمل نتیجه برخورد امواج نور با ذرات موجود در هوا می باشد. بهترین راه برای از بین بردن این مه می تواند استفاده از فیلتر پلاریزه باشد.

این فیلتر میتواند بازتاب های سطح آب، شیشه و برگ ها و دیگر سطوح غیر فلزی را کاهش دهد و بدین ترتیب اشباع رنگ در تصاویر افزایش پیدا می کند. با استفاده از این وسیله می توانید آسمان هایی با رنگ آبی عمیق تر را در تصاویر خود ایجاد کنید.

اهمیت فیلتر پلاریزه در عکاسی منظره

با توجه به اینکه نور خورشید در تمام اشیا موجود در منظره منعکس می شود و هر یک از آنها در نهایت با یک زاویه وارد دوربین شما می شوند، ممکن است عکس های تهیه شده از منظره برای شما کمی کسل کننده به نظر برسد. این در حالی است که با استفاده از یک فیلتر پلاریزر می توانید اکثر نور های منعکس شده در تصویر را از بین ببرید و با افزایش اشباع رنگ و کنتراست آنها کیفیت عکس ها را به مقدار زیادی بهبود ببخشید.

بررسی و خرید انواع فیلتر عکاسی در این بخش از وب سایت دی جی 24.

این فیلتر ها در هنگام عکاسی از سوژه های دور مانند کوه ها، تیرگی جو را به مقدار زیادی کاهش می دهد. احتمالا شما نیز بدین نتیجه رسیده اید که علت داشتن رنگ های غنی برخی از عکاسان چه چیزی می باشد. با اینکه در پس پردازش تصاویر می توانید رنگ ها را تغییر دهید اما تاثیری که فیلتر ها بر روی عکس های شما ایجاد می کنند، با استفاده از نرم افزار های ویرایش تصویر به دست نمی آید.

بیشترین درجه پلاریزاسیون

حداکثر درجه پلاریزاسیون در یک نوار دایره ای در فاصله 90 درجه از خورشید اتفاق می افتد. بنابراین تشخیص اینکه دقیقا مکانی که آسمان در تاریک ترین حالت در عکس شما ظاهر می شود نسبتا آسان است. یک روش ساده برای این کار استفاده از انگشت اشاره و انگشت شست می باشد. انگستان خود را به شکل یک اسلحه در بیاورید و و انگشت اشاره خود را مستقیم به سمت خورشید بگیرید. اکنون انگشت شست خود را در جهت عقربه های ساعت و یا خلاف جهت آن بچرخانید (در حالی که انگشت اشاره به سمت خورشید قرار دارد). قسمت هایی که انگشت شست شما به سمت آنها هدایت می شوند بیشترین درجه پلاریزاسیون را دارند.

انسان همه چیز را با استفاده از دو چشم می بیند، اما در دوربین های دیجیتال این امر با استفاده از یک لنز واحد انجام می شود و تصاویر تنها با یک لنز ثبت می شود. این عامل ثبت کردن و نمایش مقیاس در عکاسی را دشوار می کند. در ادامه چند ایده را برای شما ذکر کرده ایم که می توانید با استفاده از آنها حس مقیاس را در تصاویر خود ایجاد کنید.

ایجاد مقیاس در عکاسی

بسته به نوع تصویربرداری ممکن است که بخواهید چیزی را به عنوان نشانه از مقیاس در تصویربرداری خود نشان دهید. در برخی موارد نیز ایجاد توهم در تصویر باعث می شود تا سوژه های شما بیش از حد بزرگ و یا کوچکتر به نظر برسند که این کار را در عکاسی پرسپکتیو اجباری می نامند. اما در بیشتر موارد شما می خواهید تصاویرتان مواردی که در نظر دارید را نشان دهد، برای این کار میتواند از تکنیک های زیر استفاده کنید.

• نگاه شما به تصویر
• انتخاب لنز مناسب
• توجه به رابطه عناصر در تصویر

موارد ذکر شده با یکدیگر در ارتباط نزدیک می باشند و بهتر است تا با هم به کاربرده شوند. این موارد یا احساس واقع گرایانه ای از مقیاس را برای تصویر فراهم می کنند و یا مقیاس در عکاسی را مبهم جلوه می دهند.

از یک لنز استاندارد استفاده کنید و یک سوژه را انتخاب کرده و با دیگر اجزای تصویر ارتباط برقرار کنید تا مقیاس واقعی را به تصویر بکشید. یک لنز واید یا تله فوتو انتخاب کنید و عناصر را از هم جدا کنید و شروع به عکاسی کنید تا چشم انداز را تعریف کنید. بهتر است تا نگاهی به رابطه این سه شرط بیندازیم تا درک بهتری از آنها با هم داشته باشد.

تاثیر دیدگاه شما بر مقیاس

دیدگاه شما چیزی است که هنگام نمایش مقیاس در عکاسی باید به آن توجه داشته باشید. مغز ما آنچه را که می بینیم محاسبه می کند و به این صورت  می توانیم به اندازه آن شی پی ببریم. اگر از یک سوژه بزرگ مانند یک کوه یا ساختمان خیلی دور هستید ممکن است که آن سوژه در تصویر شما به خوبی ظاهر نشود. در صورتی که در کنار آن سوژه باشید ممکن است که همان عکس بسیار متفاوت تر به نظر برسد.

مهم نیست که کوهپایه ها چه قدر عظیم باشند، بیشتر مواقع نمی توانید در فاصله نزدیک از کوه ها تصویربرداری کنید. شاید از فاصله نزدیک جزئیات بهتری را ثبت کنید، اما در این صورت نمی توان به خوبی مقیاس را در تصویر ایجاد کنید. شما باید در مورد این که عکس های خود را از کجا میگیرید بسیار دقت کنید. در اصل این همان دیدگاه شما می باشد که باعث ایجاد مقیاس های مختلف در تصویر می شود. دیدگاه شما نه تنها در تاثیر مقیاس بلکه در بسیاری از عکاسی های دیگر نیز برای شما بسیار کارآمد می باشد پس بهتر است تا با دقت به این مورد عکاسی های خود را انجام دهید.

تاثیر چشم انداز در نمایش مقیاس عکاسی

یک پراسپکت خیلی ضعیف یا خیلی قوی اغلب در درک ما بر روی مقیاس تاثیر می گذارد. برای مثال می توان عکس هایی از سوژه های کوچکی در یک محل مناسب تهیه کنید و این کار باعث بزرگتر به نظر رسیدن سوژه های شما بشود. بالا رفتن از چیزی و نگاه کردن به آن باعث کوچک به نظر رسیدن سوژه می شود.

بهترین لنز ها برای نمایش دقیق مقیاس در عکاسی

چه از لنز های زوم استفاده کنید یا از لنز پرایم، فاصله کانونی می تواند بر روی نمایش مقیاس در عکاسی تاثیر بگذارد. می توانید با استفاده از یک لنز واید برای تصاویر خود یک مقیاس پیچیده را ایجاد کنید. این لنز ها دیدگاه متفاوتی از آنچه چشم انسان به دیدن آن عادت دارد را ارائه می دهد.

استفاده از لنز استاندارد

یک لنز استاندارد نه خیلی واید است و نه خیلی طولانی، به همین دلیل اغلب تصاویر با مقیاس طبیعی را برای شما به وجود می آورد. در دوربینهای فول فریم لنز های استاندارد به لنزهایی گفته می شود که فاصله کانونی آن 43 میلیمتر باشد. لنز های 35 میلیمتر یا 50 میلیمتری معمولا نزدیکترین لنز ها به این مقدار می باشند. البته استفاده از یک لنز زوم در فاصله کانونی 43 میلیمتری این امکان را به شمار می دهد که با فاصله کانونی معمولی عکس بگیرید. بهتر است تا برای نمایش مقیاس در عکاسی از این مقدار استفاده کنید.

لنز های تله فوتو

لنز های طولانی تر تمایل به فشرده سازی مسافت در عکس ها دارند. این لنز ها می توانند تصویر به وجود آمده را تحریف کند. دور شدن به اندازه کافی از سوژه های بزرگ مانند ساختمان های بلند، کوه های بلند، پله های طولانی با استفاده از از این لنز ها می تواند چالش برانگیز باشد. البته استفاده از لنز های بلند برای چنین عکس هایی معمولا عملی نیست زیرا باعث می شود تا ایده ها به صورت غلط تصویرسازی شوند و به علت تمایل برای منزوی شدن زمینه و محیط کمتری را به نمایش می گذارند. در این بخش از دی جی 24 می توانید انواع لنز تله فوتو را بررسی کرده و در صورت نیاز آنها را خریداری کنید.

تاثیر لنز واید بر مقیاس

وقتی میخواید نمایش مقیاس در عکاسی را به خوبی انجام دهید، باید از لنز های گسترده استفاده کنید. لنز های واید یا سوپر واید انتخاب بسیاری از عکاسانی هستند که می خواهند مقیاس را به خوبی در عکس های خود نشان دهند. البته استفاده از یک لنز گسترده از ترکیب هایی که شامل یک عنصر در پیش زمینه هستند می تواند منجر به ایجاد مقیاس اشتباه شود. یک لنز با زاویه واید سوژه هایی که از شما دور هستند را کوچکتر از مقدار واقعی نشان می دهند. فروش انواع لنز واید در این بخش از فروشگاه اینترنتی دی جی 24.

استفاده از سوژه های انسانی برای نمایش مقیاس در عکاسی

شما میتوانید در عکس های خود از سوژه های فرعی مانند انسان و یا درختان که برای نشان دادن هرچه بهتر مقیاس استفاده کنید. البته بیشتر عکاسان طبیعت دوست ندارند تا یک سوژه انسانی را در عکس های خود قرار دهند اما انجام دادن این کار می تواند  بسیار مفید باشد. علت استفاده از سوژه های انسانی برای تصاویری که می خواهد در آنها مقیاس را به خوبی نشان دهید به این دلیل انجام می شود که اندازه آنها برای ما قابل درک است.

عکاسی ممکن است یک هنر بصری باشد اما مانند هر شکل دیگر از هنر، زیبایی شناسی همه چیز نیست. عکاسی مانند گفتن یک داستان است و در هنگام تصویربرداری از سوژه ها کاملا صادق است. گنجاندن احساسات واقعی در عکس ها یکی از مواردی است که عکاس باید به آنها دقت کند تا تصویر برای کاربر قانع کننده باشد. احساسات مختلف زیادی وجود دارد ک در یک عکس می توان آنها را به تصویر کشید. ما در تمام عکس ها سعی می کنیم شادی، خوشبختی، غم و اندوه و ناامیدی و عشق را برجسته کنیم البته این تفسیر بسته به بیننده متفاوت است. با این وجود چالش در جذب یک احساس واقعی جلوه دادن آن می باشد.

ایجاد احساسات واقعی در تصویر

سوژه های خود را در یک محیط آشنا قرار دهید

گرفتن احساس در عکس، از سوژه های شما زمانی که آنها در یک مکان آشنا قرار دارند این امکان را برای شما فراهم می کند که سوژه ها احساس راحت تری نسبت به دوربین و تصویر داشته باشند. شما ممکن است حتی بخواهید مکانی را انتخاب کنید که معنای خاصی برای افراد داشته باشد، زیرا این کار می تواند به ایجاد یک پاسخ احساسی قوی در سوژه های شما کمک کند.

در طول عکسبرداری واقعی از افرادی که قصد عکاسی از آنها را دارید بخواهید که مکان های خاص خود را به شما نشان دهند. این مکان می تواند خانه، کافه و یا محل کارشان باشد و از آنها بخواهید که داستان های لحظات خوبشان در آن محل را برای شما بازگو کنند. صحبت در مورد رویداد های معنی دار می تواند به شما کمک کند تا افراد در نمایش احساسات واقعی در عکس با شما همراه شوند.

حداقل مداخله را داشته باشید

سوژه های خود را هدایت نکنید، انجام این کار می تواند شما را از گرفتن احساسات واقعی آنها در دوربین دور کند، دلیل این امر نیز متمرکز بودن بیش از حد آنها بر روی یک نوع پوزیشن می باشد. فقط کافیست تا زوج ها را راهنمایی کنید تا دست های خود را کجا قرار دهند و یا چگونه سرشان را کج کنند و مواردی از این قبیل. اگر به منظور قرار گیری صحیح در جهت نوردهی مناسب می خواهید آنها را در مکانی درست جابه جا کنید و این موضوع را به گونه ای به آنها بگویید که ناراحت نشوند.

باید به این نکته توجه داشته باشید که در ابتدا تنها راهنمایی های ظریف را بکنید و پس از اینکه سوژه های شما احساس راحتی در جلوی دوربین را پیدا کردند، به آنها اجازه دهید آزادانه با یکدیگر رابطه برقرار کنند و مداخله ای نکنید. در اصل هدف ما این است که سوژه ها فراموش کنند که دوربین در نزدیکی آنها می باشد، بنابراین سعی کنید خودتان را تا حد امکان غیر قابل مشاهده کنید و از آنها دور شوید. توجه داشته باشید که عشق می تواند بر روی صورت از طریق حرکات دست آشکار شود، بنابراین سعی کنید هنگام عکسبرداری روی صورت و دست ها تمرکز ویژه ای داشته باشید.

کاری برای انجام به سوژه های خود بدهید

بهترین کار برای برانگیختن احساسات واقعی در عکس این است که سوژه های شما در حال انجام کاری باشند تا به صورت طبیعی به نظر برسند، بنابراین مطمئن شوید فعالیتی که انتخاب می کنید آنها را به این کار وادار می کند. برای مثال اگر می خواهید عشق میان یک زن و شوهر را نشان دهید بهتر است از آنها بخواهید همدیگر را نوازش کنند مانند کاری که در روزمره انجام می دهند. اجازه دادن برای انجام دادن سایر کارها به شما این امکان را می دهد تا بتوانید به صورت ناخودآگاه از آنها عکاسی کنید و تصاویر زیبایی را به دست بیاورید.

پیش بینی لحظات مهم

نکته ی دیگری که در گرفتن احساسات واقعی در عکس ها باید به آن توجه داشته باشید، این است که در مواردی احتمالی حضور یابید و بتوانید در آنجا تصاویر طبیعی را ثبت کنید. این تصاویر زمانی به وجود می آیند که شما انتظار آنها را داشته باشید پس بهتر است تا هوشیار و ناظر باشد. مطمئن شوید که دوربین شما برای ثبت آن لحظه آماده است، چون وقت تنظیم کردن مجدد را ندارید.  هنگامی که قادر به گرفتن چنین تصاویری هستید نباید متوقف شوید درست بعد از بروز احساسات بهترین زمان برای گرفتن شات می باشد چون سوژه ها در حالت طبیعی خود قرار گرفته اند.

روی چشم ها فوکوس کنید

چشم ها می توانند احساسات واقعی در عکس را بدون توجه به آنچه دیگر ویژگی های صورت نشان می دهند به بیننده منتقل کنند. یک فرد خندان همچنین می تواند احساسات متضاد مانند غم، ناامیدی و حتی ترس را از طریق چشمان خود منتقل کند. بنابراین اگر می خواهید نشان دهید که یک فرد واقعا چه احساسی دارد باید بر روی چشمان او تمرکز داشته باشید.

البته اگر چشمان سوژه برای نشان دادن یک احساس شدید بسته باشد نیز می تواند جلوه خوبی برای تصویر مهیا کند. احساس بیش از حد باعث می شود فرد چشمان خود را ببندد مانند لحظه ای که گریه می کند، احساس درد می کند و یا احساس خوشبختی و رضایت شدید دارد.

مدام در حال شات کردن باشید

عکس برداری مداوم به شما این امکان را میدهد انواع لحظه ها از زندگی صمیمی، خنده دار و آن عکس های صادقانه اما معنی دار را که در غیر از این حالت به دست نمی آیند را ضبط کنید. از حالت عکسبرداری پی در پی استفاده کنید تا بتوانید لحظه های خاصی در به صورت پی در پی شات کنید تا عکس های بیشتری را برای انتخاب داشته باشید. این کار شانس شما را برای یافتن تصویر مورد نظر بالاتر می برد.

از زوم کردن برای ثبت جزئیات استفاده کنید

تمرکز بر روی جزییات مناسب می تواند به احساسات واقعی در عکس ها به شما کمک کند. می توانید زبان بدن سوژه های خود را، چگونگی چسباندن دست ها، وضعیت بدن و حتی جزئیات ریز مانند اشک و عرق را با استفاده از بزرگنمایی در تصویر خود جای دهید.  همه ی اینها می توانند روش های بسیار قدرتمندی برای انتقال آنچه که افراد واقعا احساس میکنند به شما ارائه دهند. در برخی از مواقع این جزیات می توانند مواردی دیگری مانند حلقه ی ازدواج باشد که نشان دهنده ی عشق میان دو نفر است، و یا یک خرس فرسوده ی کوچک که توسط پدر بزرگ به کودکی داده شده است.

بررسی و خرید انواع لنز زوم با قیمت مناسب در این بخش از دی جی 24.

از عنصر سورپرایز برای احساسات واقعی در عکس استفاده کنید

چندین عکس به صورت غافلگیر کننده بگیرید این کار باعث می شود تا سوژه های خود را از حالت محافظت خارج کنید، که به شما در نشان دادن احساسات واقعی در عکس ها کمک زیادی می کند. بیشتر مواقع غافلگیر کردن سوژه های شما می تواند به یاد ماندنی ترین عکس ها را در آلبوم شما به وجود بیاورد. برای انجام این کار بهتر است زمانی دست به شاتر شوید که سوژه ها خبر از تصویربرداری ندارند.